به خدا سوگند باور ندارم حتی یک نفر از مردم کوفه به یاری ات بشتابد

در روزشمار وقایع حسینی به روزی می رسیم که شخصی از یاران امام حسین (ع) سعی دارد ایشان را از ادامه حرکت منصرف کند و به او می گوید که به خدا سوگند باور ندارم حتی یک نفر از مردم کوفه به یاری ات بشتابد.

کاروان در محاصر سپاه در حرکت بود، که با آمدن چند سوار و قافله ای همراه، لحظاتی ایستاد و مردانی از آنان، با قافله سالار کاروان هم سخن شدند.
طِرمّاح گفت؛ قیس بن مسهر به کوفه نرسیده بود که سربازان عبیدالله او را به بند کشیدند. عبید الله او را به مسجد برد تا تو را بد بگوید، اما قیس در تکریم و احترام به تو و اهل بیت رسول خدا چنان گفت،
که خونش را مباح دانستند و او را ک شتند.
قافله سالار گفت؛ فَمِنْهمْ مَنْ قَضى نَحْبَه وَ مِنْهمْ مَنْ یَنْتَظِر وَ ما بَدَّلوا تَبْدیلاً.
خداوندا بهشت را برای ما و آنان قرار ده و با رحمت خود به بهترین ثوابها نایل بگردان.
طِرمّاح گفت؛ از این سفر حذر کنید یابن رسول الله.
بخدا سوگند باور ندارم حتی یک نفر از مردم کوفه به یاری ات بشتابد.
قافله سالار گفت؛  نگران چه هستی طِرمّاح؟
گفت؛ زمان خروج از کوفه جماعت بسیاری را دیدم که آماده می¬شدند برای مقابله با تو.
یابن رسول الله، توصیه می کنم با من به سوی احباء محل اسکان قبیله من بیایید. ده روز آنجا توقف کنید، خواهی دید که تمام افراد قبیله سواره و پیاده به یاری ات خواهند شتافت. بخدا قسم تعهد می کنم بیست هزار شمشیر زن به تو ملحق شود.
قافله سالار گفت؛ برگشت برای من معنی ندارد.
طِرمّاح، هر چه اصرار کرد، حاصلی نداشت.
گفت؛ حال که بر تصمیم خود استواری، اجازه بده من آذوقه ای برای خانواده تهیه کنم و به آنان رسانم،
سپس به شما ملحق می شوم.
گفت؛ خدا به همراهت.
طِرمّاح اشتر را هِی کرد و به تندی سوی دیار خود تاخت.
و قافله سالار به نگاه او را بدرقه می کرد.

منبع: مهر