ااز نطر عقلای عالم، انتخاب فرد شایسته برای پیشبرد امورات جامعه کاری بس پسندیده است. همگان کسی را انتخاب می کنند که به او اطمینان داشته باشند که وظایف محوله را به نحو احسن انجام دهد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1394/11/17
عاملی برای پیشرفت دین و دنیای جامعه
از نطر عقلای عالم، انتخاب فرد شایسته برای پیشبرد امورات جامعه کاری بس پسندیده است. همگان کسی را انتخاب می کنند که به او اطمینان داشته باشند که وظایف محوله را به نحو احسن انجام دهد. می دانیم که در 7 اسفند امسال انتخابات مجلس و خبرگان را پیش رو داریم، ما که مسلمانیم طبعا انگیزه های والاتری در انتخاب فرد مورد نظر بکار می بریم مثل توجه به اهداف شخص مورد نظر در اجرای امور (قصد الهی در کمک به خلق خدا یا قصد شهرت وامثال این)، بنابراین همه باید با انتخاب فرد اصلح، جامعه را به سمت افق های بهتری سوق دهیم.
انتخاب اصلح، پیشرفت دین و دنیای جامعه
واضح است که بر هر مسلمانی یک سری اعمال واجب است، ولی بر آنان که امورات مردم را در دست دارند مثل حاکمان و کسانی که سرنوشت مردم در دستشان است و.... ، وظیفه بیشتری دارند. آیه می فرماید: «الَّذینَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ؛[حج/41]همانها كه اگر آنان را در روى زمین تسلط و توان دهیم نماز را برپا مىدارند و زكات مىپردازند و (مردم را) به هر كار پسندیده (عقلى و شرعى) وا مىدارند و از هر عمل ناپسند و زشت بازمىدارند». [1]
اصولا در دین اسلام، تکالیف نسبت به قدرت و توانایی انسان سنجیده می شود، مثلا حج برای کسی واجب است که مستطیع باشد یا وجوب پرداخت زکات و خمس در صورت توانایی مالی و امثال این احکام، از آنجا که حاکمان و ... قدرت لازم برای نفوذ بر اراده های مردم را دارند؛ طبعا وظیفه ی سنگینتری نسبت به سایر مردم برای برپایی احکام اسلام دارند. شان نزول آیه فوق در مورد کسانیست که با دشمنان دین خدا مبارزه می کنند [2] آیه میفرماید اگر اینها قدرت را در دست بگیرند باید نسبت به اجرای احکام اسلام از خود همت بیشتری نشان دهند. همین مطلب هم در مورد کاندیداهای محترم (در صورت رای آوردن) صدق نموده و وظیفه اشان دوچندان می شود.
همانگونه که انتخاب شوندگان ملت برای اداره امور، باید توانایی لازم در عرصه اعمال مدیریت در جهت توسعه مادی کشور را داشته باشند؛ باید نسبت به معنویت جامعه هم احساس تکلیف نمایند. اگر چه امر به معروف و نهی از منکر یک عمل دینی است، ولی معروف هر کار شایسته ی است که انسان را به سمت پاکی و درست کرداری سوق می دهد. بنابراین فردی که انتخاب می شود با انجام دادن وظیفه خود در عمل به قانون و سوق دادن دیگران به این سو، در حقیقت به معروف عمل نموده است و از منکر دوری گزیده است.
ناگفته نماند کسانی هم هستند به قانون پایبندند، ولی قانون را برای نظم و امنیت و ... می خواهند و به سمت وسوی عقیدتی جامعه کاری ندارند، اینها شاید کارهای معروف و پسندیده دنیایی انجام دهند ولی چون اهدافشان سمت و سوی خدایی ندارد؛ از لحاظ عمل به معروف دینی نمره قابل قبولی دریافت نمی کنند. کسانی که بر اساس آموزه های دنیای غرب، اندیشه ی خود را بنا نهاده اند؛ اینگونه فکر می کنند.
ملاک انتخاب شوندگان
حضرت علی (علیه السلام) که خود بر اثر درخواست مردم و به عبارت بهتر با رای مردم حاکم شدند [2] در باره ی ویژگی های حاکم می فرماید: «خیر الملوك من أمات الجور و أحیى العدل؛[3] بهترین فرمانروا آن است که ظلم و تعدی را از بین برده و عدل را زنده بدارد». بنابراین کسانی که با رای مردم حاکم بر سرنوشت شهری یا استانی می شوند؛ باید در جهت احقاق حقوق مردم گام برداشته، و عدالت اسلامی را گسترش دهند.
حضرت مولا (علیه السلام) در جای دیگر میفرمایند: «ظلم الحقّ من نصر الباطل؛[4] هر کسی که به باطل یاری کند؛ به حق ظلم نموده است» این حدیث گهربار باید برای همه ی ما (چه مردم و چه نامزدهای انتخاباتی) درس باشد. نباید جبهه ای را تقویت کنیم که با آرمانهای امام و انقلاب احیانا همخوانی نداشته باشد. نامزدهای انتخاباتی هم نباید اندیشه ی درست طرف مقابل راـــ چون رقیب هم هستندــ خدشه دار نمایند. رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم قم درهمین باره اینگونه گفتند: رقابت غیر از خصومت و تهمت زنی متقابل است، رقابت به معنای اثبات خود با نفی دیگران نیست. رقابت، دادن وعده های خلاف قانون، برای جلب نظر مردم نیست. [5]
نتیجه گیری
بر طبق آیات قرآن، کسانی که قدرت بیشتری دارند؛ باید بیشتر از همه برای پیشبرد امورات دین و امر به معروف گام بردارند، صحنه ی انتخابات یکی از کارهای شایسته و معروف است که تاثیر بسزایی در دین و دنیای جامعه می گذارد.انشاءالله کشور اسلامی ما این معروف را به نحو شایسته ای مدیریت نموده و جامعه با انتخاب نامزدهای اصلح، بیش از پیش توسعه یابد.
واضح است که بر هر مسلمانی یک سری اعمال واجب است، ولی بر آنان که امورات مردم را در دست دارند مثل حاکمان و کسانی که سرنوشت مردم در دستشان است و.... ، وظیفه بیشتری دارند. آیه می فرماید: «الَّذینَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ؛[حج/41]همانها كه اگر آنان را در روى زمین تسلط و توان دهیم نماز را برپا مىدارند و زكات مىپردازند و (مردم را) به هر كار پسندیده (عقلى و شرعى) وا مىدارند و از هر عمل ناپسند و زشت بازمىدارند». [1]
اصولا در دین اسلام، تکالیف نسبت به قدرت و توانایی انسان سنجیده می شود، مثلا حج برای کسی واجب است که مستطیع باشد یا وجوب پرداخت زکات و خمس در صورت توانایی مالی و امثال این احکام، از آنجا که حاکمان و ... قدرت لازم برای نفوذ بر اراده های مردم را دارند؛ طبعا وظیفه ی سنگینتری نسبت به سایر مردم برای برپایی احکام اسلام دارند. شان نزول آیه فوق در مورد کسانیست که با دشمنان دین خدا مبارزه می کنند [2] آیه میفرماید اگر اینها قدرت را در دست بگیرند باید نسبت به اجرای احکام اسلام از خود همت بیشتری نشان دهند. همین مطلب هم در مورد کاندیداهای محترم (در صورت رای آوردن) صدق نموده و وظیفه اشان دوچندان می شود.
همانگونه که انتخاب شوندگان ملت برای اداره امور، باید توانایی لازم در عرصه اعمال مدیریت در جهت توسعه مادی کشور را داشته باشند؛ باید نسبت به معنویت جامعه هم احساس تکلیف نمایند. اگر چه امر به معروف و نهی از منکر یک عمل دینی است، ولی معروف هر کار شایسته ی است که انسان را به سمت پاکی و درست کرداری سوق می دهد. بنابراین فردی که انتخاب می شود با انجام دادن وظیفه خود در عمل به قانون و سوق دادن دیگران به این سو، در حقیقت به معروف عمل نموده است و از منکر دوری گزیده است.
ناگفته نماند کسانی هم هستند به قانون پایبندند، ولی قانون را برای نظم و امنیت و ... می خواهند و به سمت وسوی عقیدتی جامعه کاری ندارند، اینها شاید کارهای معروف و پسندیده دنیایی انجام دهند ولی چون اهدافشان سمت و سوی خدایی ندارد؛ از لحاظ عمل به معروف دینی نمره قابل قبولی دریافت نمی کنند. کسانی که بر اساس آموزه های دنیای غرب، اندیشه ی خود را بنا نهاده اند؛ اینگونه فکر می کنند.
ملاک انتخاب شوندگان
حضرت علی (علیه السلام) که خود بر اثر درخواست مردم و به عبارت بهتر با رای مردم حاکم شدند [2] در باره ی ویژگی های حاکم می فرماید: «خیر الملوك من أمات الجور و أحیى العدل؛[3] بهترین فرمانروا آن است که ظلم و تعدی را از بین برده و عدل را زنده بدارد». بنابراین کسانی که با رای مردم حاکم بر سرنوشت شهری یا استانی می شوند؛ باید در جهت احقاق حقوق مردم گام برداشته، و عدالت اسلامی را گسترش دهند.
حضرت مولا (علیه السلام) در جای دیگر میفرمایند: «ظلم الحقّ من نصر الباطل؛[4] هر کسی که به باطل یاری کند؛ به حق ظلم نموده است» این حدیث گهربار باید برای همه ی ما (چه مردم و چه نامزدهای انتخاباتی) درس باشد. نباید جبهه ای را تقویت کنیم که با آرمانهای امام و انقلاب احیانا همخوانی نداشته باشد. نامزدهای انتخاباتی هم نباید اندیشه ی درست طرف مقابل راـــ چون رقیب هم هستندــ خدشه دار نمایند. رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم قم درهمین باره اینگونه گفتند: رقابت غیر از خصومت و تهمت زنی متقابل است، رقابت به معنای اثبات خود با نفی دیگران نیست. رقابت، دادن وعده های خلاف قانون، برای جلب نظر مردم نیست. [5]
نتیجه گیری
بر طبق آیات قرآن، کسانی که قدرت بیشتری دارند؛ باید بیشتر از همه برای پیشبرد امورات دین و امر به معروف گام بردارند، صحنه ی انتخابات یکی از کارهای شایسته و معروف است که تاثیر بسزایی در دین و دنیای جامعه می گذارد.انشاءالله کشور اسلامی ما این معروف را به نحو شایسته ای مدیریت نموده و جامعه با انتخاب نامزدهای اصلح، بیش از پیش توسعه یابد.
پی نوشت ها
[1] ترجمه مکارم، ص337
[2] تفسیر نمونه ، ج14 ، 115
[3] شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحكم و درر الكلم / ج3 / 431
[4] همان، ج4، ص273
[5] بیانات رهبری در نوزده دی 94
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .
