تبیان، دستیار زندگی
سندروم گیلن باره نام یک بیماری نادر است که سیستم ایمنی و اعصاب شخص را درگیر می‌کند. در این بیماری، سیستم ایمنی که کارش دفاع از بدن...
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : زهره لطیفی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

راه‌های مراقبت از بیمار مبتلا به سندرم گیلن باره


سندروم گیلن باره نام یک بیماری نادر است که سیستم ایمنی بدن و اعصاب شخص را درگیر می‌کند. در این بیماری، سیستم ایمنی که کارش دفاع از بدن در برابر بیماری‌هاست، به اعصاب بیرونی مغز و نخاع حمله می کند و به آنها آسیب می زند.


سندروم گیلن باره

هنوز علت قطعی سندرم گیلن باره هنوز مشخص نیست، اما مواردی مانند واکسیناسیون، عمل جراحی و یا بروز عفونت می توانند در آغاز این بیماری نقش داشته باشند.

در این سندروم، غلاف میلین که عصب را می پوشاند و سرعت انتقال پاسخ های عصبی را افزایش می دهد، از بین می رود.

علایم این بیماری می تواند شدید و ناتوان کننده و پیشرونده باشد.

گیلن باره ممکن است در هر سنی دیده شود، اما شایع ترین سن بروز آن بین 30 تا 50 سالگی است.

چگونه می توان علایم سندرم گیلن باره را تشخیص داد؟

1- یکی از علائم شایع این بیماری، سوزن سوزن شدن و احساس گزگز در پای فرد مبتلا می باشد. در بسیاری از موارد، شروع این سندروم بسیار ناگهانی و سریع می باشد و از پایین بدن شروع می شود و سپس به نیم تنه بالایی و بازوها می رسد. در مراحل بعدی بیماری، گزگز اطراف ناحیه دهان نیز شایع می باشد.

2- افراد مبتلا در حرکت عضلات صورت مشکل دارند، مثلا در حرکت دادن چشم ها. همچنین کند صحبت می کنند و در جویدن و بلع غذا دچار مشکل هستند.

3- سندرم گیلن باره بر خلاف سکته مغزی، روی هر دو طرف بدن تاثیر می گذارد. به عبارت دیگر علائم آن دو طرف بدن را درگیر می کند، اما سکته مغزی یک طرف بدن را درگیر می کند.

از آنجایی که عضلات مثانه فرد مبتلا تحت تاثیر قرار گرفته و فرد کنترل ادرار خود را ندارد، بیشتر در معرض عفونت های دستگاه ادراری قرار می گیرد

4- طی ابتلا به سندروم گیلن باره، فرد رفلکس زانو را از دست می دهد. همچنین برخی از افراد، احساس خود را در اندام ها از دست می دهند.

5- ضربان قلب و فشار خون طی ابتلا به این سندروم تحت تاثیر قرار می گیرند.

6- این سندروم عملکرد روده و مثانه (دفع ادرار و مدفوع) را تحت تاثیر قرار می دهد و ماهیچه های کنترل کننده مثانه و روده، ضعیف می شوند.

7- ماهیچه های کنترل کننده نفس کشیدن نیز طی این سندروم رو به ضعف می گذارند. در بسیاری از موارد مشاهده شده است که مبتلایان به این سندروم، به طور موقت تحت دستگاه های تنفس مصنوعی قرار گرفته اند.

8- اگر سابقه پزشکی افراد مبتلا را بررسی کنیم، درخواهیم یافت که اکثر آنها اخیرا واکسنی زده اند و یا تحت عمل جراحی بوده اند و یا به عفونتی دچار شده اند. همچنین مشخص شده که باکتری های موجود در برخی غذاها می تواند منجر به ابتلا به این بیماری شود.

9- درد شدید در ناحیه کمر یکی از علائم این سندروم می باشد.

سندرم گیلن باره

چگونه می توان از فردی که به این سندروم مبتلا شده است، مراقبت کرد؟

- سعی کنید عضلات فرد مبتلا را فعال کنید. برای این منظور می توانید از فیزیوتراپیست کمک بگیرید. انجام حرکات دست و پا توسط فیزیوتراپیست به خوبی صورت می پذیرد.

- از آنجایی که عضلات مثانه فرد مبتلا تحت تاثیر قرار گرفته و فرد کنترل ادرار خود را ندارد، بیشتر در معرض عفونت های دستگاه ادراری قرار می گیرد. بنابراین به یاد داشته باشید که تخلیه ادرار را به بیمار یادآوری کنید، زیرا معمولا این افراد توجهی به زمان ندارند و ممکن است خود را خیس کنند و در اثر بی توجهی به عفونت ادراری مبتلا شوند.

- این افراد به دلیل ضعف عضلات باید از محیط های پرخطر مانند مکان های مرتفع که خطر افتادن وجود دارد اجتناب کنند. همچنین می توانند از وسایلی مانند عصا و ویلچر برای تعادل بیشتر استفاده کنند.

- این افراد نباید به یبوست مبتلا شوند. بنابراین رژیم غذایی آنها باید پر از سبزیجات و میوه های تازه باشد.

- این افراد به علت عدم انجام برخی فعالیت ها و ضعف عضلانی، بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی قرار دارند. اگر دوست آنها هستید، شرایطی را فراهم کنید تا مانع افسرده شدن آنها شوید، مثلا به او هدیه بدهید و ارتباط خود را با او قطع نکنید. هر چند وقت یک بار با او ملاقات داشته باشید و کتاب هایی که اطلاعات بیشتری راجع به بیماری اش به او می دهد برایش تهیه کنید. در کل فضایی ایجاد کنید تا او را از فکر ناتوانی هایش خارج شود.

تذکر

پیش آگهی برای بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری بسیار عالی است و احتمال بسیار زیادی برای بازگشت به حالت طبیعی و رفع بیماری وجود دارد، اما درد و خستگی و ضعف ناشی از بیماری در برخی موارد باقی می ماند.

روش های تشخیص سندروم گیلن باره چیست؟

1- گرفتن سابقه خانوادگی و شرح حال بیماری: پزشک یک سری علائم را در فرد بررسی می کند.

2- بررسی رفلکس های بدن: طی این سندروم، سرعت رفلکس های بدن کاهش پیدا می کند.

3- آزمایش مایع مغزی نخاعی: از قسمت پایین کمر، مقداری مایع مغزی نخاعی گرفته می شود و برای اندازه گیری سطح پروتئین آزمایش می شود. سوزن از پایین ستون فقرات وارد نخاع می شود و مایع مغزی نخاعی از آنجا برداشته می شود.

4- الکترومیوگرافی: عملکرد عضله توسط این تست سنجش می شود. در این روش یک سوزن نازک به عضله وارد می شود و باعث منقبض شدن عضله خاصی می شود که نشان می دهد آیا عضله ضعف دارد یا خیر؟

5- ارزیابی سرعت هدایت عصبی یا تست الکتریکی: در این روش الکترود پوستی که در امتداد عصب واقع شده است وصل می شود و سرعت هدایت عصبی در آن بررسی می شود.

زهره لطیفی

بخش سلامت تبیان


مطالب مرتبط:

سندرم گیلن باره چیست؟

12 علت خواب رفتن دست و پا

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.