قطره‌ای آب چکید، دل من هم لرزید!
در بعضی از فیلم‌ها دیده‌اید که وقتی می‌خواهند اوج فلاکت و فقر و خشکسالی را نشان دهند، شیرهای آبی را به تصویر می‌کشند که وقتی باز می‌شود، هیچ‌چیز از آن نمی‌آید حتی یک قطره؛ و این یعنی: آب نیست حتی برای شما دوست عزیز!
سال‌هاست که از کمبود آب و بحرانی‌بودن شرایط شنیده‌ایم، اما امسال به دلیل کمبود بارش‌ها آن‌قدر بحران آب جدی است که روزی شیرهای آب را باز خواهیم کرد و با همین صحنه “آب نیست حتی برای شما دوست عزیز” مواجه می‌شویم؛ مگر این‌که فکری کنیم و در روش‌های زندگی‌مان تغییری دهیم.
دولت، مدارس، ادارات و خلاصه همه کشور باید با هم همکاری کنند تا قطرات آب بر روی زمین نریزد، اما مثل همیشه نوک پیکان تغییر رفتار به سمت خانواده‌هاست که باید کاری کنند تا صرفه‌جویی در مصرف آب یک عادت شود. امروز عادتی برخواسته از ضرورت و فردا عادتی برای ایجادنشدن این ضرورت!
شما فکر کنید وقتی آب را جیره‌بندی می‌کنند و افراد آن‌قدر آب برمی‌دارند که بعد از وصل‌شدن مجدد چندین ظرف آب بی‌استفاده خواهند داشت، این جیره‌بندی ساعتی چه فایده‌ای دارد؟ پس ما نیاز داریم یک بازنگری کلی در رفتار و نگاه‌مان داشته باشیم. این‌طور نیست که هر که بیشتر مصرف کند، برده است، کمبود آب و خشکسالی چیزی است که وقتی به سراغ کشورمان بیاید، دیگر هرقدر هم که پول خرج کنی نمی‌توانی ظرف آبی بخری. چون از قدیم گفته‌اند: کف‌دستی که مو ندارد را اگر می‌توانی مویی از آن بکن! آب نیست، باید این موضوع را جدی بگیریم. هرکس باید فکر کند با توجه به شرایط و زندگی‌اش چگونه می‌تواند در مصرف آب صرفه‌جویی کرده و کمکی کند تا کشورمان سبز بماند که برای سبزبودن اولین شرط داشتن آب است. بیایید باهم سری به خانههایمان بزنیم و عادت‌هایی که اگر تغییر کند، کمک بزرگی خواهد بود. من چند نمونه را برای‌تان می‌گویم و شما خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل.
حمام به روش قدیمی‌ها
آن‌هایی که در کودکی با مادربزرگ‌های‌شان به حمام رفته‌اند، خوب می‌دانند که آن‌ها دوش را باز نمی‌گذاشتند تا سر فرصت همه کارهای‌شان را انجام بدهند. در حمام‌ها یک تشت بزرگ بود و یک تشت کوچک که همان ابتدا تشت بزرگ را آب می‌کردند و با تشت کوچک از آن آب می‌ریختند بر سر ما و وقتی خوب سر و بدن‌مان را شستشو می‌دادند، بازهم با همان آب، کف‌ها را می‌شستند و دوش فقط زمانی باز می‌شد که قرار بود یک آبکشی کلی انجام دهیم و بیرون بیاییم. نمی‌دانم چه بر سر آن تشت‌ها آمده است، اما این همه خانه و این همه حمام، اگر بی‌خیال دوش‌های آب شوند و فقط برای آبکشی آخر از آن استفاده کنند، خودتان قضاوت کنید چند قطره آب کمتر مصرف خواهد شد.
آشپزخانه و کدبانوی بی‌حوصله
می‌خواهم یک ظرف میوه و چند کاهو و مقداری سبزی‌خوردن را بشویم. همه را در سبدهایی می‌گذارم و شیر آب را باز می‌کنم و با دقت و یکی‌یکی مثل یک کدبانوی خوب آن‌ها را شستشو می‌دهم. شستشوی همین چندقلم مقدار زیادی آب را مصرف کرد؛ درحالی‌که می‌توانم به‌صورت دیگر هم این‌کار را انجام دهم. اول ظرفی را پر از آب و یک ماده ضدعفونی کنم و میوه‌ها را خوب در آن خیس دهم و بعد با کمترین میزان آب خیلی سریع شستشو دهم. این یک نمونه از کارهای آشپزخانه بود که می‌تواند به دو روش مختلف انجام شود که نتیجه آن در مصرف آب خیلی متفاوت است. هرکس باید به روش‌های خودش نگاه کند و یک بازنگری کلی داشته باشد.
می‌خوام برات قصه بگم
هر رفتاری که از کودکی در ما نهادینه می‌شود، تا بزرگ‌سالی در ذهن‌مان می‌ماند. بسیاری از عادت‌های امروز ما به‌خاطر تأکید زیاد والدین‌مان و شاید طرح درس‌های خوبی است که برای آموزش آن داشته‌اند. تصور کنید بچه‌ای وقتی دلتنگی می‌کند برای آب‌بازی آن را به حمام بفرستند و شیر آب را باز بگذارد تا یک دل سیر بازی کند. حال او جوان شده است؛ نمی‌توانیم توقع داشته باشیم ماشینش را با شلنگ آب و بدون عذاب وجدان نشوید. او یادگرفته که آب چیز مهمی نیست، اما وقتی به فرزندمان با قصه و بازی‌های عروسکی یاد بدهیم اگر آب نباشد چه بر سر زندگی‌مان می‌آید، او از همان ابتدا می‌داند که چگونه باید آب را مصرف کند تا همیشه بتواند صورت عروسک‌هایش را بشوید.
جارو یا شلنگ آب؟
هر روز صبح وقتی از خانه به سمت محل کار در حرکت هستم، بدترین صحنه‌های زندگی‌ام را می‌بینم. سرایدارهای محترم منازل که با شلنگ آب در حال تمیزکردن حیات و راندن برگ‌ها به باغچه‌ها هستند. وقتی به برخی از آن‌ها شکایت می‌کنم که چرا چنین می‌کنند، با لحنی حق‌به‌جانب می‌گویند که آب چاه است!
هیچ‌کدام از ما جدی نگرفته‌ایم که وقتی کشوری با کمبود آب روبه‌روست، آب چاه‌های آن هم مهم است. قدیم‌ها که خانه‌های ویلایی زیاد بود و هنوز آپارتمان‌نشین نشده بودیم، بیشتر بعدازظهرها مادرها حیاط را جارو می‌کردند و بعد برای آن‌که کمی رطوبت هم به فضا بیاید با یک آب‌پاش کل حیاط را آب‌پاشی می‌کردند. یعنی تمام حیاط ما با یک آب‌پاش تمیز می‌شد، اما امروز بیشتر افراد با فشار آب حیاط‌شان را تمیز می‌کنند. باید دوباره فرهنگ‌سازی کنیم تا حیاط خانه‌مان را ابتدا جارو بزنیم و تمیز کنیم بعد درنهایت با حداقل آب آن‌را آب‌پاشی کرده و لذت ببریم.
قابل توجه آقایان
تابه‌حال در مورد آموزش به کودکان و کارهایی که بیشتر مخصوص خانم‌هاست صحبت کردیم، اما نوبتی هم که باشد نوبت آقای خانه است. شستن ماشین در حیاط هرقدر هم که با صرفه‌جویی همراه باشد بازهم آب زیادی مصرف می‌کند. کارواش‌های تخصصی می‌توانند به‌خاطر داشتن وسایل مخصوص با آب کمتر، ماشین را تمییز کنند. کمی هم وسواس نسبت به تمیزی ماشین را کنار بگذارید و گاهی با یک دستمال شیشه‌هایش را تمیز کنید.
یک بسیج همگانی بخش خانواده ایرانی تبیان منابع: مهرخانه / پنجره
امسال تابستان باید دست در دست هم دهیم به مهر، میهن خویش را کنیم آباد! بی‌آبی مثل کشتی که در حال غرق‌شدن است، همه ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و زندگی‌مان را مختل می‌کند. هوا گرم است و به خانه می‌آییم؛ اولین چیزی که دلمان می‌خواهد، یک لیوان آب خنک است که هیچ‌چیز جای آن‌را نمی‌گیرد. پس کاری کنیم که با مصرف درست، همیشه این آب گوارا در خانههایمان پیدا شود. در خانه‌های همه مردم در کشورمان.
مطالب مرتبط:
مذاکرات 5+1 زیر یک سقف
به نام عذرخواهی، به کام گستاخی
خوشبخت ها این شکلی اند....
