تخریب خانه‌های مردم بیگناه

قسمت قبل: تاثیر بر دسترسی به آب سالم

طی عملیات سرب مذاب دست کم سه هزار و 600 پناهگاه بطور کامل نابود شدند. در حدود 21 هزار نفر که ده هزار و 500 نفر آنها کودک بودند، آواره شدند. دو هزار و 700 پناهگاه بشدت آسیب دیدند و خانه‌های بسیاری نابود شدند. 52 هزار پناهگاه آسیب جزئی دیدند. علاوه بر این، بین انتفاضه دوم و عملیات سرب مذاب، 5 هزار و 670 پناهگاه نابود شدند که یکهزار و29 فقره آن پس از حمله و محاصره غزه بازسازی شدند. بنابراین، طی حملات اسراییل در 9 سال اخیر، 25 هزار کودک و نوجوان بی‌خانمان شده‌اند.

همانطور که در تصاویر مستند موجود در آرشیوها می‌بینیم، طی عملیات "سرب مذاب" غالب خانه‌های اهل غزه نابود گردید و این عینا بر خلاف کنوانسیونهای بین‌المللی و بخصوص "چهارمین کنوانسیون ژنو" است.

تاثیر آوارگی و بی‌خانمانی این کودکان را در سالهای بعد میتوان دید. اخیر پژوهشی که "نجات کودکان" نام داشت، نشان داد که کودکان زخم خورده از این حملات دچار عوارض روانی چون گوشه‌گیری، اختلالات فیزیکی، افسردگی، اضطراب، مشکل در روابط اجتماعی، توهم بسیار، افکار وسواسی و آزار دهنده، رفتارات خشن و بزهکاری شده‌اند.

تخریب وسیع خانه‌های مردم بیگناه و کشتار غیرقانونی شهروندان غزه‌ای مصداق عینی زیر پا گذاشتن ماده 147 چهارمین کنوانسیون ژنو است. فلذا حمله به شهروندان بیگناه، کشتار جنگی محسوب میگردد.

ارتش اسراییل بر خلاف تمام میثاق‌نامه‌های بین‌المللی "شهروند فلسطینی" را مقصود اهداف نظامی قرار داد. در عملیاتهای این ارتش، شهروند فلسطینی منظور اهداف پیشروی نظامی بود. اسراییل پناهگاهها را زد و تخلف از قوانین کرد؛ اما حالا چرا دست از کنترل این مراکز برنمی‌دارد. اگر هدفش تخریب این مراکز بعنوان جزئی از عملیات نظامی بود، پس حالا دیگر باید بگذارد این خرابه‌های محصول ظلمش در دست صاحبان بیگناهش باشد تا بلکه بازسازی صورت بگیرد.

مگر در کنوانسیون اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی حقوق بشر و در کنوانسیون بین‌المللی حقوق کودکان مقرر نشده بود که حقوق شهروندان بیگناه رعایت شود. مگر اسراییل "کنوانسیون ضد شکنجه" سازمان ملل را امضا نکرده بود. این در حالیست که سازمان ملل مدعی است اعمال اخیر کاملا متناقض با تعهدات پذیرفته شده است.

ارقام کلیدی

طی عملیات سرب مذاب هزاران پناهگاه تخریب شد. طی تحقیق خانه به خانه سازمان ملل مشخص شد که 3600 مورد از اینها اصلا قابل بازسازی نیستند. 2700 مورد آسیب جدی دیدند. و 52 هزار مورد آسیب جزئی.

جدول آمار تخریب خانه‌ها در استان غزه طبق برآورد المیزان

تحقیق و برآورد المیزان نشان میدهد که این اندازه از تخریب به هیچ عنوان بدون لزوم نظامی صورت گرفته است. در بسیاری از این موارد، تخریب در حالی صورت گرفته که آن مرکز کاملا در اختیار اسراییل بوده و نیازی به تخریب نبوده است.

این تخریب مراکز و جاده‌ها عمدتا به دو دلیل صورت گرفته است: گسترش منطقه پوشش و تنبیه فلسطینیان.

روش نابودی پناهگاهها طی عملیات سرب مذاب

مین‌های ضد تانک و بولدوزر: طبق آمار المیزان، یکهزار و 307 خانه توسط بولدوزر و حداقل 126 خانه دیگر توسط مین‌های ضد تانک تخریب شده‌اند. این عملیات دوم مستلزم حضور نیروهایی از واحد مهندسی می‌باشد. آنها در محوطه مذکور براحتی می‌چخیدند و گشت میزدند. این نشان میدهد که در زمان تخریب این مراکز اصلا در دست نیروهای مقاومت نبوده است. پس اهدف نظامی به حساب نمی‌امدند.

موشک و گلوله و بمب: طبق آمار المیزان، دست کم 9هزار و 350 پناهگاه توسط موشک و بمب و گلوله نابود شده‌اند. این تسهیلات توسط تانک، جنگنده، ناوگان جنگی ونیروی پیاده مورد استفاده قرار گرفته‌اند. شیطنت ارتش اسراییل در تخریب این مکانها آنهم در زمانیکه تسلط کافی داشته و در حین آن مردم ساکن انها را می‌ترسانده است، نشان از نامتجانس و ناهمگون بودن نفس عمل دارد.

تسخیر خانه‌ها:علاوه بر این، 290 پناهگاه توسط نیروهای اسراییلی تسخیر و بعنوان پناهگاه از آنها استفاده شد. این حقیقت که پیش از تخریب این پناهگاهها کاملا در اختیار نیروهای اسراییل بود، باز دوباره اثبات میکند که تخریب لزومی نداشت.

"اگر فرمانده‌مان خانه را مشکوک می‌دید، منفجرش میکردیم. اگر یکی از فرماندهانمان از ریخت و قیافه خانه خوشش نمی‌آمد به گلوله‌اش می‌بستیم".

اعترافات یکی از سربازان اسراییلی در کتاب "شکست سکوت"

مرکز حقوق بشر "المیزان"

شورای جهانی دفاع از حقوق کودکان