تبیان، دستیار زندگی
امام علی(علیه السلام) در خطبه هجدهم نهج البلاغه می گوید: دشمن ترین مردم در نزد خدا، دو کس باشند: یکى آنکه خداوند او را به حال خود رها کرده، پس، از راه راست منحرف گشته است، دیگرى، کسى است که کوله‏بار نادانى بر پشت گرفته و در میان جماعت نادانان در تکاپوست
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دشمن ترین مردم در نزد خدا


امام علی(علیه السلام) در خطبه هجدهم نهج البلاغه می گوید: دشمن ترین مردم در نزد خدا، دو کس باشند: یکى آنکه خداوند او را به حال خود رها کرده، پس، از راه راست منحرف گشته است، دیگرى، کسى است که کوله‏بار نادانى بر پشت گرفته و در میان جماعت نادانان امت در تکاپوست.


نهج البلاغه

امام علی(علیه السلام) در خطبه هجدهم نهج البلاغه می فرمایند: «دشمن ترین مردم در نزد خدا، دو کس باشند: یکى آنکه خداوند او را به حال خود رها کرده، پس، از راه راست منحرف گشته است، به سخنان بدعت‏ آمیز دلبسته و مردم را به ضلالت فرا مى ‏خواند. فریبى است براى کسى که بدو فریفته شود. از راه هدایتى که پیشینیانش به پیش پاى گشانده‏اند، رخ بر مى‏تابد و کسانى را که در ایام حیاتش یا پس از مرگش به او اقتدا مى‏کنند، گمراه مى‏سازد. بار خطاهاى دیگران بر دوش کشد و در گرو خطاى خود باشد.

دیگرى، کسى است که کوله‏بار نادانى بر پشت گرفته و در میان جماعت نادانان امت در تکاپوست. در ظلمت فتنه و فساد جولان دهد و همانند کوران، راه اصلاح و آشتى را نمى‏بیند. جمعى که به ظاهر آدمى‏اند، او را دانشمند خوانند و حال آنکه در او دانشى نیست. آغاز کرده و گردآورده، چیزى را که اندکش از بسیارش بهتر است.

امام می افزایند: خویشتن را از آبى گنده سیراب کرده و بسا چیزهاى بى‏فایده ات که در گنجینه خاطر خود نهان دارد. در میان مردم به قضاوت نشست و بر عهده گرفت که آنچه را که دیگران در شناختش درمانده‏اند برایشان آشکار سازد. اگر با مشکل و مبهمى رویاروى گردد، براى گشودن آن سخنانى بیهوده از رأى خویش مهیا کند که آنرا کلامى قاطع پندارد و بر قامت آن جامه‏اى مى‏بافد، در سستى، چونان تار عنکبوت. نداند رأیى که داده صواب است یا خطا. اگر صواب باشد، بیمناک است که مبادا خطا باشد و اگر خطا باشد، امید مى‏دارد که آنچه گفته صواب باشد. نادانى است، در عین نادانى، دست خوش خبط و خطا و با این حال ، بر اشترى سوار است که آن هم پیش پاى خود نبیند. هرگز در علمى حکم قطعى نراند.

در ادامه امام علی(علیه السلام) می فرمایند: روایات را بر باد مى‏دهد آن سان که گیاه خشک را بر باد دهند. به خدا سوگند، توانایى آن ندارد که درباره آنچه بر او وارد مى‏شود حکمى صادر کند. شایسته مسندى که بر آن نشسته است نباشد و نمى‏پندارد که دیگران را در چیزى که خود بدان جاهل است دانشى باشد و نمى‏بیند که آن سوى آنچه او بدان دست یافته دیگرى را رأى و نظرى بود. اگر مطلبى بر او پوشیده ماند کتمانش کند، زیرا به جهل خود آگاه است. خون هاى به ناحق ریخته، از جور او فریاد مى‏آورند. میراثهاى بناحق تقسیم شده از ظلم او مى‏نالند.

به خداوند شکوه مى‏کنم از مردمى که در جهل زیستند و در ضلالت مردند. در نظر آنان هیچ متاعى کاسدتر از کتاب خدا نیست اگر آنچنانکه شایسته است تلاوت شود و هیچ متاعى رواجتر و گرانبهاتر از آن نیست اگر تحریف شده باشد و از معنى واقعى خود گردیده باشد. هیچ چیز را زشت‏تر از کار نیک نمى‏دانند و هیچ چیز را نیکوتر از زشتکارى نمى‏شمارند.

امام علی(علیه السلام) می فرمایند: روایات را بر باد مى‏دهد آن سان که گیاه خشک را بر باد دهند. به خدا سوگند، توانایى آن ندارد که درباره آنچه بر او وارد مى‏شود حکمى صادر کند. شایسته مسندى که بر آن نشسته است نباشد و نمى‏پندارد که دیگران را در چیزى که خود بدان جاهل است دانشى باشد و نمى‏بیند که آن سوى آنچه او بدان دست یافته دیگرى را رأى و نظرى بود. اگر مطلبى بر او پوشیده ماند کتمانش کند، زیرا به جهل خود آگاه است. خون هاى به ناحق ریخته، از جور او فریاد مى‏آورند. میراثهاى بناحق تقسیم شده از ظلم او مى‏نالند

این سخنان امام در وصف کسانى که داورى میان مردم را به عهده مى‏گیرند و شایان آن نیستند. گاهى یک دعوا مطرح مى‏شود و قاضى به رأى خود حکم مى‏کند، پس از آن عین ‏این جریان نزد قاضى دیگرى عنوان مى‏گردد، او درست‏ برخلاف اولى رأى مى‏دهد. سپس همه نزد پیشوایشان که آنان را به قضاوت منصوب داشته گرد مى‏آیند، او راى همه را تصدیق مى‏کند، و فتواى همگان را درست مى‏شمارد! در صورتى که ‏خداى آنها یکى، پیغمبرشان یکى و کتابشان یکى است!.. .

آیا خداوند متعال آنها را به پراکندگى و اختلاف فرمان داده و آنها اطاعتش ‏کرده‏اند؟، و یا آنها را از اختلاف نهى فرموده و معصیتش نموده‏اند؟، یا اینکه خدا دین ناقصى فرو فرستاده، در تکمیل آن از آنان استمداد جسته است؟، و یا آنها شریک خدایند که حق دارند بگویند و بر خدا لازم است رضایت دهد؟ و یا اینکه خداوند دین را کامل نازل کرده، اما پیغمبر(صلی الله علیه وآله) در تبلیغ و اداى آن‏کوتاهى ورزیده؟

با اینکه خداوند مى‏فرماید: «ما فرطنا فى الکتاب من شى‏»: در قرآن از هیچ چیز فروگذار نکرده‏ایم و نیز مى‏فرماید:

«تبیان لکل شى‏»: در قرآن بیان همه چیز آمده است و یادآور شده است که آیات قرآن یکدیگر را تصدیق مى‏کنند و اختلافى در آن وجود ندارد چنانکه مى‏فرماید: «اگر قرآن از ناحیه غیر خدا بود اختلافات فراوانى در آن مى‏یافتند» قرآن داراى ظاهرى زیبا و شگفت انگیز و باطنى پرمایه و عمیق است، نکات شگفت‏آور آن فانى نگردد و اسرار نهفته آن پایان نپذیرد هرگز تاریکی هاى جهل و نادانى جز به ‏آن رفع نخواهد شد.

بخش نهج البلاغه تبیان


منبع :

خبرگزاری مهر

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.