شلیک به انسانیت

هفتمین جنایت مرگ بار هوایی تاریخ زیر ذره بین

کتاب «شلیك كن و فراموش كن! » روایتی از سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران توسط ناو وینسنس آمریكا در سال ٦٧ است.

آفتاب دوازدهم تیرِ سال 1367 هنوز به میان  آسمان نرسیده بود. ایرباسِ ایرانی به شماره IR655 قرار بود ساعت 10 صبح، بندرعباس را به مقصد دِبی ترک کند. کاپیتان رضاییان اما با 17 دقیقه تاخیر، از باند بندرعباس تیک  َآف کرد. سقف ارتفاع پرواز، 14 هزار پا(4.6 کیلومتری) و مدت آن 28 دقیقه تعیین شده بود. اوج گیری تا ارتفاع 12 هزار پایی با موفقت انجام شده. ایرباس هنوز درون مرزهای هوایی ایران بود که مرکز کنترل های هوایی ایران و امارات را از تصمیم خود برای صعود به ارتفاع 14 هزار پایی مطلع کرد. لحظاتی بعد اما ایرباسِ 300 ایران ایر با 290 سرنشین  ایرانی، اماراتی، یوگسلاوی، پاکستانی، هندی و ایتالیایی از صفحات رادار محو شد.

امریکایی ها بلافاصله بعد از این اتفاق اعلام کردند یک فروند جنگنده  ایرانی را هدف قرار داده اند. «شلیک کن و فراموش کن» نوشته  خدیجه  امیرخانی، این اتفاق دردناک را مورد کنکاش قرار داده است. این فاجعه چنان دردناک بود که هفتمین جنایتِ مرگ بارِ هوایی تاریخ نام گرفت. نویسنده در این کتاب تلاش کرده است که فاجعه   انسانی را عملی از پیش طراحی شده و در راستای اجبار ایران برای پذیرش قطع نام   598 سازمان ملل برای پایان دادن به جنگ قلمداد کند.

جنگ، پدیده ای است نامیمون كه اگر گریبان هر ملتی را بگیرد، ناب ترین سرمایه های آن كشور و آن ملت را با خود به یغما خواهد برد. جنگ های خانمان سوزِ گسترده ای در طول تاریخ بشر رخ داده است كه بسیاری از آنها، بدبختی و فلاكت ملت ها را سبب شده است. اما در این میان جنگی كه از سوی مستكبران عالم، در طول هشت سال بر ملت آزاده ی ایران تحمیل شد، گرچه ضربات فراوانی به سرمایه های مادی و انسانی ایران عزیز وارد ساخت، لكن ذخیره ای تمام نشدنی از سرمایه های معنوی و تجارب گرانبها برای ملتی شد كه دشمنش نابودی او را به انتظار نشسته بود.

در كنار آن، مظلومیت و ایستادگی ملتی قهرمان و ذلت ناپذیر، در آیینه ی جنگی نابرابر تجلی كرد كه همین تجلی، صاعقه ای شد از جنس آگاهی و بیداری ملت های مظلوم، كه ناگاه بر سر دشمنان فرود آمد. همین امر، دشمنی استكبار را تبدیل به جنون كرد و باعث شد برای از حركت بازایستادن ملت ایران، زنان و كودكان مظلوم و شهروندان غیرنظامی را فقط به این جرم كه مبدأ سفرشان ایران بود و پرچم سه رنگ ایران را حمل می كردند، با مجهزترین ابزارهای نظامی مورد حمله قرار دهد.            مانند هر دیوانگی دیگری، این عمل جنون آمیز نیز گرچه تعدادی از فرزندان این خاك را از ملت گرفت، اما آنچه از دشمن جرارِ اسلام و ایران گرفت بسیار بیش از آن بود. در حقیقت هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی، تشت رسوایی آمریكا بود كه از فراز آسمان فرو افتاد و حباب آبروی نداشته ی این مستكبر حقوق بشر را تركاند.

در بخشی از مقدمه این کتاب آمده است: «دوازده تیر 1367، در فاصله ی 150 مایلی بندرعباس، ناوِ هواپیمابرِ فوقِ مدرنِ وینسنس كه به محدوده ی آبهای ایران وارد شده بود، پیام رمزی از قرارگاه عملیاتی ناوگان پنجم آمریکا در منامه دریافت کرد. متن پیام این بود: «به سوی هر نوع هواپیمای ایرانی که بر فراز آبهای خلیج فارس پرواز میکند، شلیک شود». آنها هواپیمای مسافربری ایران را که در آسمان آبهای اطراف جزیره «هنگام» حركت می كرد با دو موشك مورد اصابت قرار دادند و همه ی مسافران و خدمه ی آن را به شهادت رساندند.

این اقدام پایان تلاش های آمریكا در اعمال فشار به ایران برای قبول قطعنامه ی 598 بود؛ فشارهایی كه از فروردین 1367 شروع شده بود.  آمریکایی ها در ابتدا منکر این حمله شدند اما پس از آنکه خبرِ سقوط این هواپیما از رسانه های عمومی پخش شد، اعلام کردند در این شلیک دچار اشتباه شده اند.
این اعتراف که در حقیقت یک عقب نشینی استراتژیک بود، از نظر ایرانی ها پذیرفته نشد. مدتی بعد «دیوید كارلسون»، فرمانده ناو «سایدز» كه در اجرای عملیات دست داشت، در برنامه ی «روی خط شب» از تلویزیون ملی آمریکا گفت: براساس دستور «راجرز» یك تهاجم را سامان داده است كه چند هفته قبل از آن برنامه ریزی شده بود تا ایرانیان را مجبور به عقب نشینی در جنگ با عراق كنند.

مدتی بعد دخترِ «ویل راجرز»، کاپیتانِ ناو وینسنس، به دلیل اقدامی که او انجام داده بود خودکشی کرد. پس از آن ویل راجرز به افکار عمومی جهان توضیح داد که ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران به دستور مقامات ارشد ارتش آمریکا بوده و او ارادهای در انجام این کار نداشته است.
در حقیقت هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی، تشت رسوایی آمریكا بود كه از فراز آسمان فرو افتاد و حباب آبروی نداشته ی این مستكبر حقوق بشر را تركاند.»

«شلیک کن و فراموش کن» را مرکز اسناد انقلاب اسلامی، با شمارگان دو هزار و 500 نسخه، 276 صفحه، قطع رقعی و به بهای 65 هزار ریال به چاپ رسانده است.

منابع:
مرکز اسناد انقلاب اسلامی
رجانیوز
ایبنا