انگلیس از جان ایرانیها چه میخواهد؟
نخستین روز شهریور امسال در حالی آغاز شد که انگلیسیها با کیف و روبان و قیچی و کلید به تهران آمده بودند تا چراغ خاموش دفتر سفارت خود را در خیابان فردوسی روشن کنند. اما آیا حضور آنها مغایر با قوانین ایران و احساسات ضدانگلیسی ایرانیها نیست؟
سال 1390 بود که مجلس شورای اسلامی طی مصوبه ای وزارت امور خارجه را مکلف کرد که برای صیانت از منافع ملی و حقوق مردم ایران، روابط سیاسی با دولت انگلستان را به سطح کاردار کاهش داده و نیز معاملات و مراودات اقتصادی و بازرگانی را به کمترین سطح ممکن برساند. مطابق تبصره نخست این قانون، تنها در صورتی امکان ارتقای مجدد روابط وجود دارد که سیاست های خصمانه انگلستان در برابر ایران تغییر یابد.
به موجب ماده واحدهای که سال ۹۰ در مجلس شورای اسلامی تصویب شد، وزارت امورخارجه موظف است در چارچوب حفظ منافع ملی و دفاع از حقوق ملت بزرگ ایران ظرف دوهفته، روابط سیاسی را با دولت انگلیس به سطح کاردار تنزل دهد و روابط اقتصادی و بازرگانی را نیز به حداقل ممکن برساند. همچنین مطابق این قانون، هر کشوری که سیاست های خصمانه و نادرستی نسبت به ایران داشته باشد نباید در ردیف کشورهای نزدیک و دارای رابطه زیاد با کشورمان قرار گیرد.
ابهامی که این روزها افکار عمومی را به خود مشغول ساخته این است که چرا به رغم عدم تغییر محسوس در سیاست های خصمانه دولت انگلیس و عدم عذرخواهی آنها از ملت ایران، سفارتخانه آنها در تهران به راحتی و به سادگی هرچه بیشتر بازگشایی شده است؟
نکته مهمی که در این میان وجود دارد این است که نمی توان ادعا کرد مقامات ارشد نظام موافق این اقدام بوده اند؛ چراکه مقام معظم رهبری چهار روز قبل از بازگشایی سفارت انگلیس در تهران، در دیدار علما و میهمانان اجلاس مجمع جهانی اهل بیت ﴿علیهمالسلام﴾ و اجلاس اتحادیه رادیو-تلویزیون های اسلامی، تاکید فرمودند که انگلیسیها متخصص اختلاف افکنی هستند و آمریکاییها در این زمینه شاگرد آنها هستند. ایشان اظهار داشتند: “ایجاد گروههای جرار، هتاک و جبار تکفیری که آمریکاییها به دست داشتن در ایجاد آنها اذعان کردهاند، مهمترین ابزار برای ایجاد اختلافهای به ظاهر مذهبی میان ملتها است که متأسفانه برخی مسلمانان سادهلوح نیز به دلیل نداشتن بصیرت، فریب این توطئه و نقشه را خورده و در داخل طراحی دشمن قرار گرفتهاند... رادیو انگلیس ادعا میکند که ما بیطرفیم؛ دروغ میگویند؛ درست در میدان سیاستهای استکبار و استعمار حرکت میکنند.”
رهبر معظم انقلاب نداشتن بصیرت و ساده لوحی را به عنوان عوامل مهم در فریب خوردن از امریکا و انگلیس معرفی کردهاند ان شاءلله که دولتمردان و فرزندان انقلاب مثل همیشه با بصیرت و آگاهی کافی برای آغاز مجدد رابطه با انگلستان عمل کنند؛ مدیران دولتی ما باید با اقدامات و تدبیرهایی همچون شرطگذاری برای دولت انگلیس و وادار کردن آنها به عذرخواهی از ملت شریف ایران، دل مردم را به دست میآوردند و نشان می دادند که نظر مردم برای دولت مهم است و دولتیها نگرانی افکار عمومی را از ارتقای روابط سیاسی، اقتصادی و بازرگانی با کشوری که سیاستمدارانش به روباه پیر معروف هستند درک میکنند.
اما فقط 3 روز از بیانات روشنگرانه مقام معظم رهبری گذشته بود که خبر حضور فیلیپ هاموند وزیر امور خارجه انگلیس در تهران برای بازگشایی دفتر سفارت آن کشور بعد از چهارسال تعطیلی، در رسانههای داخلی و خارجی منتشر شد و دولتی های ایران نهتنها مقاومتی در این باره از خود نشان ندادند بلکه مقدمات و امکانات این حضور را با تمام توان فراهم کردند!
این سوال همچنان در ذهن مردم پررنگتر میشود: “دولت انگلیس از جان ایرانیها چه میخواهد؟” بازگشایی سفارت انگلیس در تهران در حالی است که آن کشور در کنار آمریکا، عامل اصلی وضع تحریم های اقتصادی و بانکی و بازرگانی علیه ایران بودند و هستند. آنها برای فلج کردن بخش های بانکی، بیمهای، تجاری و در یک کلام اقتصادی ایران برنامه ای جامع داشتند که البته نتوانستند به اهداف شوم خود دست یابند اما این نباید دلیلی بر اعتماد ما به آنها باشد. دولت انگلیس همچنین با وضع تحریم در زمینه بیمه نفتکش ها و کشتی های تجاری تلاش کرد تا به کشور ما صدمه جدی و اساسی وارد کند.
درست است که آنها نتوانستند مقاومت و ایستادگی مردم ایران را دچار خدشه کنند اما دولتمردان و مقامات اجرایی ایران باید اقتدار و بزرگی و عظمت ملت ما را در عمل ثابت کنند و اجازه ندهند که دست دولت انگلیس مجددا برای تهدید منافع ملی ایران آنهم از داخل سرزمین خودمان باز باشد!
جالب است که وزیر خارجه انگلیس که یکم شهریورماه امسال، کلید به دست، راهی خیابان فردوسی شد و سفارت آن کشور در تهران را بازگشایی کرد، چندی قبل پس از انتشار اخبار توافق هسته ای با لحنی توهینآمیز نسبت به ایران گفته بود: بعد از امضای این توافق، در صورتی که ایران به تعهدات خود پایبند باشد امکان اینکه جامعه بینالملل در مسائل دیگر با ایران ارتباط بگیرد وجود دارد مثلا ایران باید از دخالتش در امور دیگر کشورهای منطقه خلیجفارس دست بردارد!”
این سوالها و ابهامات همچنان در ذهن مردم وجود دارد: چرا دولت نسبت به مصوبه مجلس برای کاهش مراودات با انگلیس تا زمان تغییر سیاستهای خصمانه آنها اعتنایی ندارد؟ چه منفعتی برای ایرانیها در برقراری مجدد رابطه با دولت انگلیس وجود دارد؟ دولت انگلیس از جان مردم ایران چه میخواهد؟