چهارشنبه ی خون و خاکستر!  

نام چهارشنبه سوری بیش از اینکه یادواره شادی و نشاط آیین باستانی و ایرانی باشد، ما را به یاد بمب و ترقه هایی می اندازد که برای فرار از خطرات جانی شان مجبور می شویم شب چهارشنبه آخر سال پیش از غروب خورشید به خانه هایمان پناه بیاوریم و فکر به خیابان آمدن را هم از ذهنمان بیرون کنیم.

سالها سال است که نام آخرین چهارشنبه آخر سال، سیلی از ترس و نگرانی را برای خانواده ها به همراه می آورد و عکس های سوخته های این شب به کابوس سایر روزهای سال خانواده های آسیب دیدگان بدل می شود. در سالها گذشته اما نهادهای سیاست گذار و رسانه ها با ایجاد تمهیدات و فرهنگ سازی در این زمینه، سعی در کاهش سوانح و سوختگی های چهارشنبه پایانی سال داشته اند اما این مسئله به آن معنا نیست که دیگر چهارشنبه پایان سال، عاری از سوختگی و مرگ و نابینایی باشد.

ترقه هایی به قیمت جان
از دیرباز تا چند دهه پیش مراسم چهارشنبه سوری رسمی باستانی بود که در آن مردم در شب چهارشنبه پایان سال گرد آتشی جمع می شدند و آرزوی سالی همراه با شادی و سلامتی را برای خود و خانواده هایشان می کردند و با پریدن از روی آتش، از آتش می خواستند که زردی غم و بیماری را از چهره شان بزداید و سرخی شادی و سلامتی را به صورتشان بازگرداند و در تمام ادوار خبری از صدای ترقه و توپ و این ماجراها در این مراسم نبود. پس از آغاز جنگ تحمیلی و با رواج صدای بمب و موشکی که در دل شهرهای کشور می پیچید، بدعت نویی هم به مراسم چهارشنبه سوری افزوده شد و ترقه و بمب های دست ساز هم به آیین چهارشنبه پایانی سال پیوسته شد و کودکان آن دوره که دیگر به صدای توپ و بمب و موشک عادت کرده بودند به ایجاد این سر و صداهای ساختگی در مراسم چهارشنبه سوری روی آوردند. هر سال که می گذشت بر شدت صدا و خطر آفرینی بمب های دستی ترقه ها اضافه می شد و درنهایت در طول یک دهه اخیر شب چهارشنبه سوری با  آمارهای تاثر برانگیزی از سوختگی و مرگ و نابینایی کسانی همراه شد که یا خودشان بمب و ترقه می ساختند یا اینکه مورد اصابت چنین ابزارهایی قرار گرفته بودند، آمارهایی که نگرانی های بسیاری را در میان خانواده ها ایجاد کرد و باعث می شد که بسیاری از مردم شهر از ترس مورد اصابت بمب و ترقه قرار گرفتن در چهارشنبه پایانی سال پایشان را بیرون از خانه نگذارند.
پرداخت رسانه ها به خطرات چهارشنبه سوری؛ آبی بر آتش سوانح
یکی از اتفاقات مبارک سالهای اخیر پرداخت رسانه ها به خصوص رسانه ملی بر سوانح چهارشنبه پایانی سال بود و آیتم های هشداری که برای جلوگیری از وقوع این فجایع بر آنتن تلویزیونی قرار می گرفت باعث شد که سوانح سوختگی در سالهای اخیر رو به کاهش بگذارد اما در نهایت هنوز هم که هنوز است بسیاری از نوجوانان و جوانان در روزهای پایانی سال پای ساختن بمب های خطرناکی می نشینند که به بهانه یک صدای ترسناک، سلامتی و جانشان را به خطر می اندازد.
هیجانی که به قیمت جان آدمها تمام می شود
یکی از دلایلی که در نهایت به سوانح چهارشنبه پایان سال می انجامد، حجم هیجانی است که در یک روز به میدان عمل می رسد و می تواند مستعد بروز فجایع بسیاری شود. زمانی که کودکان و نوجوانان در طول سال عرصه ای برای بروز هیجان و انرژی های وجودی شان ندارند، از روزها مانده به چهارشنبه سوری با خرید و ساخت ترقه و بمب و ایجاد رعب و وحشت، انرژی های درونی خود را تخلیه می کنند و در این میان سلامتی و جان خود را در مسیر این تخلیه ناگهانی انرژی به خطر می اندازند. در این میان اگر محیط هایی برای ورزش و تخلیه انرژی برای کودکان و نوجوان ایجاد شود، دیگر دلیلی برای این تفریحات خطرآفرین در شب چهارشنبه پایان سال باقی نمی ماند. از سوی دیگر با توجه به کاهش تعداد مجروحان چهارشنبه سوری در طول سالهای اخیر اما هنوز بسیارند سوانحی که در یک لحظه می توانند خانواده ای را برای همیشه داغدار کنند.

رسانه ها چاره ای برای مقابله با حوادث چهارشنبه سوری بیاندیشند
در این میان باز هم مهم ترین نقش در مقابله با حوادث چهارشنبه سوری بر عهده نیروی انتظامی و رسانه هایی است که پرداخت به موقع و مناسب به پیامد های ترقه بازی های این شب می تواند نوجوانان و خانواده ها را این چنین رفتارهای پرخطری باز دارد تا در روزگاری نه چندان دور دیگر شاهد سوانح و مرگ و میر چهارشنبه آخر سال نباشیم.