سید علی اندرزگو"

يکم بهمن ماه سالروز شهادت روحاني مبارز سيد علي اندرزگو مي باشد.

شهيد اندرزگو ازجمله روحانيوني است که حياتش با تلاش و جهاد مستمر براي استقرار يک نظام الهي در ايران سپري شد . او از 19سالگي و از زمان شهادت نواب صفوي با خداي خويش عهد جهاد و مبارزه پي گير در راه اعتلاي قرآن و اسلام بست و تا پايان عمر بر اين عهد و ميثاق باقی ماند.

شهيد اندرزگو مبارزه را از زمان فدائيان اسلام شروع کرد و از نزديک با مرحوم شهيد نواب صفوي رهبر فدائيان اسلام آشنا شد.

وي رسماً عضو هيئت جمعيت هاي موتلفه اسلامي بود که جهاد مسلحانه را با اعدام عنصر کثيف استعمار حسنعلي منصور که عامل قرارداد کاپيتولاسيون بود، آغاز نمودند. شهيد اندرزگو يکي از طراحان و عاملان اعدام انقلابي حسنعلي منصوربود.او بعد از اعدام اين عنصر خائن متواري شد و در بيدادگاه رژيم، غياباً محکوم به اعدام گرديد.

فرار شهيد اندرزگو بعد از حادثه ترورمنصور سرآغازي بود براي 13 سال مبارزه مخفي که در طول سالهاي حکومت خفقان بار شاه به اوج خود رسيد. در دوراني که ساواک و تمام نيروهاي امنيتي و انتظامي در تمام شهرها در تعقيب او بودند، آن شهيد بزرگواربا اطمينان خاطري که لازمه يک فرد مومن و انقلابي است، با خونسردي و طمانينه تمام امور خود را انجام مي داد و با فريب نيروهاي شاه از دام آنها مي گريخت.

شهيد اندرزگو به طورمخفيانه به قم رفت. از آنجا به عراق سفر کرد و با تلاشهاي وقفه ناپذيرش به آگاه سازي مردم عراق و آشنا ساختن آنان به وضعيت اسفبارايران پرداخت.

پس از مراجعت به ايران شناسايي شد. ولي همچنان خود را از ديد مامورين ساواک مخفي نگاه داشت، پس ازآن شهيد اندرزگو به شميران رفت و درچيذرمشغول به فعاليت و درس شد.

در چيذر با نام مستعار شيخ عباس طهراني ازدواج کرد و با همسرش در خانه اي اجاره اي يک سال و نيم به طورطبيعي زندگي کردند.

به دنبال فاش شدن محل اختفاي شهيد اندرزگو، وي از چيذرگريخت و از قم سر درآورد. در آنجا نيز شناسايي شد، به تهران بازگشت و از آنجا به مشهد رفت. مدتي به افغانستان رفت و ديگر بار به مشهد بازگشت نمود.

شهيد اندرزگو چند بار به طور مخفيانه به عراق مي رود و با رهبرتبعيدي ملت، حضرت امام خميني (قدس سره الشريف) ديدار مي کند و دستورات لازم را ازاو مي گيرد.

آن شهيد عزيز سفرهاي زيادي به کشورهاي مختلف مي کند. آخرين سفرش به کشورهاي سوريه و لبنان بود که حدود 2ماه طول کشيد . او دراين مدت به طي کردن دوره هاي آموزش نظامي همت گماشت.

اين مجاهد نستوه و ناآرام، همچنان به فعاليت هاي انقلابي خويش در نشرتعاليم اسلام و فراهم کردن زمينههاي مبارزات فراگير مردم مسلمان ايران عليه نظام ستم شاهي و تلاش براي مسلح ساختن عناصر مومن و مبارز ادامه مي داد تا اينکه سرانجام پس از آنکه به مدت 13 سال تمام دستگاه ساواک شاه را به بازي گرفت در عصر روز 19 ماه مبارک رمضان سال 57 شمسي در حالي که رهسپار خانه يک از دوستانش در تهران بود، در اثر شناسايي قبلي ساواک، از چهار طرف محاصر شده و با رگبارهاي پي در پي مامورين به شهادت رسيد.