دل هاتون رو تکون دادین؟

این هفته های پایانی سال، همه سری به خانه هایمان می زنیم، به فرش ها، مبل ها ، میزها، آشپزخانه، اتاق کودکان و خلاصه همه جا را خوب و با دقت نگاه می کنیم تا از وضعیت بهداشت و سروسامان بودن و نبودن خانه باخبر شویم.
خانه تکانی سنتی است که علیرغم نام خود، گاه با دلایلی بیشتر از آن چه که ما در ظاهر می دانیم و می بینیم، همراه است، دلایلی که مصداق با مفاهیم مهم و اساسی در حقیقت زندگی معنا می شوند. خانه تکانی چاردیواری تان و توصیه های بهداشتی چون این که چطور لکه های ماندگار را از بین ببریم، دیوارها را با چه بشوئید بهتر است، بوی بد یخچال را چطور می توان از بین برد، و... تنها یک روی سکه است در روی دیگر این سکه، صحبت از خانه تکانی دل است.

با تکیه بر حال و هوای خانه تکانی، به خودتان برگردید و توصیه های نو برای سال نوی ما را از نظر بگذرانید:
حیف نیست همه جای خانه زیبا شود و بوی ترتمیزی و پاکی بدهد، اما خانه دلمان انباشته از کینه و کدورت و سوء تفاهم  باشد و بوی ناخوش تعفن ش آزار مان دهد ؛ بیائید؛ همین امروز بیائید، خانه دلمان را را بتکانیم، دستمالی از جنس اطلس بدست بگیریم ،غبار چند ساله ای که بر روابط و احساس مان نشسته را، با پاک کننده ای قوی از جنس گذشت و بخشش آلایش دهیم. دوست داشتنی ها را بیشتر از پیش  ارج دهیم  و دوستشان بداریم و در گنجینه دلمان، آنجا که دست هیچ نامحرمی بدان ها نرسد، محفوظ و پنهان شان نگاه داریم و از دوست نداشتنی ها بگذریم ، با دیده اخلاص بگذریم ، تار بدی ها را به پود خوبی هایشان ببافیم و  با قناعت به تمام وجودشان، از زندگی با آنها، از بودنشان در کنارمان نهایت لذت و خوشی را ببریم. 
حیف نیست آینه های خانه مان، از تمیزی پژواک روشنایی باشند؛ اما آینه احساس و فکر مان پر از لکه های شک و بی اعتمادی. سوء ظن پشت سوء ظن، شک پشت شک چون موریانه ای موذی، درون مان را چنان  آرام و بی صدا می جود و پوک مان می کند که ناگاه فقط متوجه بنیان سست و متزلزل نگاه پر از بی اعتماد مان می شویم، بیائید؛ همین امروز بیائید، خانه فکر و احساس را زنگارشویی کنیم! با هر آنچه که می توانید تمیز و غبار زدایی ش کنید. با آبی زلال و روان آمیخته با بوی محبت و  اعتماد، درون تان را غسل تطهیر دهید، بزدائید تار در هم تنیده عنکبوتی وجودتان را، ویران کنید خانه آشوب ناامنی تان را، رها کنید پوچ های واهی درمانده را ، بگسلید عنان نگاه پر از یاس و بدبین را ؛ اما سخت خودتان را دریابید  خودتان را ، عزت تان را ، عشق تان را به آغوش بگیرید؛ من گمشده تان را با تمام قدرت در سینه مملو از مهربانی و امید بفشارید و  با خود عهد و پیمان ببندید که از این پس، هرگز اجازه ندهید شک و تردید جایی در خانه دلتان باز کند و  جا خوش نماید!

حیف نیست پنجره و دیوارهای خانه برق بزنند، اما پنجره روشن درون مان، تیره و تار، و برای همیشه بسته بماند و دیواری از جنس دوری و تنهایی، حائل دل ما و دل اطرافیانمان شود. بیائید؛ همین امروز بیائید، دیوارهای جدایی بین خود و همسرمان، فرزندانمان، والدین مان، دوستانمان و ... را فرو بریزیم و بازسازی ش کنیم . دیوارها را بجای سنگ و آهن، از جنس شفاف مهر و محبت، دوباره از نو بنیان سازیم . پنجره احساس و عاطفه مان را فنگ شویی کنیم ، تنهایی و دوری را در خاک انداز  جارو کنیم و فرسنگ ها به دور از خانه در زباله دانی از جنس همیشه نابودگر، مدفون شان کنیم و  به خودمان قول دهیم از سر عادت هم شده، هرگز سراغی از آنها نگیریم. 
حیف نیست، برای تکاندن خانه، به همه جای خانه سری بزنیم  و همه چیز را زیر و رو کنیم، به جاهایی مثل انباری که گاه حتی در  سال چند باری بیشتر به آنجا نمی رویم و  یا جاهایی مثل آشپزخانه که روزی چندین مرتبه از  آن گذر می کنیم، سرک می کشیم ، خلاصه همه جا را رصد میکنیم و از نگاه می گذاریم اما سراغی از خانه دل و قلبمان  نمی گیریم!

بیائید؛ همین امروز بیائید، با شامه ای تیز  و نگاهی کنجکاو ، به همه جای قلب و احساس تان سرک بکشید؛ به دلخوری ها و ناراحتی های چند ساله ای که در گوشه قلب تان خانه کرده و با گذشت زمانها هنوز هم هنوزم  تازه و پررنگ باقی مانده و عذاب تان می  دهد، به کینه شتری که سالهاست بر دل تان سنگینی می کند و گاه دشنه سنگین آن بر دلتان فرو می رود،  به احساس تنهایی و بی کسی که گاه به سراغ تان می آید، به آرزوهای بر باد رفته ای که خیال دستیابی شان لحظه ای  هم رهایتان نمی کند، به خشم های فرو خورده ای که گاه بیان شد و گاه چون خنجری بر گلو، در دل تان ماند، به ناخشنودی ها و نارضایتی هایی که  سعی بر رهایی و بی خیالی شان دارید ؛ اما هرازچند گاهی با قدرت بی مثل می آیند و آزار تان می دهند، به رابطه سرد و بی عاطفه تان با همسرتان که فکر می کنید مساعد نیست و باید به شکلی دیگر و بهترین از این باشد، به رابطه تان با فرزندانتان و مسائلی که شما را از آنها دور و جدا می کند، به رابطه تان با اقوام و دوستانتان که تصور می کنید سروسامانی ندارد و بی تفاوتی و یا  دخالت در آن موج می زند، و...   
 بیائید؛ همین امروز بیائید، عینک بدبینی را از چشمان برداریم، خون جاری  در رگ به رگ تن و قلب هایمان را تصفیه کنیم و آلودگی های فکر و ذهن مان را بیرون بریزیم  و برگردیم! به نهاد اصیل  پاک و رها و آسوده  از پلیدی ها و زشتی هایمان بازگردیم!

یک تمرین ساده برای هفته های پایانی سال 93
به جاهایی از درون تان سر بزنید که اصلا گمان نمی برید که مهم باشند، به همان ها سری بزنید. ببینید چه کرده اید و چه نکرده اید؟ چقدر با خودتان آشتی هستید؟ آیا زندگی تان بوی تازگی و زندگی می دهد یا رخوت و دل مردگی ؟ از چه رنج می برید و برای دوری از آنها چه باید کنید؟ موقع خشم و ناراحتی چه می کنید؟ نقطه ضعف و قوت تان در چیست؟ رابطه تان با دیگران چگونه است؟ رابطه تان با همسر، فرزندان و اطرافیان چگونه است آیا لازم است در رابطه تان تجدیدنظر داشته باشید؟ چقدر در طول روز دلتنگ آنها می شوید؟ به وقت دیدار چقدر حرف برای گفتن و شنیدن دارید؟ جمع خانوادگی تان سروسامان منظمی دارد یا این که هر کس ترجیح می دهد با خود خلوت کند تا در جمع خانواده باشد؟ ارتباط تان با خانواده خود و همسرتان به چه شکل است؟ برای اصلاح رابطه با آنها چه باید کنید؟ و...
اگر چرخی در خانه درون تان بزنید، مشکلات و ناهماهنگی ها را شناسایی کنید، مطمئن باشید اولین گام تغییر را برداشته اید و به امید تحول، خواهید توانست  قدم های بعدی را هم بردارید.
بیائید؛ همین امروز بیائید،  تصمیم بگیریم وقتی پای سفره هفت سین سال 94 می نشینیم تا تحویل سال جدید را جشن بگیریم و آغازی دوباره را رقم بزنیم، این بار از ته دل و با باور و اعتقادی راسخ تر از سال های گذشته، زیر لب زمزمه کنیم: یا محول حول والاحوال، حول حالنا الی احسن الحال...

نسرین صفری

بخش خانواده ایرانی تبیان