آفتابه لگن هفت دست

۸ نمایشگاه تجسمی افتتاح شدند

گالری‌های تهران در روزهای آخر هفته‌ای که گذشت میزبان نمایشگاه‌های تازه شدند.

گالری‌های تهران آخر هفته گذشته به استقبال نمایشگاه‌های تازه رفتند. از این میان افتتاح ۸ نمایشگاه تازه را با هم مروز می‌کنیم.

"آفتابه لگن هفت دست" در گالری بوم

دور نخست پروفورمنس "آفتابه لگن هفت دست" اثر نادر مشایخى با رونمایی از نت‎های موسیقى این رهبر ارکستر و نقاشی "هما ارکانی" و نمایش ویدئوآرت "افروز وزیرپور" عصر جمعه یازدهم اردیبهشت در گالری بوم برگزار شد.

بیش از هر چیز به نظر می‌رسد مشایخی با ارائه نت‌های قطعه مورد نظر خود به شکل تابلوهایی که حال و هوای خوشنویسی یا شاید به روال مرسوم نقاشی‎خط در آن‌ها دیده می‌شود تلاش کرده باشد که پلی میان بخش شنیداری این پروفورمنس با بخش دیداری آن ایجاد کند. هرچند تنها پیوند بصری این دو بخش‌‌ همان بصری بودن آنهاست و آنچه در پروفرومنس نقاشی از سوی هنرمند آن "هما ارکانی" ارائه شد شکل دیگری از نقاشی است.

آنچه از سوی مشایخی برای این قطعه موسیقی مورد تاکید قرار گرفته است استفاده از امکانات تکرار به عنوان یکی از دو جنبه دریافت و رسیدن از آن به عنصری به نام تغییر در این پروفورمنس است. عنصری که مشایخی معتقد است باعث تبدیل شنیدن به گوش دادن و دیدن به نگاه کردن می‌‏شود.

بخش سوم این رویداد به ویدئوآرت افروز وزیرپور اختصاص داشت، یک ویدئو که در فضایی سوررئال و با استفاده از تکرار سعی داشت موضوعاتی چون دروغ و هویت را بیان کرده و به این ترتیب مسیر موسیقی نادر مشایخی و نقاشی هما ارکانی را در فضایی متفاوت ادامه دهد.

"اندر احوالات من؛ ملقب به تاجبخش"

تهمینه منزوی هنرمند عکاس که نمایشگاهی از پروژه جدید او با عنوان "اندر احوالات من؛ ملقب به تاجبخش" از جمعه ۱۱ اردیبهشت برپا شده، این مجموعه را در قالب استیج فوتوگرافی تهیه کرده و همه مدل‎های حاضر در آن زنان هستند. این عکس‌ها در یک خانه بسیار قدیمی در جنوب تهران ثبت شده است و در حقیقت تلفیقی از دو مجموعه قبلی او است که یکی از آن‌ها درباره خانه‎های قدیمی و دیگری درباره مد بودند.

در این عکس‌ها دختران جوانی در حالت‎های مختلف در حالیکه تاج بر سر دارند دیده می‌شوند. این عکس‎‌ها در واقع نفی همه ویژگی‎هایی هستند که به دختر شایسته سال نسبت داده می‌‏شود و در واقع این پروژه به مخاطب می‌‎گوید که همه زنان ایران شایسته هستند.

منزوی با ارائه این مجموعه یادآوری می‌کند؛ در جهان واقعی، دخترانِ شایسته در چهارچوبی تعریف شده و در فضایی تکلیف شده برای نشان دادن بهترین‌هایشان روی صحنه ظاهر می‌شوند. با لبخند و صورتی عروسکی و خالی از احساسات درونیشان. فردیت این دختران، اخته می‌شود و نمایش ظاهر، تنها عنصر جذابیت آنهاست.

انگار روش انتخاب دختران شایسته شبیه بازی دوران کودکیمان است، هر کس زود‌تر روی صندلی بنشیند، سزاواربلند مرتبه ترین جایگاه است. با در نظر داشتن قابلیت‌های نهانی هر زن درون جامعه برای شایسته بودن، فارغ از ظاهر، فرهنگ و حتی طبقه اجتماعی، دختران و زنان شایسته ایرانی را در پیاده‌رو‌ها و میدان‌های شهر به آسانی می‌توان دید.

"ماهی‌ها و مرجان" در فرهنگسرای نیاوران

نمایشگاه از مجموعه‌ آثار ۳۸ هنرمند درباره ماهیان و مرجان‎های خلیج فارس از پنج شنبه ۱۰ اردیبهشت ماه در گالری فرهنگسرای نیاوران به نمایش درآمده است. گروه هنری "پیله بهشت" یک NGO زیست محیطی است که با شعار "هنر برای حفاظت" این نمایشگاه را تدارک دیده است.

به دلیل صید بی‎رویه و استفاده از شیوه صید کفی، ماهیان غیر خوراکی، خوراکی، زینتی و غیر زینتی و جانداران مهم دیگر این منطقه مانند مرجان‎‌ها در خطر نابودی قرار دارند. پروژه "ماهی و مرجان" با دعوت ۲۶ هنرمند نقاش و ۱۲ هنرمند تصویرگر به دنبال خلق آثار هنری و جلب توجه مردم و مسئولین به این مشکل زیست محیطی بوده است.

در این نمایشگاه علاوه بر نمایش آثار نقاشی از هنرمندانی چون پرویز کلانتری، حسین محجوبی، گیزلاوارگا سینایی، قباد شیوا، بهرام دبیری، حسین ماهر، معصومه مظفری، مینا غازیانی، علی ندایی، علی ذاکری، بهنام کامرانی، عاطفه خاص به همراه میترا سلطانی یک اثر محیطی را در برابر دید مخاطبان اجرا کردند. همچنین ویدئو آرت محمود نورایی نیز در این مراسم به نمایش گذاشته شد؛ این ویدئو "۵۸ درصد" نام دارد و به موضوع مرجان‎‌ها و ماهیان خلیج فارس اختصاص دارد.

از چشمان هیچ زنی نباید گذشت

فاطمه عباس‌زاده دراین مجموعه پرتره‌هایی عکاسی شده در خیابان‌های شهر و اتوبوس‌ها و مترو‌ها و.. را به نمایش می‌گذارد. پرتره‌هایی که هر روز دیده می‌شوند و در فضای شهر گم می‌شوند و دیگر دیده نمی‌شوند مگر بر حسب اتفاق. پرتره‌هایی که به یاد می‌سپاریم و یا فراموش می‌کنیم. تصویر یک چهره بر اساس رابطهٔ دو سویه همراه با بار عاطفی خاطره و حس تجربه در ذهن بیننده یا مخاطب نقش می‌بندد. زنان این مجموعه را می‌توان به یک اجتماع مرتبط با حافظه‌ها و فراموشی‌ها که برخی از ان‌ها پیوند‌های عاطفی و همین طور روایتی دارند تقسیم کرد. پرتره‌های این مجموعه حرف‌هایشان را روی صورتشان نوشته‌اند فقط باید خواندن بلد بود.

آنچه در این مجموعه می‌تواند یاری گر مخاطب باشد صرفا "از چشمان هیچ زنی نباید گذشت" نیست بلکه درست دیدن است و شاید یک فریم برای مخاطب این مجموعه کافی باشد تا قادر باشد درست دیدن را بیاموزد.

جعبه کبریت، تی‌بگ و کاغذ شکلات متریال‌هایی است که این مجموعه را شکل می‌دهد و حکایت از تغییر شکل دادن یک امر مصرفی دارد. در این میان امور به اصطلاح پیش پا افتاده از بالقوه گی نابودی بیشتری برخوردارند تا امور ظاهرا مهم.

"به چپ چپ" در گالری اثر

"به چپ چپ" عنوان نمایشگاه بابک روشنی‌نژاد است که در آن شش تابلوى نقاشى در ابعاد بزرگ و یک مجسمه به تماشا درآمده است.

نگارخانه اثر در متنى که براى دعوت از مردم برای دیدن "به چپ چپ"، آخرین نقاشیهای بابک روشنی‌نژاد انتشار داده درباره این نمایشگاه مى نویسد: "این مجموعه همچون سایر آثار بابک روشنى‌نژاد حاصل نگاه او به مقوله فرهنگ و فلسفه علوم اجتماعی است که با تاکید همیشگى‌اش برعمل نقاشی و قدرت بیان دیداری آن در ایجاد ارتباط به روش نقاشانه خاصش خلق شده است."

آخرین نمایشگاه انفرادى روشنى‌نژاد، آبان ١٣٩١ با عنوان "نه! تاریخ را فاتحان نمى نویسند" در همین گالرى بر پا شده بود؛ این نقاش ٣٨ ساله، از سال ۱۳۸۹ تا کنون با حضور پررنگ و مستمر در آرت فرهاى بین المللی نظیر آرت مسکو، کانتمپورسی استامبول و آرت دوبی، نگاه‌ها را به خود جلب کرده و با استقبال شایان توجه منتقدین هنری و نیز مجموعه داران معتبر هنرى روبرو شده است.

روشنی‌نژاد که علاوه بر نقاشی در نوشتن فعالیت مستمر دارد، در بوم‌هایش مى کوشد با ارائه فیگوراتیو مضامین مورد نظرش از منظر زیبایى شناسى تصویرى و خلق نشانه هایى که خاص خود اوست ساحت هاى معنایى نوینى به روى مخاطب بگشاید.

نمایشگاه علی ترقی‎جاه در گالری گلستان

علی ترقی‎جاه که نمایشگاه آثار او از یازده اردیبهشت ماه به مدت یک هفته در گالری گلستان برپاشده، ۱۶ اثر جدید خود را بدون عنوان ارائه کرده و دلیل این امر را چنین عنوان می‌کند که؛ من در همه نمایشگاه‎هایی که تا امروز برگزار کرده‎ام علاقه‎مند بودم بیننده و مخاطب آثارم بدون هیچگونه پیش‎داوری یا القای معنایی از جانب من با آثارم مواجه شود و درک و دریافت خود را از آثارم داشته باشد.

او همچنین می‌گوید؛ به عنوان یک هنرمند حرفه‌‏ای که نقاشی را به عنوان فعالیت اصلی خود انتخاب کرده‎‏است به شکلی کار می‌‏کنم که مخاطب بتواند آثار مرا از نخستین نمایشگاه تا امروز تشخیص دهد و در واقع ارتباط فرمی و معنایی در کار‌هایم وجود داشته باشد. با این حال تفاوت موجود میان این دوره‎‌ها نیز مشخص است. در این دوره نسبت به دوره‌های قبل پالت رنگ‌هایم کمی تیره‎‌تر شده است اما آن فضای انتزاعی و نمادهای برگرفته از هنر و اسطوره‌های ایرانی در همه کار‌هایم حفظ شده است. در این مجموعه سایه‎روشن‌ها تغییر کرده است، همچنین به سراغ رنگ‎هایی چون آبی و سبز رفتم که پیش از این و در این وسعت از آن‌ها استفاده نکرده بودم.

یک اتفاق ساده

واکنش کاملا احساسی مهران علمی نیا به مجموعه‌ای از نقاشی‌هایش که با عنوان "یک اتفاق ساده" در گالری خاک به نمایش درآورده‌ یگانگی مطلقی بین او‌، قلم مو و بوم ایجاد کرده و اثاری شدیدا احساسگرا پیش روی مخاطب می‌گذارد. در این مجموعه قلم گستره‌ای از خود درونی هنرمند محسوب می‌شود و هدف او رسیدن به حالتی است که آگاهی از گذشته از بین می‌رود و او به همزیستی با لحظهٔ حال دست پیدا کند. پیچیدگی ظاهری و قدرت ضربه‌های قلم مو و رنگ‌های زندهٔ آثار علمی‌نیا‌، مخاطب را به تدریج به سمت همین حالت سوق می‌دهد.

علمی‌نیا خود درباره آثارش می‌گوید: "زمانی که مقابل بوم قرار می‌گیرم، آگاهانه تلاش می‌کنم تمام افکار گذشته‌، حال و آینده‌ام را کنار بگذارم و به معنای واقعی برهنه روبروی بوم بایستم و هر ایده‌ای که به "خود" مربوط می‌شود را انکار کنم تا قلم‌موی من قادر باشد طبیعی‌ترین، پاک‌ترین‌ و غریزی‌ترین رابطه بین خود، ‌ رنگ و بوم را خلق کند."

خیالی نگاری امیر فرید در گالری ایده پارسی

امیر فرید در این مجموعه سودای نقش‌پردازی در سر می‌پروراند و بستر سپید بوم را اریکه ترکتازی خود می‌داند تا حاصل چه آید! سخنی، تک بیت شاعری، کلام پیری، آشوب صخره‌ای، بیحالی درگاهی و... همه بهانهٔ خیال‌پردازی و شروع شب گردی و شیدای قلم او می‌شود.

این خیال هر لحظه به رنگی است و هر ساعتی به شکلی. تا کدامین خاطره، در دریای پرآشوب آدمی به هذیان نقش درآید و به کدامین جلوه درآید، خود حکایتی است.

ترسیم این شکل و رنگ بهانهٔ برپایی نمایشگاهی شده که نامش خیالی نگاری است. این مجموعه که در مدت چند سال آماده شده است حاصل مشق و شاگردی او نزد استادانی است که هنرمند امیدوار است؛ این طرح و رنگ، به دید بیننده خوش آید.