سفر عشق / سفر اجباری

در برخی منابع تاریخی آمده است:

مأمون، پس از به دست گرفتن حكومت، با ارسال نامه‌ای، امام رضا(ع)(ع) را به خراسان فرا خواند. امام(ع) از رفتن، امتناع ورزید، ولی مأمون پیگیر بود و ارسال دعوتنامه‌ها را پیاپی، ادامه داد، تا به امام(ع) بفهماند كه از ایشان دست بردار نیست.

علاوه بر آن، در پی دعوتنامه‌های مكرر، مأمون، مأموران خود را به نام‌های رجاء بن ابی ضحاك و یاسر خادم، به مدینه گسیل داشت. آنان پس از ورود به مدینه، بر امام(ع) وارد شدند و هدف مأموریت خود را چنین بیان داشتند:

«ان المأمون امرنا باشخاصك الی خراسان.»

مأمون، ما را فرمان داده و مأمور ساخته است، تا تو را به خراسان ببریم.

امام علی بن موسی(ع)، شیوه خلفا را می‌شناخت و زندان‌های طولانی پدر را با همه تلخی‌ها و رنج‌هایش به خاطر داشت و می‌دانست كه به هر حال، مأمون كه برادر می‌كشد، از حضور آزادانه امام(ع) میان مردم نگران است و از این نگرانی، آسان نخواهد گذشت.

امام رضا(ع)آماده سفر گردید، در حالی كه از آن اكراه داشت و مطمئن بود كه در این سفر بدرود حیات خواهد گفت.

علاوه بر آن كه چگونگی حركت امام(ع) و تودیع وی با مرقد رسول خدا(ع) و نیز خاندانش، همه و همه گویای اكراه امام(ع) بر این سفر است.

منبع: آستان قدس رضوی

بخش حریم رضوی