قتل‌‌عام‌های خاموش

در كنفرانس «یالتا»  (4 ـ 11 فوریه 1945، میان وینستون چرچیل نخست‌وزیر انگلستان، فرانكلین روزولت رئیس جمهور امریكا و ژوزف استالین رهبر اتحاد جماهیری شوروی) موافقت شد، تمام روس‌هایی كه در اثر جنگ از جا و مكان خود گریخته‌اند ـ یعنی تمام آن‌هایی كه از ستم استالین به اروپای غربی فرار كرده بودند ـ توسط متفقین (و همپیمانان) به روسیه بازگردانده شوند.

بعد از جنگ این برنامه عملاً اجرا شد؛ حداقل دو میلیون [000/000/2] نفر از اتباع روسیه توسط واحدهای ارتش بریتانیا و امریكا با اجبار (و زور) به روسیه بازگردانده شدند. آن‌ها را با اجبار سوار واگن‌های باری نمودند و به روسیه كه انتقام بی‌رحمانه‌ای در انتظار آن‌ها بود بازگرداندند. بسیاری از آن‌ها برای آن كه بازگردانده نشوند، دست به خودكشی زدند. این بی‌حرمتی از افكار عمومی امریكا (و اروپا) پنهان نگاه داشته شد و تنها همین اواخر افشا و بر ملا گردید.

جنایات شوروی در افغانستان و بعضی كشورهای اروپای شرقی، فرانسه در الجزایر و كشتار وحشتناك بیش از یك میلیون الجزایری، جنایات گسترده انگلستان در اقصی نقاط عالم، كشتار مردم ویتنام توسط امریكا كه در بسیاری از این‌ها یهودی‌ها نقش برجسته و در عین حال پنهان داشته‌اند، از دید جهانیان مخفی نگه داشته شده است.

اگر نقش كانون‌های یهودی در كشتار مردم الجزایر در متون رسمی تاریخی ثبت نشده است، در اصل این واقعیت تردیدی وجود ندارد. نوشته‌اند حدود چهار تا پنج میلیون نفر مرد و زن و كودك به علت جنگ‌های ایالات متحده در هند و چین كشته شده‌اند. در ویتنام نه هزار دهكده از مجموع پانزده هزار آبادی، بیست و پنج میلیون جریب اراضی كشاورزی و دوازده میلیون جریب جنگل بر اثر آتش افروزی امریكا به كلی نابود شدند و میلیون‌ها نفر نیز به طرز بی‌رحمانه‌ای هدف بمباران كور هواپیماهای امریكایی قرار گرفتند یا به وسیله افسران و جوخه‌های نظامی امریكا تیرباران شدند.

به راستی! چند نفر از مورخان، پژوهشگران و نویسندگان جهان امروز، می‌دانند كه طراح اصلی جنگ ویتنام یك یهودی ذی نفوذ در مركز تصمیم‌گیری سیاست خارجی امریكا به نام «والت راستو»  عضو فعال نهاد نیمه مخفی، «شورای روابط خارجی امریكا»، رئیس «شورای برنامه‌ریزی وزارت امور خارجه» و مشاور امنیت ملی ایالات متحده بود؟

یكی دیگر از بزرگترین جنایات قدرت‌های جهانی در سده‌ی اخیر، موضوع نسل‌كشی در ایران است كه هنوز بسیاری از مردم ایران وجهان درباره‌ی آن هیچ‌گونه اطلاعاتی ندارند. محمدقلی مجد نویسنده و مورخ ایرانی‌الاصل مقیم امریكا، با استفاده از اسناد وزارت امور خارجه امریكا و نیز منابع ایرانی و انگلیسی، در كتاب «قحطی بزرگ و نسل‌كشی در ایران، 1917 ـ 1919» ، این فاجعه‌ی بزرگ قرن را افشا و آشكار نموده است. براساس مستندات این كتاب، در جریان قحطی سال‌های 1917 ـ 1919، حدود 8 تا 10 میلیون ایرانی در اثر گرسنگی و بیماری جان باختند. نویسنده در تبیین این حادثه به عنوان بزرگترین فاجعه در تاریخ معاصر ایران، آشكار می‌كند كه چگونه 40 درصد از جمعیت آن روز ایران در اثر قحطی، گرسنگی، سوء تغذیه و بیماری‌های ناشی از آن كه همگی ماحصل جنگ جهانی اول و دست‌پخت آتش‌افروزان اصلی جنگ بود، از صحنه‌ی روزگار محور شدند. به این ترتیب بزرگترین قتل عام قرن بیستم در ایران رخ داد. در اثر مزبور، با استناد به گزارش‌های دیپلماتیك و طبقه‌بندی شده‌ی امریكایی‌ها، جمعیت ایران در سال 1914، یعنی زمان شروع جنگ جهانی اول، در حدود 20 میلیون نفر برآورد شده است. با این وصف، رقم واقعی جمعیت ایران در سال 1919، به 11 میلیون نفر می‌رسد. نویسنده با ارایه‌ی شواهدی، معتقد است كه براساس رقم مورد اشاره، می‌بایستی جمعیت ایران در سال 1919، حدود 21 میلیون نفر بوده باشد. این نشان می‌دهد كه دست كم ده (10) میلیون نفر در اثر قحطی، گرسنگی و بیماری جان باخته‌اند. در این كتاب، خرابی‌های ناشی از جنگ، خرید و جمع‌آوری گسترده‌ی غله و دیگر مواد و مایحتاج غذایی مثل برنج و ... از سوی انگلیسی‌ها در سراسر ایران و نیز نبود منابع مالی، عامل اصلی این قحطی و در نتیجه قتل عام بود. این‌ نسل‌كشی بی‌نظیر، ماحصل عملكرد انگلیسی‌ها  در این كشور بود.   این قتل عام‌ در تاریخ رسمی دنیای غرب ثبت نشده و تاریخ‌نگاران رسمی و وابسته به اردوگاه غرب و صهیونیسم جهانی از انتشار واقعیت‌های دو جنگ جهانی اول و دوم خودداری كرده‌اند تا ماهیت آتش‌افروزان اصلی سده‌ی اخیر پنهان بماند. با این همه، بذر آگاهی امروز در جهان پاشیده شده و افكار عمومی در اقصی نقاط جهان، به تدریج با واقعیت‌های ناگفته‌ی تاریخ آشنا خواهد شد.

به همه‌ی ‌این‌ها باید كشتار مردم بی‌دفاع فلسطین را نیز اضافه كرد. روز و ساعتی نیست كه در این سرزمین، خون پاك جوانی بر زمین جاری نشود. روز و ساعتی نیست كه خانه‌‌ای منهدم نگردد. جنایاتی كه اشغالگران صهیونی طی پنجاه شصت سال اخیر در فلسطین و علیه صاحبان و ساكنان محلی و بومی این سرزمین مرتكب شده‌اند در تاریخ عالم كم نظیر است. صهیونیست‌ها با كمك حامیان و متحدان غربی خود فقط طی چند هفته در سال 1948 م. / 1327ش. بیش از پانصد شهر و آبادی فلسطین را با خاك یكسان كردند و بیش از یك میلیون فلسطینی را به خاك و خون كشیدند و یا آواره و از خانه و سرزمینش اخراج كردند و این جنایات همچنان استمرار دارد. با این همه، باز این سایه‌ی «هولوكاست» است كه همچنان برسر جهانیان سنگینی می‌كند و چون پرده‌ای راز آلود مانع از افشای درست جنایات صهیونیست‌ها و معرفی جنایتكاران واقعی در عرصه‌ی جهانی می‌شود.

پی نوشت:

1. 2. Yalta شهری در ساحل جنوبی كریمه (اوكراین جنوبی)

2. جیمز پرلاف، ص 105.

3. نورمن ج. فینكلشتاین، ص 96.

4. Walt Rostow

5. ر. ك: جیمز پرلاف، ص 179.

6. The Great Famine and Genocide, 1917-1919, Mohammad Gholi Majd, University Press of America,2003.

7. یادآوری این نكته ضرور است كه در این دوران، اشرافیت یهود بر انگلستان سیطره‌ی بلامنازع داشت.

8. برای كسب اطلاعات بیشتر، ر.ك: محمد كریمی، معرفی كتاب: قحطی بزرگ و نسل‌كشی در ایران، فصلنامه مطالعات تاریخی، مۆسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، سال دوم، شماره هشتم، تابستان 1384، صص 271ـ 283، 1383. براساس مندرجات پاورقی ص 283 این نوشته، كتاب «قحطی بزرگ و نسل‌كشی در ایران» از سوی مۆسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی در دست ترجمه و انتشار است.