چرا امام زمان(عج) از نسل قاتلان کربلا انتقام می گیرد؟
تبیان به نقل از گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، در متون اصیل اسلامی و روایات پیامبر اكرم صل الله علیه وآله و ائمة اطهار علیهم السلام مطالب بسیاری در زمینة وقایع ظهور و دستآوردهای حكومت منجی عالم بشریت بیان شده است كه در مجموع به دو بخش قابل تقسیم هستند؛
الف) مطالب كلی امامت؛
ب)قیام حضرت حجت علیه السلام و دستاوردهای آن
در رابطه با قسمت (الف) باید گفت: امامت در فرهنگ اهل بیت عبارت است از خلافت و جانشینی پیامبرصل الله علیه وآله در نگهداری دین و حفظ حوزه مسلمین و امام كسی است كه از طرف خدا و رسول برای رهبری و راهنمایی مردم در تمام امور دینی و دنیوی تعیین شده است. با توجه به مسئولیتهایی كه امام دارد هم ازعلم امامت برخوردار است و هم از گناه و اشتباه مصون است.
چنین شخصیتی نمیتواند نسبت به مردم سختگیر، خشن، بیرحم و ... باشد بلكه همانگونه كه حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در توصیف امام میفرمایند: «انیس و دوست مردم است و همانند پدری دل سوز و برادر مهربان و مادر پرعاطفه نسبت به فرزند كوچكش به آنها مهر میورزد؛ امام به منزلة یك پناهگاه امن مردم در هنگام وقوع پیشآمدهای ناگوار است.» (2)
امام واسطه فیض خداوند است كه به بركت وجود او بركات الهی شامل حال مردم میشود. زمین به بركت وجود امامان، نعمتهای الهی نظیر روییدنیها و میوهها و محصولاتش را در اختیار جهانیان قرار میدهد و آسمان، باران و سایر روزیها را بر آنها نازل میكند (3) و اگر لحظهای وجود امام از نظام آفرینش حذف شود زمین اهل خود را هلاك میسازد.(4)
چگونه متصور است كه چنین انسانهایی كه مظهر كامل اسم رحمان و رحیم خداوند متعال محسوب میشوند و مسئولیت دارند كه بشریت را با حكمت، موعظه حسنه، احسان، صحبت و ملاطفت به سرچشمه رستگاری برسانند افرادی جنگافروز و خشونتطلب باشند؟
ب) از مجموعه روایات مربوط به زمان ظهور امام زمان علیه السلام چنین برمیآید كه آن حضرت (عج) در شرایطی ظهور میكنند كه انسانها از جور و ستم حكومتهای ظالم و مكاتب دروغین مدعی نجات بخشی بشریّت به تنگ آمده و در نتیجة ی به بیراهه رفتنها جامعة جهانی دچار انواع بلاهای اجتماعی شده است كه از آن جمله میتوان به وقوع جنگهای خانمانسوز، ظلم و ستم، فساد اخلاقی و عقیدتی و ناامنی اشاره كرد.
بحرانها و آشوبهای مختلف اجتماعی، در مجموع شرایطی را فراهم میكنند كه وقتی حضرت به اذن پروردگار عالم ظهور كنند و مردم را به سوی خود فرا میخوانند در كمترین زمان ممكن از سرتاسر عالم انسانهای عدالتخواه و تشنة امنیّت و آسایش خود را به نزد آن حضرت میرسانند و لحظه به لحظه بر تعداد یاران وی افزوده میشود تا به آنجا كه در كمتر از یك سال به كمك خود مردم، حكومت عدل جهانی در سراسر كره زمین استقرار پیدا میكند و بساط ستم و ظلم و تعدی برچیده میشود و بشریت به آرزوی دیرینة خود كه همانا صلح و امنیّت و آسایش كامل است دست مییابد.
واضح است كه این كار به راحتی هم انجام نمیگیرد چه بسیار افرادی كه منافع نامشروع خود را در خطر دیده و به مخالفت با آن حضرت برمیخیزند و در صدد جنگ برمیآیند كه امام مهدی علیه السلام نیز مانند همة اولیای الهی با شیوههای مختلف آنها را به راه راه است فراخوانده از وارد شدن به جنگ برحذر میدارد و چنانكه در فرموده امام صادق علیه السلام آمده است؛ آن حضرت (ع) آنان را با كلامی حكیمانه دعوت به پذیرش حق میكند و با زیباترین و شیرینترین سخنان آنها را موعظه میكند كه بسیاری از آنها توجه كرده به حقّ گردن مینهند و دست از مخالفت و ستمگری و تعدی برمیدارند.(5)
با این همه افرادی هم پیدا میشوند كه همچنان عناد ورزیده و بر موضع ظالمانة خود پافشاری میكنند؛ حضرت مجبور میشوند كه در مقابل آنها به شیوههای قهرآمیز متوسل شوند. در اشاره به این حقیقت، در روایات میخوانیم كه آن حضرت (عج) از ظالمان و ستمپیشگان انتقام میگیرد(6) تا جور و ستم را از ریشه بركند. شوكت و عظمت پوشالی سركشان را درهم بشكند؛ كاخ شرك و نفاق را ویران سازد و شاخههای گمراهی و شقاوت و فسق و فجور را قطع كند. (7)
اینجاست كه مسئله انتقام خون به ناحق ریخته شدة مظلومان عالم از آدم تا آخرالزمان مطرح میشود چنانكه در بخشی از دعای ندبه در اشاره به این واقعیت میخوانیم: كجاست آنكه انتقام خون انبیاء و فرزندان انبیاء را میگیرد و خون كشتة در كربلا را باز میستاند...(8)
از مشاهده این قبیل تعابیر برخی به این اشتباه دچار شدهاند كه آن حضرت (عج) چگونه از كسانی كه در زمان شهادت امام حسین علیه السلام حضور نداشتند انتقام خواهد گرفت؟ مگر میتوان فرزندان را به جرم گناهان پدرانشان به قتل رساند؟ برخی از روایات به این قبیل توهمات پاسخ دادهاند. از جمله، در روایتی كه از امام رضا علیه السلام نقل شده، وقتی از آن حضرت (ع) سؤال میشود که : درباره این سخن از امام صادق علیه السلام كه فرمودند: «هنگامی كه قائم ما قیام كند نسل كشندگان امام حسین علیه السلام را به كیفر جنایت پدرانشان به قتل میرساند» چه میفرمایید؟
ایشان فرمودند: «بلی، چنین روایتی حق است.
آنان پرسیدند: این كار چگونه با مضمون آیهای كه میفرماید: «هیچ كس بار گناه دیگری را به دوش نمیكشد.»9 جور در میآید؟
امام (علیه السلام) فرمودند: سخن خداوند متعال كاملاً صحیح است، اما بحث در این است كه ایشان آن دسته از فرزندان قاتلان امام حسین علیه السلام را به قتل میرساند كه آنها به آن جنایت هولناك پدرانشان دل خوش میدارند و حتی به آن افتخار میكنند. و هركس كه به بدكاری رضایت دهد، همانند انجام دهندة آن است. از این رو اگر مردی در مشرق به ناحقّ كشته شود و دیگری در مغرب بر آن رضایت دهد در پیشگاه خداوند شریك قتل آن بیگناه محسوب میشود و قائم آل محمّد صل الله علیه وآله هم وقتی كه قیام میكند آنان را به خاطر رضایتشان به جنایات پدرانشان و افتخار و مباهاتشان به آن جنایت، كیفر میكند.(10)
نتیجه آنكه امام زمان پس از ظهور، هرگز، خود آغاز كنندة جنگی نخواهد بود و آن جنگ و خونریزی عظیمی كه از آن سخن به میان میآید قبل از ظهور بهدست سران حكومتهای ظالم و استكباری به بشریت تحمیل خواهد شد و آنگاه كه آن حضرت در نتیجة عناد اهل باطل مجبور به مبارزه قهرآمیز با آنها میشود، ابتدا با حكمت و موعظه نیكو آنان را به پذیرش حق دعوت كرده و از مقابله با خود برحذر میدارد و در آن مرحله نیز تنها با طغیانگران و سركشان عنود به جنگ خواهد پرداخت تا دست از عناد بردارند و از هرگونه تعدی و ستم به دیگران خودداری كنند و این همان روشی است كه همة انبیای الهی آنرا به كار بستهاند بدون اینكه كوچكترین صدمهای به انسانهای بیگناه و مستضعف وارد شود.
به بیان دیگر آن حضرت (علیه السلام) در حقیقت در راستای دفاع از حق و حقوق تودههای مردم و برای رهایی آنها از ستم ستمگران به جنگ اقدام میكنند؛ لذا وقتی سؤال میشود كه امام زمان (عج) پس از ظهور چگونه عمل خواهند كرد؟ در روایتی آمده است كه: به سیره و روش جد بزرگوارش رسول اكر م صل الله علیه وآله عمل خواهند كرد.
پینوشتها:
و ما أرسلناك إلاّ رحمة للعالمین، سورة انبیاء(21)، آیة 1.107
كلینی، محمد بن یعقوب، اصول كافی، ج 1، ص 2.200
همان، ج 4، ص 3.577
طاهری، حبیبالله، سیمای آفتاب، ص 4.9
مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج 53، ص 5.11
موسوی اصفهانی، محمدتقی، مكیال المكارم، ج 1، ص 6.49
فیومی اصفهانی، جواد، صحیفة المهدی، ص 139 و دعای ندبه و 7.
همان، ص 8.140
سورة فاطر(35)، آیة 9.18
مجلسی، محمدباقر، همان، ح 45، ص 295 و بحرانی، سیدهاشم، تفسیر برهان، ج 2، ص 418. شیخ صدوق، محمد بن علی بن الحسین، عیون اخبار الرضا(ع)، ج 1، ص10.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی طرید