مزارشریف؛ سیمای باشکوه سینمای استراتژیک
«مزار شریف» از معدود فیلم های سی و سومین جشنواره فیلم فجر است که می توان بدون هیچ شک و شبهه ای آن را یک فیلم خوب دانست. این فیلم، نماد و نمودی است از آنچه سینمای ملی خوانده می شود که بخشی از هویت و آرمان های ملی ما در شرایط کنونی جهان را تجلی بخشیده است؛ تصویر باشکوهی است از مقاومت و ایستادگی در برابر بیدادگاه اهریمن و روایت حقانیت انقلاب اسلامی ؛ تصویر مظلومیت افغانستان-این مزارِ شریف- در کشاکش جهان خواری غربیان؛ داستان برادری دو ملت ایران و افغانستان و حکایتی است از واقعیت هایی تاریخی که تا به حال کمتر درباره آن ها سخن گفته شده است.
«مزار شریف» یک فیلم استراتژیک است که علاوه بر بازنمایی هویت ملی و دینی ما، تصویرگر رویکرد نظام جمهوری اسلامی در عرصه بین الملل است. اگر بتوان فضایی برای اکران جهانی فیلم فراهم کرد، این اثر می تواند سفیر فرهنگی گویایی برای کشور ما در آن سوی مرزها باشد.
این فیلم به بهانه بازخوانی ماجراهای مربوط به شهادت دیپلمات ها و خبرنگار ایرانی در زمان هجوم طالبان به شهر مزار شریف در افغانستان -16 سال قبل- بازتاب دهنده بسیاری از مسائل امروزین است. این روزها همه از خون بازی جریان های شبه نظامی وهابی –ازجمله گروه داعش- در حیرت و پریشانی هستند. اما هنوز فراموش نکرده ایم که مشابه جنایت های امروز داعش در عراق و سوریه، پیش از این توسط جریان موسوم به طالبان در افغانستان رخ داده بود. فیلم «مزار شریف» به کارگردانی عبدالحسن برزیده با یک تیر دو نشان زده است؛ هم واقعیت های بخشی از تاریخ جنایات وهابی ها را بازگو می کند هم به طور غیرمستقیم به واکاوی دراماتیک داعش وگروه های مشابه آن در قالب این نمایش تاریخی می پردازد.
نکته قابل تأمل درباره این فیلم، رویکرد افشاگرانه آن درباره جریان های تروریستی به ظاهر اسلامی اما در باطن ضداسلامی است. در فیلم، بارها و به بهانه های مختلف تصریح می شود که طالبان ابزار دست آمریکا و انگلیس است که به جان مردم افغانستان افتاده است. «بی بی سی» در این فیلم نقشی کلیدی دارد. در بخش هایی از فیلم، شخصیت اصلی داستان با بازی حسین یاری وقتی رادیو را روشن می کند، شبکه بی بی سی فارسی درحال پخش خبرهایی به سود طالبان است. نوع حمله برزیده به بی بی سی در این فیلم بسیار هوشمندانه و مختصر و مفید است؛ بدون شعارزدگی و به صورت کاملا بی طرفانه.
اما اهمیت فیلم «مزار شریف» تنها به مضامین بکر و مهم آن محدود نمی شود. این فیلم یک گام در پیشرفت فنی و تکنیکی سینمای کشورمان محسوب می شود. یک فیلم خوش ساخت و درگیر کننده که حتی یک لحظه مخاطب را به حال خود رها نمی کند. قاب بندی های مستحکم، میزانسن متین و فاخر، موسیقی پرتب و تاب و همراه با فراز و نشیب های درام، جلوه های ویژه خیره کننده و ضرباهنگ خوش آهنگ فیلم، «مزار شریف» را به برجسته ترین اثر این دوره از جشنواره فجر تبدیل کرده است.
هر چند که در فیلمنامه این فیلم هم ضعف هایی وجود دارد که در صورت نبود آن ها، «مزار شریف» جایگاه برتری پیدا می کرد. اشارات فیلم به نقش دولت هایی نظیر آمریکا و انگلیس در پشتیبانی از طالبان –و امروز داعش- تنها در لفظ و دیالوگ آمده است و می شد این واقعیت سیاسی و تاریخی را در قالب دراماتیک در فیلم گنجاند که در این صورت تأثیرگذاری فیلم نیز بیشتر می شد. فضای فیلم، قابلیت مانور بیشتر در شهر مزار شریف و تحرکات طالبان را داشت. می شد با گنجاندن چند حادثه و داستان فرعی، هم بر تب و تاب روایت فیلم افزود و هم اطلاعات بیشتری درباره موقعیت تاریخی و جغرافیایی موضوع مهم فیلم را به تصویر کشید. جستن پرسوناژی که نقش آن توسط حسین یاری ایفا می شود از تیر خلاص طالبانی ها، چندان باور پذیر نیست و باید ظرافت بیشتری برای آن به کار می رفت.
منبع: فارس
