سرچشمه‌ی رحمت الهی

دارم دِلَكی كه بنده‌ی كوی علی است

روی دل او همیشه بر سوی علی است

هر چند هزار رو سیاهی دارد

می‌نازد از اینكه منقبت گوی علی است

من شیفته‌ی علی شدم شیدا نیز

پنهان همه جا گفته‌ام و پیدا نیز

این پایه مرا بس است و بالاتر ازین

امروز طلب نمی‌كنم فردا نیز

***

«نظمی» به ولایتت تمامی خوش باش

خوش باش قبول خاص و عامی خوش باش

گر شاهی هفت كشور از تست مناز

ور بر در ِ مرتضی غلامی خوش باش

***

تا حبّ علی و آل او یافته‌ایم

كام دل خویش مو به مو یافته‌ایم

وز دوستی علی و اولاد علی است

در هر دو جهان گر آبرو یافته‌ایم

***

از دین نبی شكفته جان و دل من

با مهر علی سرشته آب و گل من

گر مهر علی به جان نمی‌ورزیدم

در دست چه بود از جهان حاصل من

***

«نظمی» نفسی مباش بی یاد علی

گوش دل خویش پركن از ناد علی

در هر دو جهان اگر سعادت طلبی

دامان علی بگیر و اولاد علی

***

سر دفتر عالم معانی است علی

وابسته‌ی اسرار نهانی است علی

نه اهل زمین كه آسمانی است علی

فی الجمله بهشت جاودانی است علی

***

شایسته‌ترین مرد خدا بود علی

در شأن نزول هل اتی بود علی

هرگز به علی خدا نمی‌باید گفت

یك آینه‌ی خدا نما بود علی

***

بنیان كـَن ِ منكر و مناهی است علی

رونق ده دین و دین پناهی است علی

در دامنش آویز كه در هر دو جهان

سرچشمه‌ی رحمت الهی است علی

***

آن گفت به قرب حق مباهی است علی

وین گفت كه سایه‌‌‌ی الهی است علی

از «نظمی» ناتمام پرسیدم گفت

چون رحمت حق نامتناهی است علی

نظمی تبریزی