قتل در چارلز جردن

شیوه های خشونت بار ساواک، تنها به زندان و زندانیان اختصاص نداشت؛ مردم عادی کوچه و خیابان نیز همواره در معرض آزار و توهین های مأموران ساواک قرار داشتند. منصور رفیع زاده، در خاطرات خود، ماجرای خرید خون بار همسر پرویز ثابتی رئیس اداره سوم ساواک را روایت کرده است.

در سال 1976 همسر رئیس امنیت داخلی که دومین فرد قدرتمند ساواک محسوب می شد، در حال خرید در فروشگاه جردن تهران بود و طبق معمول چند محافظ ساواک وی را همراهی می کردند. او درحالی که مشغول تماشای قسمت کفش های فروشگاه بود، متوجه شد که کیفش گم شده... او فوراً از محافظان تقاضای کمک کرد. یکی از آن ها دنبال مدیر رفت و دیگران به مأمورین حراست فروشگاه دستور دادند در ورودی فروشگاه را قفل کنند و اجازه ورود و خروج به کسی ندهند. سپس محافظین ساواک جلوی در مستقر شدند و مدیر که از این واقعه وحشت زده شده بود، به رئیس امنیت داخلی در ستاد ساواک تلفن کرد.

جوانی که زیر بار زور نرفت

یک مهندس جوان و عروسش که خرید خود را تمام کرده بودند، به سمت در خروجی حرکت کردند، اما محافظین ساواک با متوقف کردن آن ها توضیح دادند که چه اتفاقی افتاده است. مهندس جوان به اعتراض گفت: «اگر به ما ظنین هستید، ما را بازرسی کنید و اجازه بدهید برویم.»
اما نگهبان ها توجهی به وی نکردند.

همسر او نجوا کرد که «چیزی نگو بابا! ما هم مثل بقیه منتظر می مانیم.»
اما مرد جوان تکرار کرد: «ما که چیزی ندزدیده ایم؛ چرا باید صبر کنیم؟... آن ها حق ندارند ما را اینجا نگه دارند، این کار دلیلی ندارد.»
در این لحظه یکی از محافظین گفت: «دهانت را ببند!»
در این اثنا مدیر فروشگاه باعجله نزد محافظان آمد و گفت: «رئیس امنیت چند لحظه پیش به وی تلفن کرد و گفت در تماس با منزل، مستخدمه به وی گفته که خانم کیفش را روی میز جاگذاشته است.» مدیر فروشگاه درخواست کرد در فروشگاه باز شود تا کار ادامه پیدا کند.
اما محافظ ساواک درخواست مدیر فروشگاه را رد کرد: «ما باید این حرف را از زبان همسر رئیس امنیت بشنویم.»
مهندس جوان گفت: «واقعاً نمی شود باور کرد تا کی می خواهید به این کار ادامه دهید؟»
درهرحال، جروبحث آن ها بالا گرفت. نگهبان با تهدید گفت: «دارم به تو هشدار می دهم، دست از اهانت کردن به ما بردار!»
 او گفت: اگر این کار را نکنم چه می شود؟
نگهبان اسلحه خود را بیرون کشید و چندین گلوله به سر و سینه مرد جوان شلیک کرد. جوان درجا کشته شد. همسرش درحالی که جیغ می کشید، بی هوش بر روی زمین افتاد. همسر رئیس امنیت بدون آنکه نگاهی به پایین بیندازد، از کنار زن و مرد بر زمین افتاده گذشت و از فروشگاه چارلز جردن خارج شد.

آبروی ازدست رفته

چند هفته بعد که در منزل تیمسار نصیری میهمان بودم، همسر تیمسار این موضوع را پیش کشید: «می دانی منصور، خیلی از مردم فکر می کنند من در آن روز خرید می کردم، نه زن رئیس امنیت داخلی، آن ها تنها شنیده اند که همسر رئیس ساواک در آن فروشگاه خرید می کرده، به همین خاطر مرا به خاطر مرگ آن مرد ملامت می کنند.»
نصیری گفت: «به تو گفته ام که در این رابطه کاری از دست ما برنمی آید.» زن تیمسار با اعتراض پاسخ داد: «اما آبرو و احترام من نزد این مردم ازدست رفته، باید کاری کنیم.»
هنگامی که بیرون رفتیم، به تیمسار گفتم: «خانم شما حق دارد. حتی در نیویورک می گفتند زن شما در آن حادثه بوده، چرا کاری نمی کنید؟ جریان را با توضیحی به خاطر تأخیر درج مطلب در روزنامه ها به چاپ برسانید و همسرتان را تبرئه کنید.»

صدایش را درنیاور

تیمسار جواب داد: بعد از کشته شدن آن مرد، من ماوقع را دقیقاً به اعلیحضرت گزارش کردم، اعلیحضرت به من فرمودند: «نباید چنین اتفاقی می افتاد؛ اما حال که افتاده، صدایش را درنیاور. به هیچ روزنامه ای اجازه درج آن را نده. یک مدتی محافظ مربوطه را در زندان نگهدار؛ اما محاکمه ای در کار نباشد.» خوب، منصور با این دستورات از ناحیه اعلیحضرت، من چگونه می توانم گزارش این حادثه را در روزنامه ها منتشر نمایم؟
همسر تیمسار پرسید: پس قاتل به خاطر ارتکاب این جرم محاکمه و مجازات نمی شود؟
او گفت: البته که نه! شوخی می کنی؟ دستورات اعلیحضرت کاملاً روشن هستند.

منبع: خبرگزاری فارس