شکستن چشم!

این حدیث برای كنترل چشم است در برابر نبایدهای نگاه كه چه كنیم به حرام نگاه نكنیم.

هدف غض بصر است، یعنی شكستن نگاه! نه غنض بصر یعنی بستن چشم.

باید چشم را بخاطر خدا شكست، ما اگر چشمهای خود را از حرام بشكنیم خدا عجائب را به ما نشان میدهد.

قال النّبی صلّی اللَّه علیه و آله‏: غضّوا أبصاركم تروا العجائب؛ بپوشید چشمهای خود را از محرّمات، تا ببینید عجایب. [2]

چرا كه به قدر بستن چشم ظاهر از محرّمات، می‏گشاید چشمه نور و معرفت در دل، و نور دیده و باطن زیاد می‏شود، و علوم حقّه و معارف یقینیه در نفس، حاصل می‏شود.

خدا هم امر به غض بصر میكند

قُلْ لِلْمُۆْمِنِینَ یغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ‏؛ خداوند عالم به حبیب خود می‏فرماید كه: بگو به مۆمنین كه بپوشید چشمهای خود را، و حفظ كنید. فرجهای خود را از حرام.[3]

و قال عیسی بن مریم علیه السّلام للحواریین: ایاكم و النّظر إلی المحذورات، فانّها بذر الشّهوه و نبات القسوه؛ بپرهیزید از نظر كردن به زنان نامحرم، كه زنان، تخم شهوت هستند و مورث قساوت و منتج كدورت دل هستند. [4]

یه تعبیر تاثیر گذاری در مورد نگاه حرام نداشتن، حضرت یحیی دارند که ایشان میفرماید:

قال یحیی بن زكریا علیهماالسّلام: الموت احبّ إلی من نظره بغیر واجب‏؛ مردن دوست‏تر است به نزد من از نگاه كردنی‏ كه واجب نباشد! [5]

واجب نباشد یعنی: مباح نباشد و واجب در برابر حرمت است، و ممكن است كه مراد، واجب حقیقی باشد، یعنی: تا دیدن چیزی بر من واجب نشود، نگاه به او نمی‏كنم، به واسطه خوف افتادن نظر به حرام.

قرآن هم به زنان و هم به مردان امر به غض بصر میكند:

سوره مباركه نور در دو آیه به حكم این مسئله پرداخته است. در آیه‌ نخست، خطاب به مۆمنان و در آیه دوم خطاب به زنان می‎فرماید:

«قُلْ لِلْمُۆْمِنِینَ یغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یصْنَعُونَ وَ قُلْ لِلْمُۆْمِناتِ یغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها ...»؛ به مۆمنان بگو چشم‎های خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند و دامان خود را حفظ كنند، این برای آن‎ها پاكیزه‎تر است از آن چه انجام می‎دهید و به زنان با ایمان بگو چشم‎های خود را (از نگاه هوس آلود) فرو گیرند و دامان خویش را حفظ كنند و زینت خود را جز در آن مقداری كه ظاهر است آشكار نكنند. [6]

در شأن نزول آیه، كلینی به سند خود از امام محمد باقر علیه السلام روایت كرده كه جوانی از انصار در یكی از كوچه‎های مدینه، با یک زن رو به رو شده و این هنگامی بود كه پوشش زنان تا پشت گوششان بود؛ بدین معنا كه مقنعه خود را طوری می‎بستند كه اضافه بر گردن، دو گوش آن‎ها نیز پیدا بود. آن جوان پیوسته به او نگاه می‎كرد تا بر او گذشت و داخل كوچه دیگری رفت. ولی او همچنان از پشت سر به او نگاه می‎كرد و به راه خود ادامه می‎داد. ناگاه صورتش به استخوان یا شیشه‎ای كه از دیوار بیرون آمده بود، خورد و صورتش را زخمی و خون آلود نمود.

جوان به خود آمد و دید خون بر سینه و پیراهنش سرازیر است. با خود گفت: سوگند به خدا كه نزد رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ خواهم رفت و از ماجرا آگاهش خواهم ساخت.

پس نزد رسول خدا رفت. همین كه پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ او را دید، پرسید: چرا چنین شده است؟

در همان حال جبرئیل بر پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ فرود آمد و این آیه را بر آن حضرت قرائت كرد... [7]

پی نوشت ها:

[1] مصباح الشریعه ص 9

[2] همان

[3] سوره نور آیه 30

[4] مصباح الشریعه ص 10

[5] همان

[6] سوره نور، آیه 30 و 31

[7] كافی، ج 5، ص 521

منبع: سایت رهروان ولایت

خطرناک ترین گناه را می شناسید؟

نگاهی که اعتیاد آور است

با افکار گناه آلود و شیطانی چه کنیم؟