همه مربیانی که مداحی می‌کنند
تماشاچیان در التهاب می سوزند اما او آرام و بی صدا آستینش را بالا می زند. به گوشه ای از رختکن می رود، جایی که می تواند به طور کامل از هیاهو دور باشد. وضو می گیرد، دست می کند در جیبش و قرآن جیبی اش را بیرون می آورد. ورق می زند، روی یکی از صفحات می ایستد و زمزمه کنان آیات را می خواند. این عادت همیشگی اوست. بازیکنان به خوبی می دانند او در این دقایق تنهاست، نمی خواهد با کسی حرف بزند و تنها می خواهد قرآن بخواند.
علی دایی کسی را مجبور نمی کند کنار دستش بشیند و با او همراهی کند، شهریار دوست دارد در خلوت خودش بنشیند. او 5 تا 10 دقیقه قرآن می خواند و بعد به بازیکنان می پیوندد. دایی عادت ندارد مانند برخی از مربیان بازیکنانش را جمع کند و زیارت عاشور یا دعای ندبه بخواند، او در خلوت خود دعا می کند، تسبیح می اندازد و آیات قرآن را زمزمه می کند. در کنار این، دایی ارادت خاصی به حضرت ابولفضل (ع) و حضرت زهرا(س) دارد. پیش از حضور تیم در زمین بازی، آنجا که بازیکنان حلقه اتحاد را تشکیل می دهند، علی دایی با ذکر نام حضرت ابولفضل (ع) و حضرت زهرا(س) تیم را روانه زمین می کند. هر گاه نوبت به او می رسد، نامی خارج از این دو نام به زبان نمی آورد. دایی در چند سال گذشته در روزهای شکست و در روزهای برد بارها نام این دو را به زبان آورده است. او برای موفقیت تیمش نذر می کند، به مشهد و قم سفر می کند و تسبیح می اندازد. هفته ای یک بار به شاه عبدالعظیم می رود و گهگاه به امام زاده صالح در تجریش سر می زند. دایی نزدیک به 3 سال قبل، با یک دنیا اشک و حسرت به این امام زاده رفت تا شاید در روزهای سخت زندگی اش بتواند لحظاتی آرام بگیرد. بعد از شکست تلخ به عربستان(مقدماتی جام جهانی 2010) در آزادی و اخراج دایی از سرمربیگری تیم ملی، او راهی تجریش شد تا در این امام زاده برای ساعاتی آرام بگیرد و از هیاهوی شکست فاصله بگیرد. دایی شاید هرگز تصور نمی کرد حباب آرزوهایش اینگونه بترکد و در اوج به فرش برسد. شاید او باید مانند دیدار کره جنوبی، قبل از مسابقه راهی مشهد مقدس شود و به زیارت امام رضا (ع) برود تا تیم ملی موفق شود اما پیش از دیدار عربستان این کار را صورت نداد تا در میان ناباوری آزادی، ایران ببازد و به سقوط نزدیکتر شود. دایی عادت تسبیح انداخت روی نیمکت را در تیم ملی هم فراموش نکرد. او تسبیح معروفش را از مرحوم آیت الله بهجت گرفت؛ کسیکه به دایی توصیه کرده بود برای موفقیت تیمش صلوات بفرستد. جریان دیدار او و شیخ روحانی به دلیل اس ام اس هایی بود که یک رمال معروف برای سرمربی سابق سایپا می فرستاد. در آن روزهای او مربی و بازیکن سایپا بود و تیمش در آستانه قهرمانی قرار داشت. پیش از بازی این تیم و پگاه در هفته های آخر لیگ برتر یک رمال معروف اس ام اسی مشکوک به او ارسال کرد در آن نوشته شده بود: «یا به من پول بده یا تیمت قهرمان نمی شود.» ناکامی در هفته های بعدی لیگ برتر دایی را بر آن داشت تا چند گوسفند در تمرین سایپا قربانی کند اما ظاهرا کلید این معما در دست آیت الله بهجت بود. دایی از آن روزها نقل می کند: «من به ایشان مراجعه کردم و مثل تمام مردم، به بنده هم دو دقیقه وقت دادند. وقتی مشکلم را گفتم، ایشان فرمودند اگر در بازی های ذکر بگویم و تسبیح بیاندازم، مشکلی وجود نخواهد داشت.» دایی به لحظه ای اشاره می کند که در صف نمازگزاران پشت سر آیت الله بهجت ایستاد و به او اقتدا کرد: «احساس عجیبی داشتم، مو به تن سیخ شده بود.» همان دیدار دو دقیقه ای، زندگی دایی را متحول کرد تا او دیگر با چهره ای اخمو روی نیمکت دیده نشود؛ دایی تسبیح می انداخت و آرام نشان می داد تا در نهایت با سایپا قهرمان لیگ برتر شود.
. کاظمی می گوید: «اصلاً دوست ندارم بی‌احترامی کنم. همه یارانی که در روز عاشورا حضور داشتند، برایم عزیز هستند اما چون حضرت زینب(س) یک زن بود و در ایام عاشورا سختی‌های زیادی کشید، نام هیئت را حضرت زینب(س) گذاشتیم.»
از مداحی تا هیئت داران
فرهاد کاظمی، فیروز کریمی، محمد مایلی کهن، غلامحسین پیروانی، امیر قلعه نویی و....اینها مربیانی هستند که یه ائمه اطهار متوسل می شوند، در اغلب مصاحبه ها نام آنها را به زبان می آورند، حتی برای اهل بیت مداحی می کنند و نذر می دهند. فیروز کریمی سرمربی سابق استقلال تهران همیشه به همراه خود یک قرآن جیبی و یک تسبیح دارد. او زمانیکه در ابومسلم مربیگری می کرد معمولا به زیارت امام رضا (ع) می رفت. فرهاد کاظمی که در این مسایل ید طولایی دارد. او ارادت خاصی به حضرت زهرا(س) دارد و هر سال در قدیمی ترین هیئت محله جوادیه برای همه مداحی می کند. کاظمی می گوید: «اصلاً دوست ندارم بی‌احترامی کنم. همه یارانی که در روز عاشورا حضور داشتند، برایم عزیز هستند اما چون حضرت زینب(س) یک زن بود و در ایام عاشورا سختی‌های زیادی کشید، نام هیئت را حضرت زینب(س) گذاشتیم.» غلامحسین پیروانی سرمربی سابق فجرسپاسی و تیم ملی امید هم جزو مداحان اهل بیت است. او در مراسم های مختلف مداحی می کند و طرفداران زیادی دارد. نقل است، پیروانی در روزهای شکست فجر سپاسی برای بازیکنانش مداحی می کرد! او که جزو هیئت داران قدیمی است، می گوید: «قبل از انقلاب نیز پدرم در ایام محرم و صفر و فاطمیه هیئت می‌گرفت؛ برای همین، من هم راه پدرم را ادامه دادم. در واقع پدرم وصیت کرد که این راه را ادامه دهم.» پیروانی در اردوهای تیمش برای بازیکنانش زیاد می خواند. او قبل از اغلب بازی های تیمش در رختکن دست به دعا می شود و از خدا می خواهد، اگر استحقاقش را دارند پیروز شوند. او در شیراز هیئتی به نام هیئت امام حسین مجتبی دارد که همه کاره اش به حساب می آید. در طول ماه محرم پیروانی در این هیئت مداحی می کند. «این روزها حس عجیبی دارد؛ به‌خصوص 10 روز اول ماه محرم. امیدواریم در این روزها ائمه هم از ما راضی باشند» محمد مایلی کهن و امیر قلعه نویی مداحی نمی کنند اما دعا می خوانند و زیاد به مکان های زیارتی می روند. قلعه نویی هر سه شنبه به جمکران می رود. او بعد از تمام باخت و بردهای تیمش، همیشه نام امام زمان(عج) را به زبان می آورد. قلعه نویی علاقه ویژه ای به حضور در هیئت های مذهبی دارد. زیر زمین خانه اش در جردن را تبدیل به یک هیئت می کند و در مراسم اربعین حسینی تمام دوستان و آشنایان را دعوت می کند. او یکی از بانیان هیئت سید الشهدا در نازی آباد هم به شمار می رود و در این باره می گوید: «با چند تا از دوستان‌ام توی محله پایین (نازی‌آباد) به این نتیجه رسیدیم که بهتر است یک هیئت برای عزاداری امام حسین(ع) برپا کنیم. حالا نمی‌خواهم بگویم که من پیشنهاد اولیه را دادم اما به هر حال، هم یکی از بانیان هیئت سیدالشهدا بودم.» محمد مایلی کهن از این بابت تفاوت هایی نسبت به قلعه نویی دارد. او بدش می آید بازیکنانش لباس های نامناسبی بپوشند. در اردوهای تیمش معمولا مراسم زیارت عاشورا، دعای ندبه و کمیل برگزار می کند. ولی مانند قلعه نویی در هیئت مذهبی حضور می یابد و چهره ای فعال در این زمینه است.
منبع:ستاره ها
