گل و گیاه در هنر ایرانی

کمتر هنر ایرانی را می توان نام برد که از نقوش گلها و گیاهان زیبا که با ظرافتی بی مثال درهم تنیده شده اند، خالی باشد؛ فرشهای ایرانی با نقوش لچک و ترنج، تمثالی از باغ های بهشتی هستند که بر زیر پای مومنان گسترده شده؛ مقابر و مساجد متبرکه همه زینت یافته با کاشی ها و آجرهایی هستند که با انواع اسلیمی ها و ختایی ها و گلهای لاله عباسی و دهن اژدری تزئین شده اند و عالم رضوان را در نظر مسلمانان مجسم می کنند.
هنرهای دستی در انواع نقوش پارچه، نقوش فلزکاری، فرش، تزئینات شمسه و تشعیرهای نسخ خطی به هزار زبان، گل و گیاه را به عنوان عنصری تزئینی و البته فراگیر در هنر اسلامی ایران مطرح می کنند. لازم به ذکر است که ورود گل و گیاه به هنر ایران، مختص زمان اسلامی نیست؛ شاید بهترین مثال برای جایگاه گل در جهان بینی هنر ایران پیش از اسلام، نقش گل لوتوس یا نیلوفر است که از کتیبه های هخامنشی تا نقش برجسته های ساسانی، در هنر ایران باستان تکرار شده و نمادی از صلح و دوستی است.