ننگین ترین خط قرمز رژیم پهلوی
روزنامه اسرائیلی هاآرتص، در اکتبر 1978 از حضور سربازان صهیونیست در قتل عام مردم ایران در جمعه سیاه در میدان ژاله پرده برداشتند.
همکاری رژیم پهلوی با رژیم غاصب صهیونیستی بر هیچ پژوهشگری پوشیده نیست. اسناد و مدارک به جای مانده از آن دوران به اندازه ای است که اصابت این رابطه و خیانت به جامعه مسلمان را به راحتی آشکار نماید. این بار نیز خاطرات در این باره سخن می گویند:
ننگین ترین خط قرمز رژیم
سال 1346 حضرت امام در فتوایی اعلام کرد: «هرگونه کمک به اسرائیل حرام است.» این اولین باری بود که فردی در کشور جرأت مخالفت علنی با اسرائیل را به طور صریح پیدا کرده بود. رژیم هم بیکار ننشست. به فیضیه یورش بردند. وسایل طلاب غارت شد و عکس های امام را از مدارس علوم اسلامی و حوزه ها و مناره ها جمع کردند. در بازرسی منزل امام هم کلیه ی کتاب‌ها و اسناد تاریخی ایشان ضبط شد. به کتابخانه ی جدیدالتأسیس امام هم حمله و آنجا را ویران کردند. امام، این‌بار دست روی ننگین ترین خط قرمز رژیم گذاشته بود.(خاطرات آیت الله محمد یزدی، ص 322)
سال 1346 حضرت امام در فتوایی اعلام کرد: «هرگونه کمک به اسرائیل حرام است.» این اولین باری بود که فردی در کشور جرأت مخالفت علنی با اسرائیل را به طور صریح پیدا کرده بود
حمایت از فلسطین حتی در زندان
بارها نسبت به وضعیت بسیار نا مناسب غذای زندان اعتراض کردیم و در نهایت به زحمت توانستیم مسئولان زندان را راضی کنیم که به جای غذا، جیره‌ی خشک به ما بدهند تا خودمان غذایمان را طبخ کنیم. بعد از جریان جنگ شش روزه‌ی اعراب و اسرائیل تصمیم گرفتیم جیره ی پانزده روز خود را به فروشگاه زندان بفروشیم و پول آن را به حمایت از فلسطینی ها در حساب جاری اعلام شده توسط آیت الله طالقانی واریز کنیم، آن ایام را تنها با خوردن نان و کمی میوه که خانواده هایمان می آوردند گذراندیم. (خاطرات جواد منصوری، ص 66)
این همه حساسیت رژیم نسبت به اسرائیل را نمی‌دانستم
دو نفر ساواکی مقابلم نشسته بودند. نگاهم به میز مقابل آنها افتاد. روی میز کتاب آشنایی بود. «بمب ناپالم». کتاب خودم بود. کتابی که در مورد استفاده ی اسرائیل از بمب های ناپالم علیه مردم فلسطین نوشته بودم. شکم گنده اش را جابه جا کرد و گفت: «تو الان زن و بچه داری، دست از این کارها بردار وگرنه تو را می کشیم».
من هم گفتم: «چون زن و بچه دارم الان خیلی بهتر درد مردم فلسطین را می فهمم». آن‌قدر عصبانی شده بودند که حد نداشت. تا آن روز این همه حساسیت رژیم نسبت به اسرائیل را نمی‌دانستم. (خاطرات مصطفی رهنما، ص 105)
حضور سربازان اسرائیلی در کشتار 17 شهریور
روزنامه اسرائیلی هاآرتص، در اکتبر 1978 از حضور سربازان صهیونیست در قتل عام مردم ایران در جمعه سیاه در میدان ژاله پرده برداشتند. بر اساس نوشته های آنها، اسرائیل همچنین یک پل هوایی از فرودگاه «لود» و فرودگاه نظامی «رامات داویه» در نزدیکی حیفا برای رساندن سلاح‌های خاص در ایران ایجاد کرده بود. از جمله این سلاح‌ها تفنگ‌های پخش کننده گاز بود که اثر فلج کنندگی داشت. (همان، ص 199)
منبع : مشرق
مطالب مرتبط:
