عصای معجزه شما چیست؟

لقمان حکیم می گوید: بعد از سالهای طولانی که به مداوای مردم پرداختم به یک فرمول ارزشمند دست یافتم که ارزش این همه سال خدمت را داشت. دریافتم که محبت دوای همه ی درد هاست. پرسیدند اگر محبت هم اثر نکرد چه کنیم؟ لبخندی زد و فرمود مقدار دارو را افزایش دهید.

محبت ظرفیت ها را افزایش می‌دهد

وقتی به کسی محبت می کنید تا جایی که از محبت شما لبریز و مطمئن می شود به او کمک کرده اید تا بتواند از همه ی استعدادها و تواناییهایش استفاده کند. انسانی که احساس محبوبیت می کند، خوشحال و مطمئن است. او شاد و مطمئن، می تواند از همه ی ظرفیتها و استعدادهایش به خوبی استفاده کند. بر ضعفهایش غلبه کند و...
ولی کسی که احساس محبوبیت نمی کند و به اندازه ی کافی محبت دریافت نمی کند، بیمار است و نمی تواند درست فکر و فعالیت کند. کسی که بیمار است اگر چه استعدادها و ظرفیتهای نهفته ی فراوانی دارد، اصلا نمی تواند از آنها استفاده کند. این آدم، بدشانس هم می شود، چرا که مدام انرژیهای منفی را جذب می کند. او مستعد غم و اندوه و بد آوردن است.

قلبها را نرم می‌کند

اگر از اخلاق و خصوصیت خاصی که در وجود همسر یا دوستتان هست رنج می برید یا اختلافاتی دارید که از آنها خسته شده اید، راهکار محبت را به کار ببرید. با محبت قلب هر کسی نرم و آماده ی پذیرش می شود. محبت چیزهایی را که نیست به وجود نمی آورد. محبت مثل ویتامین ها باعث استفاده از ظرفیتهایی که هست، می شود. همه ی انسانهای اطراف ما خارق العاده و اشرف مخلوقات هستند، اما بی محبتی و عقده های عاطفی انسان ها را فلج کرده و باعث شده از یک صدم ظرفیتهایشان هم نتوانند استفاده کنند. به همدیگر محبت کنید تا قفلهای بیهوده ای که به دست و پاها زده شده شکسته شود.

دشمن به دوست تبدیل می‌شود

اگر یاد بگیریم به یکدیگر با اخلاص محبت کنیم، دشمن هم به دوست  تبدیل می شود. اما محبت کردن باید شرایطی داشته باشد تا اثر عمیق خود را بگذارد.
اول اینکه محبت باید خالص و بدون چشم داشت باشد. هر انسانی در مسائل عاطفی دقیق و باهوش عمل می کند. چرا که فهم مسائل عاطفی نیازی به هوش ریاضی و عقل محاسبه گر ندارد. مسائل عاطفی با قلب و هوش عاطفی درک می شود. خیلی از مطالب بدون آنکه به زبان آورده شود به سرعت ادراک می شود. هیچگاه نباید در مسائل عاطفی دیگران را کم حساب کنیم. وقتی می خواهیم به کسی محبت کنیم باید از اعماق قلب و با اخلاص انجام دهیم. منتظر پاداش و عکس العمل نباشیم.

بخل دشمن محبت

دوم اینکه بخل نداشته باشیم. بخل یک ویژگی منفور است که گاهی با انسان خو می کند. بخل در مسائل مادی یا معنوی، دشمن محبت است. بخل نمی گذارد دیگران مهر واقعی ما را درک کنند. باید قلبمان را از بخل خالی کنیم. به این معنا که برای دیگران گذشت و سخاوت داشته باشیم مثل آنچه برای خودمان گذشت و سخاوت داریم.
اگر به شما یک جعبه میوه های خوب و بد درهم بدهند و بگویند اینها را با دوستتان قسمت کنید چه می کنید؟ کسی که خوبها را برای خودش و بد را برای دیگری انتخاب می کند، بخیل است. کسی که دو بسته مثل هم انتخاب می کند و بین خود و دیگری فرق نمی گذارد، منصف است. و کسی که دیگران را به خود ترجیح می دهد فداکار است. اما فداکاری دل بزرگ می خواهد. دل بزرگ که نباشد توقعات زیادی به وجود می آید و مشکل ساز می شود. در این مثال بهترین کار همان انتخاب دوم است. منصف بودن بهتر از فداکار بودن است.

انصاف داشته باشید

منصف باشید و مثل همان چیزهایی که برای خودتان انتخاب می کنید، برای دیگران هم انتخاب کنید. با انصاف و بدون چشم داشت، محبت کنید. بخل را در احساسات و رفتارهای خودتان شناسایی کنید و با آن مخالفت و مبارزه کنید. اگر یک مدت روی رفتار و گفتارتان توجه داشته باشید و از این اصول تبعیت کنید، خیلی زود متوجه تغییر اطرافیانتان می شوید. اطرافیان شما به اخلاص و محبت شما عکس العمل نشان خواهند داد. بنابراین به هر اندازه که دوست دارید، اطرافیانتان تغییر کنند خودتان را تغییر دهید. ممکن است اطرافیان شما تغییر دائمی پیدا نکنند، لااقل در مقابل شما همیشه مراعات خواهند کرد. همین مراعات همیشگی یک روز به یک عادت و یک خلق دائمی تبدیل خواهد شد. به هم محبت کنید و با محبت تلخی ها را به عسل تبدیل کنید.