آسمان، همین نزدیکی در خانه تو

تمام تلاشم را برای موفقیت فرزندم کردم. همیشه، همه چیز برایش مهیا بود. بهترین مدارس درس خواند، دانشگاه خوبی قبول شد و... .

سال ها تلاش کردم. در گرمای تابستان و سرمای زمستان کار کردم تا توانستم چنین زندگی را برای خودم مهیا کنم...

با صبر و تلاش توانستم از همسر بد اخلاقم یک فرد خوش اخلاق بسازم. این ها همه نتیجه ی توانایی من در تغییر اطرافیان است.

این جملات به نظرتان آشنا نیست؟ هر چند در برخی از آنها کمی اغراق شده اما اینها حرف هایی است که بسیاری از ما در خلوتمان در دلمان بیان می کنیم. البته هیچ کس نمی خواهد منکر تلاش و کوشش در رسیدن به موفقیت، شود. این یک واقعیت است که از تو حرکت و از خدا برکت اما خیلی از ما بخش دوم این جمله را فراموش می کنیم.  پدر و مادری که آرزوی سعادت فرزندشان را دارند و هر کاری برای خوشبخت شدن او می کنند، یک میانبر ساده پیش روی شان است که می تواند در کنار تمام تلاش های شان یک نتیجه ی عالی را برای فرزندشان رقم بزند.مشکل از جایی شروع می شود که ما همه چیز را به خود نسبت می دهیم و آنوقت یادمان می رود که تصمیم گیرنده ی اصلی کس دیگری و جای دیگری است.

بهتر است از چند قدم عقب تر شروع کنیم، از وقتی که با سنجش همه ی شرایط، فردی را به همسری انتخاب می کنیم. درست است که تحقیق و بررسی همه ی جانبه ی یک فرد وخانواده ی او برای تشکیل زندگی لازم و ضروری است اما از آنجاییکه خیلی از جوانب از چشم ما مخفی می ماند و با تمام دقتی که می کنیم، باز جای ضرورتی خالیست و آن دعا برای خوشبختی و توکل به خداست.

از تشکیل خانواده تا رسیدن به تفاهم و خوشبختی و همچنین تربیت فرزندان، خانواده می تواند دو رویکرد متفاوت داشته باشد:

1-رویکرد خدامحور

2-رویکرد انسان محور

در همایش خانواده در ملل در بخش خانواده ی خدامحور برخی ویژگی ها بیان شد مانند:

1ـ در خانواده خدامحور باید رفتار زن و مرد با تعالیم اسلامی یکی باشد.

2ـ واقع نگری و واقع بینی در این خانواده ها باید حاکم باشد و خانواده دور از تخیلات و احساسات صِرف باشد.

3ـ خانواده باید متکی به خود بوده و اعتماد به نفس داشته باشد.

4ـ خانواده خدا محور باید دارای تنوع و نشاط باشد و خمودی و ایستایی در آن نباشد، چرا که خمودی، خانواده را از هم می پاشد.

5ـ روابط بین زن و شوهر باید صمیمانه و محترمانه باشد و روحیه انتقام جویی از عمل زشت فرد مقابل نباشد.

6ـ خانواده خدامحور باید بالنده و پویا باشد و دائم در حال رشد و توسعه روابط انسانی. زن و شوهر باید کارهای نیک یکدیگر را به یاد هم بیاورند.

7ـ خانواده خدامحور نباید تابع هوای نفس و شیطان باشد.

8ـ جزم گرایی یکی از عواملی است که موجب از هم پاشیدن خانواده می شود.

9ـ انجماد و سردی در بروز احساسات نیز موجب سرد شدن فضای خانواده می شود.

10ـ ابتذال و افراط در استفاده از قوای جنسی نیز موجب پاشیدن خانواده می شود.

11ـ غرور و نخوت، نباید در خانواده باشد.

12ـ منفی گرایی و سوء ظن داشتن به یکدیگر و تحکم و زورگویی، عامل دیگر فروپاشی خانواده است. باید تسلط قلب‌ها بر قلب‌ها حاکم باشد.

در یک جمله خانواده ای که خدامحور است، تمام تعاملات آن بر یک اساس تعریف می شود:

رضایت خداوند و تمرکز بر این نکته که زندگی در این دنیا بخش بسیار ناچیزی از کل زندگی انسان است پس هم و غم اعضای خانواده بر این بخش ناچیز قرار نمی گیرد علی رغم اینکه برای ساختن آن تلاش می کنند.خانواده ی خدا محور همه ی چیز را به خود نسبت نمی دهدو می داند که تا او نخواهد حتی برگی از درخت نمی افتد.

در چنین خانواده هایی تربیت نیز بر مبنای خدامحوری صورت می گیرد و اگر قرار باشد انسان، محور تربیت باشد، آموختن بسیاری از نکته های اخلاقی بی معنی و بدون پشتوانه خواهد بود. همه ی ما در زندگی فردی و خانوادگی مان به دنبال رسیدن به آرامش و خوشبختی هستیم، اگر محور تفکر، تلاش و زندگی مان خداباشد، به تمام اینها خواهیم رسید؛ اما تفکر انسان محوری با تمام رنگ و آب مدرنی که به آن داده شده است، نتیجه ای جز تنهایی، فساد بیشتر، عدم آرامش و دور شدن از خوشبختی نخواهد بود.

مطالب مرتبط:

خانه ای مخصوص امام زمان  

یک خانواده ی آرام 

خانواده‌های یخ زده