آیا بازی استقلال و سپاهان تبانی بود؟

سرمربی سپاهان در خاتمه دیدار با استقلال یک اعتراف عجیب و جنجالی در مورد تبانی بعضی ها در تیمش برای باخت به استقلال کرد اما واکنش فوتبال ما به این حرف منفعلانه و سوال انگیز بود.در سپاهان مشکل فقط فنی و تاکتیکی نیست. معضل فقط به افت چند بازیکن مربوط نمی شود و مسئله را باید بسیار جدی تر از این حرف ها دانست و فقط شهامت پیگیری بیشتر داشت و بی تفاوت از کنارش عبور نکرد.در سپاهان چه خبر است؟ بهتر است قبل از استیماچ و اعترافش به چند ماه قبل باز گردیم.

برهه ای که حسین فرکی با وجود اینکه فصل قبل معجزه وار سپاهان را در روز آخر، قهرمان لیگ چهاردهم کرد خیلی راحت و ارزان این تیم را ترک کرد و رفت. فرکی دلیل جدا شدنش را چندان تشریح نکرد فقط خیلی دربسته از عواملی حرف زد که خودی بودند و نمی خواستند سپاهان موفق شود. او پس از تساوی عجیب و مشکوک تیمش مقابل قعرنشین بلامنازع لیگ جاری،استقلال اهواز، به گفته خودش چند ساعت در فرودگاه اهواز با خویشتن خلوت کرد و پس از بررسی همه جانبه اتفاقات، تصمیم به خداحافظی گرفت و رفت. اگرچه توده دلیل اصلی این جدایی را محرم نویدکیا دانست اما چندی بعدش ابراهیم تهامی در مصاحبه ای که خیلی ها آن را به حساب جدی نبودن وی گذاشتند اشاره به کم کاری بازیکنان سپاهان در آن دیدار کرد. به گفته مربی استقلال اهواز در آن مصاف، زردهای نصف جهان علاقه ای به بردن استقلال اهواز نداشتند و اگر می خواستند به راحتی قادر به انجام این کار بودند.

فرکی رفت تا استیماچ بیاید اما باز هم آش و کاسه همان بود که بود. محرم نوید کیا که واژه بازیکن سالاری را باز تعریفی مجدد در فوتبال ایران کرده و نوع عجیب تر و حادتر این معضل را به نمایش عموم گذاشته است، باز هم در صدر جریان است. او چند روز قبل از بازی با استقلال با سرمربی کروات تیم دچار درگیری شدید لفظی می شود اما علی رغم اینکه جایی در لیست 18 نفره ندارد باز به تهران می آید و اتفاق نهایی زمانی رخ می دهد که رسانه های نزدیک به کاروان سپاهان خبر می دهند نویدکیا به ترکیب اعلام شده اعتراض دارد و می گوید یا من را الان اخراج کنید یا ترکیب می بایست عوض شود.

در فوتبالی که کارلوس کی روش ریشه بازیکن سالاری را به صورت مقتدرانه در تیم ملی خشکانده و دیگر بازیکنی شهامت چشم و ابرو نازک کردن برای تیم ملی فوتبال کشورش را ندارد متاسفانه در سپاهان، این مدعی همیشگی قهرمانی لیگ برتر، اوضاع به شکلی ناهنجار پیش رفته که تصورش در فوتبال حرفه ای نمی گنجد. اما یک اتفاقی بدتر از بازیکن سالاری و مخرب تر از هر بحران دیگری این روزها در سپاهان به شکل ملموسی جریان دارد و متاسفانه مدیران بالادستی این تیم و حتی فوتبال ایران، علاقه ای به گشودنش ندارند. استیماچ در خاتمه دیدار با استقلال صریحا از افراد و جریانی حرف زد که "خودی" هستند و می خواستند باعث باخت سپاهان در تهران شوند تا لابد کار اخراج کادر فنی تسریع یابد.سرمربی سپاهان می گوید مقابل آنها ایستاد و مانع از تحقق خواسته شان شد. اما  آیا این همه داستان بود؟

باید باور کرد "همه" بازیکنان سپاهان که روز یکشنبه مقابل استقلال بازی کردند دلشان با تیم بود و خواستار پیروزی بودند؟ با تهمت و افترا نمی شود هیچ جریانی را راهبری کرد و به جلو پیش برد اما بازبینی مجدد این دیدار شاید نمایی از کم کاری بعضی از بازیکنان را نشان دهد. بازیکنانی که در مقابل دروازه حریف توپ را به هر کجایی جز چارچوب می زدند، یا آرام می زدند یا آنقدر تعلل می کردند تا ضربه شان هرکجا برود جز درون دروازه رحمتی. با نوشتن و قضاوت ما مچ هیچکسی باز نمی شود وظیفه رسانه فقط هشدار است و حالا کمیته اخلاق و وانضباطی فدراسیون موظف اند تا جریان را موشکافی کنند. با احضار سرمربی سپاهان تا شفاف تر حرف بزند و به عنوان مثال توضیح دهد چرا پریرای برزیلی که از قضا مهمترین مهاجمش بود را بعد از چند توپ خراب کردن متوالی به بیروم زمین آورد.

استیماچ در حالت خشم و عصبانیت ، سر نخ را داد و حالا شاید چندان راضی نباشد از این پس پرده گفتن اما حالا که گفته شده اگر فوتبال ما موضوع را جدی نگیرد شاید سال ها بعد هزاران حرف و حدیث ایجاد شود و آن وقت دیگر جدا کردن ناب از ناخالصی کار هیچکس نیست.درست مثل همان بازی معروف استقلال، سایپا و کله پا کردن مرحوم حجازی که عاقبت مشخص نشد چه کسانی آن روز به بهای بیرون کردن او استقلال را فروختند. شاید هم هیچ توطئه ای نبود اما وقتی حرفی به صورت نصفه و نیمه مطرح می شود آن وقت مخرب تر از بمبی است. برای خشکاندن فساد در فوتبال باید از همینجا شروع کرد،سرنخ هایی که هست و اهالی فوتبال بی تفاوت از کنارش عبور می کنند.