آدم اینقدر پر توقع؟!

از دنیا چه می خواهی؟ یا به عبارتی از دنیا چه توقعی داری؟ از خانواده چه توقعی داری؟ از همسرت چه توقعی داری؟ از خواهر و برادرت چه توقعی داری؟ و بالاخره از خودت چه توقعی داری؟

کمی فکر کن! ذهنت پر از توقع شده است و اگر با هم فکر کنیم می فهمی که همین توقع هاست که تو را از لذت بردن از لحظه های زیبای زندگی ات محروم می کند و نمی گذارد از زیبایی های زندگی حظ و بهره لازم را ببری. پس شادی هایت کم و غم هایت اضافه می شود و این با فطرت تو سازگار نیست.

در آستانه ماه مبارک رمضان هستیم. بد نیست با هم و همراه هم، کمی به آنچه خدا در اختیار ما قرار داده است فکر کنیم و بیندیشیم که در این ماه چه نعماتی برای شکرگذاری داریم. فکر کنیم که چقدر از خدا توقع داریم که همه آنچه می خواهیم در اختیارمان قرار دهد؟ شاید این توقع زیاد، راه دیدن نعمت های واقعی زندگی مان را از ما می گیرد.

سبک زندگی ما اینگونه شده است که راه اصلی را فراموش کردیم و یکدیگر را هم، به مسیر انحرافی می کشانیم. همه در راهی که می رویم اصلاً فراموش کردیم از کجا آمده ایم، به کجا می رویم و در دنیا چه وظیفه ای داریم؟

ازکجا آمده ام آمدنم بهر چه بود به کجا می روم آخر ننمایی وطنم

توقع کم و یا بی توقع بودن شادی را به تو هدیه می دهد و توقع، خیلی از لذت ها را از تو می گیرد. اگر توقع ده تومان داشته باشی نه تومان هم برایت زیبا نیست. حال در زندگی وقتی فکر می کنی «داشتن یک همسر و یک بچه، یک خانه کوچک و یک ماشین، حداقلی است که همه دارند و تو هم باید داشته باشی»، اگر این فکر تو در واقعیت تحقق یابد، برای تو زیبا و لذتبخش نیست؛ زیرا در ذهن تو این چیز ساده و معمولی است که همه دارند و اگر یکی از این مسائل نشود خیلی ناراحت کننده و زجر آور می شود زیرا توقع تو از حداقل زندگی هم برآورده نشده است.

در هر لحظه هزاران هزار نعمت در کنارت هست که تو بی توجه به آنها حسرت نعمت دیگران را می خوری که این درست حکایت تقلب در امتحان است. تو حق توجه به نعمت دیگران را نداری، زیرا در همان لحظه از خودت و نعمات واجب الشکر خودت غافل می شوی

در حالی که حقیقت غیر این است. اساساً بایدی در کار نیست. پروردگار برای تک تک ما برنامه ای جداگانه و سناریو و مسائل خاص خود ما رو ترتیب داده است و یا به زبانی بهتر در کلاس درس زندگی در این دنیا، هر لحظه هم درس هست، هم امتحان؛ و امتحان هیچ دو نفری مثل هم نیست.

دو خواهر، یکی همسر خوب و یکی همسر بد. خواهر و برادری که پدر و مادر به یکی توجه و محبت دارند و به دیگری بی توجه هستند. دو دوستی که خدا به یکی چند فرزند می دهد و تنگنای مالی و به دیگری فرزند نمی دهد و گشایش در روزی... .

به اطراف با دقت نگاه کن. گل و خار، نیش و نوش در کنار هم چیده شده است، و تو باید مثل جلسه امتحان به ورقه (امتحان) بغل دستی نگاه نکنی. تو باید مراقب درس ها و امتحان های خود باشی. تو باید تمام فکر و ذکر و تلاش خود را بکنی که به داده های خدا به خودت، بی توجه نباشی تا نکند یک وقت شکر لازم را به جا نیاوری و درست از آن نعمت استفاده نکنی. که خدای ناکرده از آن نعمت محروم بشوی.