تبیان، دستیار زندگی
مادرم پرسید: «به نظرت افطار چی بزارم؟ سوپ می خواید یا حلیم؟ غذا برنجی بزارم یا نونی؟»، آنقدر فكر كردم كه مادرم با خنده گفت: «مسئله ریاضی نبودها. اینقدر فكر كردن نمی خواد». گفتم: «نه، به افطار و سحر فكر نمی كردم. به این فكر می كردم كه چه كارهایی میشه تو م
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

لحظه به لحظه زندگی در ماه خدا

این روزها لحظات حساس انتخاب است،انتخاب بندگی یا...

مادرم پرسید: «به نظرت افطار چی بزارم؟ سوپ می خواید یا حلیم؟ غذا برنجی بزارم یا نونی؟»،  آنقدر فكر كردم كه مادرم با خنده گفت: «مسئله ریاضی نبودها. اینقدر فكر كردن نمی خواد». گفتم: «نه، به افطار و سحر فكر نمی كردم. به این فكر می كردم كه چه كارهایی میشه تو ماه رمضون، تو این روزهای خدا انجام داد» .

فرآوری: ه. منفرد - بخش خانواده ایرانی تبیان
زندگی، خوبی

چقدر ما آدمها قبل از ماه رمضان می نشینم به جای اینکه به بحث شکم فکر کنیم، با خودمان فكر می كنیم که در این ماه چه كارهایی را باید انجام بدهیم؟ چه كارهایی را نباید انجام بدهیم؟ آیا به این فكر می كنیم كه یك ماه را چگونه زندگی كنیم كه اقلاً در انتهای  ماه خودمان از خودمان راضی باشیم؟
این روزها لحظات حساس انتخاب است، لحظات انتخاب اراده داشتن و نداشتن. انتخاب هایی كه یا او را نزدیك می كنند به شكوفایی عبودیت و بندگی و حكم خدا را جاری كردن در لحظه لحظه زندگی... یا او را دور می كنند از رشد گوهر درونی اش؛ همان كه آموخته فطری اش جز انتخاب خیر و برترین ها نیست.

تپه ای از كار خیر جمع می كنیم؛ یك كوه از خوبی ها جمع می كنیم و غافل از آنیم كه برای حفظ اینها هم باید تلاش كنیم. فقط انجام مهم نیست، فقط عمل اولیه مهم نیست. باید كاری كنیم كه این كوه ویران نشود

خیرگزینی اساس زندگی انسان در دنیاست. انسان می تواند از فرصت دنیا بهره مند شود و ثمر انتخاب هایش بشود از بین رفتن ابهام و تاریكی و ندانم كاری و پربشود از روشنی و مشخص بودن كارها و راحتی و رضایت و نور. می تواند با انتخاب كردن آنچه به ضررش است خود را در منجلاب اضطراب و افسردگی و نگرانی و عدم امنیت و آرامش قرار دهد و آستانه رضایتمندی از زندگی اش را به صفر برساند.
«الله وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ اِلَی النُّوُرِ وَالَّذِینَ كَفَرُواْ اُوْلِیَآوُهُمُ الطّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ اوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ؛ خداوند سرور كسانی است كه ایمان آورده اند آنان را از تاریكی ها به سوی روشنایی به در می برد و كسانی كه كفر ورزیده اند سرورانشان طاغوتند كه آنان را از روشنایی به سوی تاریكی ها به درمی برند. آنان اهل آتشند كه خود در آن جاودانند.» (بقره257)
انسان آفریده شده كه بر مدار گزینش خیر، خود را فدایی اقامه دینِ خدا كند؛ یعنی زندگی اش را برای پررنگ شدنِ مسیر ایمان و امنیت و آرامش خودش و مردم جامعه اش خرج كند.
راهِ رسیدن به این آرمانِ ارائه شده در قرآن و كلام اهل بیت (ع) داشتن انتخاب های درست در تك تك لحظه های زندگی  است. انسان است و انتخاب هایی كه هر آنِ زندگی اش را پوشانده است. حال آنکه گاهی قدر زندگی مان را نمی دانیم و انتخاب های مان را هدر می دهیم.

دوئل نیکوکاری راه بیاندازید

این روزها لحظات حساس انتخاب است، لحظات انتخاب اراده داشتن و نداشتن. انتخاب هایی كه یا او را نزدیك می كنند به شكوفایی عبودیت و بندگی و حكم خدا را جاری كردن در لحظه لحظه زندگی

در این ماه، برای روزهای زندگی احسان و نیکوکاری را انتخاب کنیم، به نوعی دوئل نیکوکاری راه بیاندازیم. احسان به معنای عام، هر كار خوبی است كه آدمی انجام می دهد؛ یعنی، هر كاری كه انسان برای دیگران انجام می دهد و یا نعمتی كه به آنها می دهد. خواه این خیر و نعمت كوچك، خواه بزرگ، خواه كم، خواه زیاد باشد، احسان و نیكوكاری شمرده می شود. در واقع مقدار و میزان كار خیر و احسان اصلا مهم نیست و چیزی كه در این میان موضوعیت دارد، خود كار نیكو است؛ نه بزرگی و عظمت آن. اما خداوند در آیه 90سوره نحل، احسان را همگام و همبسته با عدل معرفی می كند: خداوند امر می كند به عدل و احسان. امام علی(ع) تفسیری لطیف از این آیه ارائه می دهد: عدل، یعنی انصاف و احسان، یعنی بخشش؛ تركیب این دو مفهوم معنایی مطلوب را به ذهن متبادر می سازد: احسان، همبسته با عدل و انصاف است.

چه كار كنیم كه جمع كردن هایمان برایمان سودمند باشد؟!

چه كنیم كه این ذخیره نیكی هایمان به كارمان بیاید؟ خداوند در كتابش راه حل ها را برای جویندگان حقیقت بیان كرده است. آری، طعنه زدن و تحقیر كردن دیگران را باید از خود دور كنیم چرا كه اعمال خوبمان را به خوبی می سوزاند: كَلَّا لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَهْ (4) وَمَا اَدْرَیكَ مَا الْحُطَمَهُ (5) نَارُ الله الْمُوقَدَهْ (6) الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَی الْأَفْئِدَهْ (7) اِنَّهَا عَلَیْهِم مُّوْصَدَهْ (8)فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَهْ (9) آهای ای كسی كه طعنه زدن به من و دیگران روش نابود كردنت است، نفرین بر تو. وای بر تو. تویی عامل نابودی ام.

به هیچ دل نبندید

حال که این روزها مدام در حال انجام دادن کارهای مختلف هستیم؛ در حال جمع کردن کارهای خوب و خیر. فعالیت می کنیم، دست به کار خیر هستیم، قرآن می خوانیم، کتاب می خوانیم، به دیگران کمک می کنیم، نماز می خوانیم، روزه می گیریم، هیئت می رویم و... . تپه ای از كار خیر جمع می كنیم؛ یك كوه از خوبی ها جمع می كنیم و غافل از آنیم كه برای حفظ اینها هم باید تلاش كنیم. فقط انجام مهم نیست، فقط عمل اولیه مهم نیست. باید كاری كنیم كه این كوه ویران نشود. آوار نشود روی سرمان و در آتش نسوزد؛ همیشه برایمان باقی بماند.


منابع: همشهری دو در شماره های مختلف

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.