تبیان، دستیار زندگی
امروز پنجشنبه بیست و هفتم فروردین ماه است و مصادف است با بیست و ششم جمادی الثانی .
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : حامد عباسی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

اعمال بیست و هفتم فروردین
مناجات


امروز پنجشنبه بیست و هفتم فروردین ماه است و مصادف است با بیست و ششم جمادی الثانی.


در این مجال مناسب است که نماز روز پنجشنبه را خدمتتان معرفی نماییم .این نماز را مرحوم سید بن طاووس در کتاب شریف "جمال الاسبوع بکمال العمل المشروع" صفحه یکصدوچهل و یکم به نقل از پیامبر اکرم (ص) آورده است و ثواب بسیاری نیز برای آن در روایات متذکر شده اند. این نماز بدینگونه است:
دو رکعت نماز است و در رکعت اول بعد از سوره مبارکه حمد سیصد مرتبه سوره مبارکه توحید خوانده شود و در رکعت دوم یک بار سوره مبارکه حمد و یک بار سوره مبارکه توحید خوانده شود .
در روایت از پیامبر گرامی اسلام (ص) آمده است برای کسی که این نماز را بجا آورده باشد هزار شهر بسیار زیبا که توصیفش را هیچ گوشی نشنیده باشد و به ذهن هیچ کسی هم خطور نمی کند که آن شهرها چگونه هستند در نظر گرفته میشود و همچنین فرموده اند که برای کسی که نماز روز پنجشنبه را خوانده باشد خداوند مهربان یک هزار فرشته می آفریند که سیئات اورا پاک نمایند و بجای آن حسنات بنویسند.
از جمله عوامل موثر در تهذیب نفس، صفای باطن و رسیدن به کمال و قرب حق، دعا و نیایش به درگاه خدای سبحان است. دعا و نیایش، پیوند انسان را با خدای یکتا، برقرار نموده و موجب پرواز روح به سوی ملکوت و فضای معطر معنوی و عرفانی می شود. لذا در فرهنگ اسلامی، از جایگاه و منزلت خاصی برخوردار می باشد و مورد تأکید و سفارش قرارگرفته است . خدای سبحان می فرماید:«قل ما یعبوا بکم ربی لو لا دعاوکم»؛ (فرقان آیه هفتاد و هفتم) .

«بگو اگر دعای شما نباشد، پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی کند.»

مفهوم آیه، این است که اگر خداوند به شما عنایت و توجه داشته است به خاطر دعاهای شما بوده است نه چیز دیگر، و در آیه دیگری می فرماید:« وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ » (غافرآیه شصتم) «پروردگارتان گفت: بخوانید مرا تا شما را پاسخ دهم، آن هایی که از پرستش من، سرکشی می کنند، زود است که با خواری به جهنم در آیند .»
پیامبر خاتم (ص) می فرماید:«دعا سلاح مومن، ستون دین و نور آسمان ها و زمین است.» درجای دیگر می فرماید : «برترین عبادت ها دعاست، هرگاه خداوند به بنده ای، اذن و توفیق دعا دهد، دررحمت را به روی او بگشاید. بی گمان هیچ کس با دعا کردن، هلاک نمی شود.»

امام علی (ع) در وصیتی به امام حسن(ع) می فرماید : «بدان که کسی که ملکوت و خزائن دنیا و آخرت در دست اوست، به تو اجازه داده است تا او را بخوانی و اجابت دعای تو را ضمانت کرده است و به تو فرمان داده است که از او بخواهی تا به تو عطا کند و او مهربان و بخشنده است، میان تو و خودش، حجابی ننهاده و تو را به آوردن واسطه و میانجی، وادار نکرده است... سپس کلید خزائن و گنجینه هایش را که همان دعا و خواستن از اوست، دراختیار تو نهاده است پس هرگاه تو بخواهی، با دعا کردن، در همان گنجینه های او را می گشایی.
و امام باقر(ع) در این باره این که : بهترین عمل چیست؟ می فرماید : «چیزی نزد خدا افضل از این نیست که از او تقاضا کنند و از آنچه نزد اوست بخواهند، و هیچکس مبغوض تر و منفورتر، نزد خداوند از کسانی که از عبادت او، تکبر ورزند و از مواهب او، تقاضا نمی کنند، نیست . »
امام راحل (ره) پیرامون اهمیت دعا می فرماید : «همه خیرات و برکات از همان دعاخوان هاست حتی آن ها که به طور ضعیف دعا می خوانند و ذکر الله می گویند به همان اندازه که طوطی وار در آنها تاثیر کرده بهتر از آنهایی هستند که ترک دعا کرده اند. نمازخوان و لو این که مرتبه نازله ای داشته باشد از نماز نخوان، بهتر است، آری همین دعاخوان ها و همین کسانی که به ظواهر اسلام، عمل می کنند. یا پرونده جنایت ندارند یا پرونده جنایتشان، نسبت به دیگران کمتر است، همین دعاخوان ها در نظم این عالم دخالت دارند، دعا را نباید از بین این جمعیت، بیرون برد جوانهای ما را نباید از دعا منصرف کرد . »
دعا و نیایش درزندگی و سرنوشت انسان، آثار ارزشمندی داشته و در معارف دینی، به خصوص عرفان اسلامی از اهمیت ویژه برخوردار است؛ تا بدان جا که عرفا آن را یکی از ابواب کشف و شهود حقایق، برای اولیای الهی دانسته اند. میرزا جواد ملکی تبریزی می گوید: «بیشتر مردم، قدر نعمت مناجات را نمی دانند مناجات، شامل معارف بالایی است که جز اهلش که همان اولیای خدا هستند و از طریق کشف و شهود به آن رسیده اند کسی از آن آگاهی ندارد و رسیدن به این معارف از راه مکاشفه، از بهترین نعمت های آخرت است که قابل مقایسه با هیچکدام از نعمت های دنیا نیست.»
یکی از آثار ارزشمند دعا و نیایش، آشنایی با معارف اسلامی است، ائمه معصوم (علیهم السلام) در آداب دعا و نیایش به ما آموزش داده اند که هنگام دعا، ابتداء اسماء و صفات الهی، قدرت و عظمت او را یادآور شده و بر محمد(ص) و آل محمد(ع) درود بفرستید و بر ضعف، ناتوانی، گناه و کوتاهی خود در رعایت احکام الهی، اعتراف نمایید، آنگاه حاجات خود را از پروردگار جهان بخواهید «السوال بعد المدح فامدحوا الله ثم سلوا الحوائج.»  یادآوری اسماء صفات و قدرت الهی، و اعتراف به عجز و ناتوانی خود، بهترین درس و منبع برای شناخت خدای سبحان و آشنایی با معارف اسلامی است.

امام صادق(ع) در بیان آیه: "فلیستجیبوا لی و لیومنوا بی" می فرماید: «مردم بدانند که خداوند قادر است هر آنچه را بخواهند به آنان خواهد داد.»


در سوره انفال می خوانیم: «انما المومنون الذین اذا ذکرالله وجلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم آیاته زادتهم ایمانا...» (انفال آیه دوم) .

«مومنان، کسانی هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهایشان، ترسان می گردد و هنگامیکه آیات او بر آنها خوانده می شود، ایمانشان، افزون تر می گردد.»

بنابراین یکی از آثار باارزش دعا و مناجات با خدای سبحان، شناخت قدرت و عظمت پروردگار، آشنایی با معارف اسلامی و استحکام پایه های ایمانی و اعتقادی انسان، خواهد بود.
هر انسانی در زندگی، دچار گرفتاری و مشکلاتی شده اضطراب و نگرانی برایش دست می دهد و در برخی موارد، نجات و رهایی از آن، خارج از توان انسان است به عبارتی، وارد آمدن فشارهای فراتر از توانمندی آدمی، باعث اضطراب می شود که تحمل آن در دراز مدت از توان انسان خارج است لذا بهترین راه برای نجات از اضطراب و نگرانی، دعا و نیایش با خدای سبحان است؛ چرا که دعا، برقراری ارتباط انسان با خداست، خدایی که بر هر کاری توانا بوده و از رگ گردن به بنده اش نزدیکتر است: "نحن أقرب الیه من حبل الورید." (سوره مبارکه قاف آیه شانزدهم) . «و اگر انسان چیزی از او بخواهد به او خواهد داد: اذا سالک عبادی عنی فانی قریب اجیب دعوه الداع» (بقره آیه یکصدوهشتادوششم) ارتباط با خدایی که بر هر امری قدرت دارد، انسان را امیدوار می نماید. لذا در حدیثی می خوانیم: «دعا کلید رحمت و نور و چراغی در تاریکی است.»
انسان به واسطه دعا و توجه به خدا، شایستگی بیشتری برای درک فیض خداوند پیدا می کند و در نتیجه تکیه گاهی برای برطرف کردن ناراحتیهای خود پیدا می کند بنابراین دعا چراغ امید را در دل انسان روشن می نماید، جامعه و مردمی که دعا و نیایش را فراموش کنند، با عکس العملهای نامطلوب روانی و اجتماعی، مواجه خواهند شد و به تعبیر یکی از روانشناسان: «فقدان نیایش در میان ملتی، برابر با سقوط آن ملت است، اجتماعی که احتیاج به نیایش را در خود کشته است معمولا از فساد و زوال، مصون نخواهد بود، البته نباید این مطلب را فراموش کرد که تنها صبح نیایش کردن و بقیه روز را بدون ارتباط با خدا به سربردن بیهوده است باید نیایش را پیوسته انجام داد و در همه حال با توجه بود تا اثرعمیق خود را در انسان از دست ندهد .
نیایش در همین حال که آرامش را پدید می آورد، در فعالیت های مغزی انسان یک نوع شکفتگی و انبساط باطنی و گاهی روح قهرمانی و دلاوری را تحریک می کند، نیایش خصائص خویش را با علامات بسیار مشخص و منحصر به فردی نشان می دهد صفای نگاه، متانت رفتار، انبساط و شادی درونی، چهره پر از یقین، استعداد هدایت، و نیز استقبال از حوادث، اینهاست که از وجود یک گنجینه پنهان در عمق جسم و روح ما حکایت می کند.»
بنابراین؛ دعا به انسان اعتماد به نفس داده و از یأس و ناامیدی بازداشته و به تلاش و کوشش بیشتر دعوت می نماید، و او را از نگرانی، خارج و آرامش را به او هدیه می کند. لذا دعا هنگام حوادث سخت و طاقت فرسا به انسان قدرت، نیرو و امیدواری و آرامش می بخشد و از نظر روانی، اثر غیرقابل انکاری دارد .

التماس دعای فراوان ...

  • من نادعلی می خوانم که پدر جَدِّ نماز است!روز بیست و هفتم فروردین
  • تهیه کننده : حامد عباسی
    کارشناس : استاد فلاح
    صدابرداری و تدوین : حامد جهانبخش


    مشاوره
    مشاوره
    در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.