تفسیری از سوره ی تکاثر
خداوند از نعمتهائی که به بندگانش مرحمت کرده سۆال نمیکند و منت نمیگذارد، منت نهادن برای بندگان مذموم است.
ابراهیم بن عباس صولی کاتب در سال دویست و بیست و هفت در اهواز گفت:
یکی از روزها در محضر حضرت رضا علیه السلام بودیم، فرمود:
در دنیا نعمت حقیقی و واقعی هرگز وجود ندارد.
یکی از فقهاء گفت، خداوند متعال میفرماید
در این هنگام حضرت رضا علیه السلام فرمود: شما این طور تفسیر کرده اید و در این باره اختلاف نموده اید، گروهی گفته اند: آن آب سرد است، و دسته ای گفته اند: غذای پاك میباشد، جماعتی گفته اند: خواب خوش است.
سپس فرمود: پدرم از پدرش حضرت صادق علیه السلام روایت میکرد که روزی همین گفتگوها در محضر آن جناب پیش آمد و آیه مورد بحث قرار گرفت.
امام صادق علیه السلام از این گفتگو و تفسیرها ناراحت شد و فرمود:
خداوند از نعمتهائی که به بندگانش مرحمت کرده سۆال نمیکند و منت نمیگذارد، منت نهادن برای بندگان مذموم است تا چه رسد به خداوند، و لیکن مقصود از نعمت در این آیه محبت ما اهل بیت است که خداوند متعال بعد از توحید و نبوت مردم را از آن بازخواست میکند، زیرا بنده ای هرگاه به این مورد عمل کرد راه بهشت و نعیم آن را پیدا میکند.
فرمود: پدرم از پدرش از پدرانش از علی علیهم السلام روایت کرده که: حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمود:
منبع: اخبار و آثار حضرت رضا(ع)
بخش حریم رضوی
