حضرت زینب(س) صبر را در برابر خود خجالت زده کرد
به گزارش تبیان به نقل از خبرگزاری شبستان – مازندران
کم نیستند انسان هایی که برای اعتلای جامعه بشری زحمت کشیده و می کشند هرچند در بعضی مواقع از آنها کمتر یاد یا حتی ذکری نمی شود.
حضرت امام حسین (علیه السلام) و یارانش برای احیای اسلام ناب زحمات بسیاری را تحمل کردند اما با افشاگری های حضرت زینب(سلام الله علیها)، نقش معاندین خنثی شد.
عقیله بنی هاشم با سرکوب دسیسه های دشمنان اسلام با سخنرانی های زیبا و متعهد در اعتلای اسلام، مشکلات را به جان خرید.
آری شیرمردان و شیرزنان بسیاری برای اسلام زحمت کشیدند که وظیفه کنونی ما، صیانت از دستاوردها و انتقال آرمان ها و اهداف به آیندگان است.
به راستی که تمام زمین و زمان بر کربلا می گریند و تمام کربلا بر زینب(سلام الله علیها) و این امر بیانگر تحمل مشکلات بسیار آن حضرت است که می توان گفت، صبر و شکیبایی را به زیبایی نشان داد و بردباری را در نزد خود، خجالت زده کرد.
حضرت زینب(سلام الله علیها) در دشت کربلا گفت « لارایت الا جمیلا» که بین آن حضرت و خالق، ارتباطی برقرار بود که تقدیم عزیزان خود را برای خدا زیبایی دید، زیبایی که نمو و جلوه باشکوه آن در برابر چشمان بابصیرت آن بزرگوار به نمایش گذاشته شد.
زینب کبری(سلام الله علیها)، دانش آموخته مکتب نبوی و علوی بود و به راستی این درس را به زیبایی ترین شکل در صحرای کربلا، دید که تقدیم جان در برابر معبود هیچ ارزشی ندارد و فقط اطاعت محض و پروای الهی، معنا می یابد.
امام حسین(علیه السلام) و یارانش اهل مدارا بودند که قصد کوفه کردند تا اسلام را حفظ نمایند و خونی ریخته نشود و نشان دهند که اسلام، دین مصالحه است و نه جنگ و خونریزی، این واقعیت اسلام و پیامبر اسلام، حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) الگوی عطوفت و جانشینان آن حضرت بود.
این مهم را حضرت زینب(سلام الله علیها) در عمل به خوبی، نشان داد و با شکیبایی خود در کاخ یزید و دستگاه وابسته به آن، نقاب از چهره دشمنان اسلام برداشت و معرف مظلومیت امام حسین(علیه السلام) و 72 تن از یاران آن بزرگوار شد.
کتاب های بسیاری برای قیام کربلا نگاشته شده است تا گوشه ای از ماجراهای گذشته در آن صحرا را در معرض دید عموم قرار دهد که می طلبد با درک عمیق آنها به اسلام حقیقی دست یافت.
به راستی که کربلا در کربلا می ماند اگر زینب(سلام الله علیها) نبود و اهداف آن در شبهه هایی، مخفی می ماند و گرامیداشت آن بزرگوار و کارهای سترگ آن بانو می تواند الگویی برای صابران باشد که حقیقت در هر زمان و مکانی به امر خدا نمایان می شود.
یادداشت: معصومه علیزاده
