حس شیک پوشی با لباس مردگان! 

«خیلی شیکه... انگار برای قالب بدن تو دوختنش... به نظرم همین رو بردار... هیچ عیب و ایرادی هم نداره... فکر می کنم تو اون مهمونی یکی از شیک پوش ترین افراد تو باشی... بهش میاد بالای یک تومن پول بهش داده باشی... همین رو بخر...»....

«خیلی شیکه... انگار برای قالب بدن تو دوختنش... به نظرم همین رو بردار... هیچ عیب و ایرادی هم نداره... فکر می کنم تو اون مهمونی یکی از شیک پوش ترین افراد تو باشی... بهش میاد بالای یک تومن پول بهش داده باشی... همین رو بخر...» این مکالمه ای است که بین دو دختر جوان با وضعیت بسیار مناسب و به قول امروزی ها شیک پوش است که سر و کله شان در یک مغازه فروش لباس های دست دوم خارجی پیدا شده است. اینجا قیمت ها آنقدر هم که تصور می کنی پایین نیست و البته مشتریان بسیاری دارد که گاها روزشماری می کنند تا فلان روز هفته بیاید و آنها بتوانند از حراج هفتگی مغازه های معروف فروش لباس دست دوم در سطح شهر تهران، گلچین کنند.
اینجا تهران است، شهری که بخشی از مردمانش درگیر خرید اقلامی هستند که شاید تنها ظاهرشان را بهبود می دهد و راهی است که آنها بتوانند در مهمانی هایی که نشان از غرب زدگی دارند، خودی نشان دهند و بگویند که خارجی پوش هستند؛ البته شاید کمتر کسی هم در آن مهمانی ها متوجه شود که آن لباس شیک و با برند معروفی که بر تن مهمان است، چندان قیمتی هم ندارد و از حراجی ها و دست دوم فروشی های شهر تهیه شده است.

در نگاه اول، شاید تفاوتی میان این لباس های دست دوم با نمونه های اصلی و نو آن وجود نداشته باشد، اما حقیقت چیز دیگری است. واقعیت آن است که این لباس ها از مغازه های معروف تاناکورا که در نقاط مختلف سطح شهر تهران راه اندازی شده اند خریداری شده و عمدتا قیمت چندان پایینی هم ندارند؛ البته خریداران آن هم تنها به دلیل قیمت پایین به سراغ این اجناس نمی روند و بلکه گروهی از آنها معتقدند که اجناسی که در این فروشگاه ها عرضه می شود، اصل برند است و تولید چین نیست؛ بلکه به طور واقعی اروپایی و آمریکایی بوده و بنابراین حاضرند که به پای آن پول هم بدهند.
اما این تمام داستان نیست، گروه دیگری هم هستند که به نوعی مشتریان پروپاقرص این نوع پوشاک دست دوم به شمار می روند و در راستای چشم و هم چشمی و علیرغم اینکه از تمکن مالی بالایی برخوردار نیستند، تنها می خواهند نشان دهند که آنها برندپوش هستند. به هرحال بازار خرید و فروش پوشاک دست دوم در پایتخت گرم است .
شاید یکی از دلایل اصلی و عمده رونق این فروشگاه ها ارزان بودن اجناس باشد.

تنوع طلبی

▪ یک فروشگاه حوالی میدان خراسان :

پسر جوانی پیراهنی را انتخاب کرده و آن را به تن می کند و جلوی آینه قدی داخل فروشگاه می ایستد تا لباس خود را بهتر ورانداز کند. او می گوید: من خیلی تنوع طلب هستم ، دوست ندارم یک لباس را بیش از دو یا سه مرتبه بپوشم . از طرفی وسع مالی ام هم اجازه نمی دهد که بخواهم از جاهای شیک دایماً خرید کنم . در واقع جیبم با روحیه ام اصلاً سازگاری ندارد. برای همین از اینجا خرید می کنم .

● حاضرم از بی لباسی بمیرم

▪ یک فروشگاه حوالی میدان امام حسین :

این یکی خیلی پیشرفته تر است . کفش و چتر و اسباب بازی و... همه چیز در آن دیده می شود. دختر جوانی که خود را نگار معرفی می کند، می گوید: من شخصاً نظر مثبتی نسبت به این فروشگاه ها ندارم . وقتی وارد می شوم ، دلم می گیرد. بوی تازگی و نویی نمی دهند. معلوم نیست این لباس ها را قبلاً چه کسی پوشیده است . شاید آن فرد بیمار بوده ، یا ناراحتی پوستی داشته ، این لباس ها وسیله مناسبی برای انتقال میکروب و بیماری به انسان سالم است . شاید هم صاحب اصلی این لباس مرده باشد که تصور این از همه وحشتناک تر است که آدم لباس های یک مرده را بپوشد. من حاضرم از بی لباسی بمیرم ، ولی از تاناکورا خرید نکنم . بالاخره هرکسی چند تکه لباس کهنه و قدیمی هم که شده در خانه اش پیدا می شود. آنها به این بوگندوها شرف دارند. هیچ ضرورتی برای وجود این فروشگاه ها در سطح شهر دیده نمی شود. اینها منبع آلودگی اند. دولت باید در این فروشگاه ها و مراکز خرید غیرقانونی را تخته کند، اما متاسفانه روزبه روز همانند قارچ تکثیر می شوند و در سطح شهر انشعابات بیشتری پیدا می کنند.

● لباس های شیک و گران

▪ یک فروشگاه تاناکورا در شمال تهران

این یکی با دیگر فروشگاه های تاناکورای شهر تهران تفاوت زیادی دارد. زیرا علاوه بر لباس های نسبتاً نو خارجی و ایرانی ، اسباب بازی های زیادی در آن دیده می شود که بسیار شیک و زیبا هستند. همچنین آن بوی مشمئز کننده کمتر استشمام می شود. حتی برخی از آنها عطر خاصی دارند. از سوی دیگر چیدمان ویژه یی برای هر یک از اشیای داخل فروشگاه در نظر گرفته شده است . دختری جوان که مانتو کوتاه و شلوار دمپا پوشیده و یک روسری کوچک برسرش است می گوید: علت خرید مردم این است که این لباس ها خارجی اند. خارجی ها کار درست هستند. مثل ما که نیستند.
برخی لباس های ایرانی را دوبار که بپوشی و بشویی ، دیگر لباس نیست ، بلکه تبدیل به دستمال می شوند. از آنجا که کیفیت پوشاک خارجی بسیار بالا است ، می توان چندین بار آن را پوشید. در ادامه از او می پرسم از بوی لباس ها که دارند، ناراحت و کلافه نمی شوید؟ می گوید: نه ، هرکاری راهی دارد، اول آن را با آب گرم حسابی می شویم . بعد جلوی آفتاب قرار می دهم و بعد هم کمی ادکلن به آن می زنم .

لباس های دست دوم زنگ خطری برای سلامتی ...

اما پزشکان برخلاف فروشندگان لباس های دست دوم بر این باورند که به هیچ عنوان نباید از لباس دست دوم استفاده کرد.
دکتر عزیز حشمتی متخصص پوست و مومی گوید: شاید شستشو و جوشاندن و ضدعفونی کردن مشکل بهداشتی را برای مصرف کنندگان لباس های تاناکورا به وجود نیاورد اما من به عنوان یک متخصص به هیچ عنوان به افراد پوشیدن این لباس ها را توصیه نمی کنم. بسیاری از میکروب ها با شستشو نیز از بین نمی روند و در پرز لباس باقی می مانند. استفاده از این البسه امکان ابتلا به آلرژی و بیماری های انگلی و قارچی را افزایش می دهد، وبه مردم توصیه می شود که به هیچ عنوان از البسه دست دوم بخصوص لباس های زیر و کفش های دست دوم استفاده نکنند. وی همچنین تصریح کرد : فضایی که این لباسها در آنها به فروش می رسد فضایی بسیار آلوده ای است . هوای این اماکن به دلیل استفاده از مواد ضدعفونی متفاوت، فاقد حداقل استاندارد تنفسی است حتی ورود به این مکان ها نیز برای افراد خطردارد. به گفته دکتر حشمتی بسیاری از کسانی که از این نوع لباس ها استفاده می کنند پس از مدتی به بیماری های قارچی و عفونی مبتلا می شوند که شاید در نگاه اول علت بیماری نامعلوم به نظر برسد.

تن آدمی شریف است...

وقتی در جامعه ای پوشش ارزش می شود و افراد برتری انسانها را در پوششان می بینند روی آوردن به جنس های دست دوم برای تازه زندگی کردن یکی از راه ها خواهد بود. علی نقوی پژوهشگر مسائل جامعه درباره علل روی آوردن مردم به اجناس دست دوم می گوید: چند سالی است که لباس و پوشش دارد در بین مردم جایگاه ویژه ای را بدست می آورد در نتیجه مردمی که قشر پایین و کم درآمد جامعه را تشکیل می دهند تمام توان خود را به کار می بندند که مانند اقشار ثروتمند و مرفه زندگی کنند. مثل آنها لباس بپوشند و حتی مثل آنها به زندگی نگاه کنند. پس به دلیل نداشتن قدرت خرید به اجناس دست دوم روی می آورند.این مساله تنها شامل لباس دست دوم نمی شود. خرید بدلیجات و زیورآلاتی که اصل نیستند نیزدر بین افراد بسیار شایع است. داشتن روحیه خودباوری و اعتماد به نفس مهمترین راز پیشرفت انسان است. نداشتن اعتماد به نفس باعث می شود که انسان نیمه خالی خود را با مسائل حاشیه ای پر کند بر همین اساس روی به تجملات می آورد و سعی می کند به وسیله ظاهر، خود را از دیگران برتر و یا همتراز آنها نشان دهد.
نقوی تلاش برای افزایش سطح درآمد را یکی از راه حل های نجات جامعه از مصرف اجناس دست دوم می داند. به گفته این پژوهشگر جامعه ، دولت با استفاده از چند راه حل ساده می تواند به مردم کمک کند، نخست با برنامه ریزی صحیح، رفاه عمومی را افزایش دهد وتورم را به حداقل برساند. دوم آن که ، قیمتها تثبیت شوند و قوانین اقتصادی به طور مرتب رو به تغییر نباشند و در نهایت به مردم آگاهی و آموزش دهد. روی عرضه اجناس نظارت کافی داشته باشد و با مشاغلی که به مردم جنس دست دوم عرضه می کنند به شدت برخورد کند. اگر این راه حل ها در کشور اجرا شود بی شک مردم با برنامه ریزی بهتری می توانند شرایط مالی و اجتماعی خود را با هم تطبیق دهند در نتیجه برای به روز زندگی کردن نیاز به اجناسی که سلامت آن ها را به خطر می اندازد ندارند و مسلما این یکی از عمده ترین وظایف دولت است که متاسفانه نادیده گرفته شده است.