نابودی خانه مردم توسط  موشک

تخریب خانه‌های مردم بیگناه

حتی قبل از عملیات سرب مذاب 28 هزار انسان شامل 14 هزار کودک و نوجوان که ساکن 4 هزار 461 پناهگاه بودند، در انتظار بازسازی خانه‌هایشان بسر می‌بردند. این دوره زمانی مربوط به انتفاضه دوم در سال 2001 تا آنزمان بود. طی عملیات سرب مذاب، حداقل 3 هزار و 600 پناهگاه شامل 21 هزار نفر نابود شد که ده هزار و 500 نفر آنها کودک بودند. بنابراین، امروز، 25 هزار کودک و نوجوان  در انتظار بازسازی خانه‌هایشان بسر می‌برند. این تعداد جدا از امار کسانیست که در خانه‌های نیمه خراب خود در حال زندگی هستند.

"فرمانده‌مان به ما گفت در صورت هر گونه شکی خانه را نابود کنید. منتظر دستور من نباشید".

بخشی از اعترافات یک سرباز در کتاب شکست سکوت:

منازل بسیاری از مردم غزه توسط هواپیماهای باسرنشین و بی‌سرنشین و موشکهای اسراییلی تخریب شد.

5 ژانویه 2009، منزل خانواده "جدو" در "الصبرا" در شهر غزه توسط مسلسل هلیکوپتر اسراییلی نابود شد. سه نفر این خانواده کشته شدند: هاشم جدو و دو برادرش.

در همین روز در ساعت 2:3- دقیقه بعد از ظهر، یک هوایپمای بی‌سرنشین موشک خود را به سمت خانه خانواده "العلوا" پرتاب کرد. در این حادثه "مومن" پسر خانواده که در حال بازی در پشت بام با دوچرخه خود بود در دم کشته شد و دو تن از همسایگان شدیدا مجروح شدند.

گلوله‌باران خانه خانواده "دیب" در روز 6 ژانویه 2009 حدود ساعت 3:35 دقیقه بعد از ظهر شکل گرفت. 4 توپ تانکی به سمت مدرسه سازمان ملل در جبلیه شلیک شد. سه توپ به حیاط مدرسه رسید و جهنمی به پا شد. آن یکی هم موجب تخریب دو خانه و مرگ دو برادر شد.

طبق گزارشات موسسه المیزان، در روز 6 ژانویه در حدود ساعت 6 صبح، یک جنگنده اسراییلی خانه چهار طبقه "فائض الدیا" پیرمرد 60 ساله در محله الزیتون در غرب غزه را نابود کرد. 22 نفر از خانواده او کشته شدند. 12 تن آنها کودک و نوجوان بودند.

جمال ملکه به المیزان اینگونه میگوید:

ساعت 8 صبح روز 3 ژانویه 2009 بود که با پدرم و همسرم و فرزندم در خانه بودیم. با پدر و همسرم در مورد عملیات سرب مذاب و اینکه اگر اسراییل به ما حمله کند چه میشود بحث میکردیم . در همین زمان ناگهان صدای چند انفجار را شنیدیم. صدا نزدیکتر و نزدیکتر شد تا اینکه احساس کردیم دیوارهای خانه در حال گلوله باران شدن است. دقایقی بعد اوضاع آرام شد. شدیدا وحشت کرده بودیم. فردا صبح عزم فرار از مهلکه کردیم و از راه بیابانهای خشک با حالت زار و نزار گریختیم. به خانه برادرم در منطقه "دولا" رفتیم. کلید خانه‌اش نزد من بود. او در امارات کار میکند. تا آخر جنگ انجا ماندیم. هر روز صدای شلیک و حرکت تانکهای اسراییلی را می‌شنیدیم اما چون در منطقه‌ای امن قرار داشتیم، بلایی سرمان نیامد.

در این مدت موفق شدم با چند تن از همسایگانم ارتباط تلفنی برقرار کنم. از آنها خواستم از خانه‌ام به من خبر بدهند. آنها گفتند که خودشان آنجا را ترک کرده‌اند و هیچ خبری ندارند. تا اینکه در روز 19 ژانویه آتش بس اعلام شد. خوشحال به همراه به پدرم به محله خودمان بازگشتیم اما چیزی که دیدیم، شوکه‌مان کرد. از خانه  و محله هیچی چیز باقی نمانده بود. خانه‌ای که 30 سال پیش خودم ساخته بودم. دست خالی به منزل برادرم بازگشتیم. از ان زمان تاکنون در خانه برادرم زندگی میکنم. و بهیچوجه دلم نمیخواهد به محله قدیمی و خانه قبلی برگردم چرا از دیدنش غمم میگیرد. بی‌خانمان شده‌ام. حالا نمیدانم کجا بروم. چه سر پناهی دارم؟

تاثیر تخریب منازل بر کودکان و نوجوانان

حتی قبل از عملیات سرب مذاب 28 هزار انسان شامل 14 هزار کودک و نوجوان که ساکن 4 هزار 461 پناهگاه بودند، در انتظار بازسازی خانه‌هایشان بسر می‌بردند. این دوره زمانی مربوط به انتفاضه دوم در سال 2001 تا آنزمان بود. طی عملیات سرب مذاب، حداقل 3 هزار و 600 پناهگاه شامل 21 هزار نفر نابود شد که ده هزار و 500 نفر آنها کودک بودند. بنابراین، امروز، 25 هزار کودک و نوجوان  در انتظار بازسازی خانه‌هایشان بسر می‌برند. این تعداد جدا از امار کسانیست که در خانه‌های نیمه خراب خود در حال زندگی هستند.

طبق آخرین پژوهشها، تخریب خانه‌های مردم بیگناه تاثیر مخرب روانی بر کودکان و نوجوانان داشته است. از این جمله میتوان به گوشه نشینی، عصبیت، افسردگی، نگرانی، عدم ایجاد روابط اجتماعی، مقدار بالای افکار مخرب و وسواسی، و رفتارات خشن اشاره کرد. این علائم هنوز پس از 6 ماه از پایان عملیات سرب مذاب، همراه آنهاست و توانایی ادامه تحصیل را از آنها گرفته است.

کتاب شکست سکوت

مرکز حقوق بشر "المیزان"

شورای جهانی دفاع از حقوق کودکان