حبیب نقاش تنها بازمانده هنرنقاشی قهوه خانه ای
چین و چروك صورت، قامت خمیده، موهای سپید و رعشه دست، دیگر توان ایستادن را از او گرفته بود.
می گفت چند سالی است كه دیگر نقاشی نمی كند اما با صدایی آهسته همچنان با شور و شوق آثارش را به ما معرفی می كند. از تمثال حضرت عیسی(ع) تا تابلوی یوسف و زلیخا و...
مگر می شود هنرمند شیعه باشی و در آثارت از عاشورا چیزی نباشد و مگر می شود در دزفول پایتخت مقاومت ایران زندگی كنی و اثری از دفاع مقدس و شهادت خلق نكرده باشی.
تابلوی سقایی حضرت ابالفضل(ع) برای كودكان لب تشنه عاشورا و یا تابلوی بزرگ عاشورا در ابعاد 5 در 2 متر، اثری آمیخته از حماسه عاشورا و دفاع مقدس آثاری نبودند كه در جشنواره های كشور نتوانند توجه ها را به خود جلب نكنند.
وقتی مترجم ما صحبت های استاد را برای دو هنرمند هلندی كه به همراه معاون مدیر كل ارشاد خوزستان و مدیر ارشاد دزفول، در این عیادت همراه ما بودند، ترجمه می كرد، بسیار علاقمند شدند كه یكی از آثار استاد را با هر قیمتی خریداری كنند كه استاد حبیب نقاش با لبخند به آنها گفت: تابلوهایم همچون فرزندانم برایم عزیزاند و نیازی به پول فروش آنها ندارم.
دیوار های خانه، كوچكتر از وسعت تابلوها بود و بوم نیز تنها بخشی از بزرگی روحش را می توانست به ترسیم درآورد.
تابلوهای استاد در ابعاد مختلف كنار همدیگر دور تا دور اتاق ها به دیوار نصب بود تعدادی از آنها نیز در گوشه ای از اتاق بر روی یكدیگر به دیوار تكیه داده بودند.
نام خانوادگی استاد نقاش از هنر خانوادگی اش كه همان نقاشی است گرفته شده است. خانواده ای كه طی چندین نسل هنرمندان زیادی را برای حفظ هنر نقاشی قهوه خانه ای تربیت كرده است.
بیش از 40 اثر نقاشی استاد به سبك قهوه خانه ای پشت شیشه ای و 40 اثر مینیاتوری آخرین بازمانده هنر نقاشی قهوه خانه ای پشت شیشه ای كشور، باعث شد تا استاد به عنوان چهره ماندگار دزفول در سال 92 معرفی شود.
6068
