در همه حال دوستدار آل محمّد باش
دلبستگی و محبّت به امام از نظر روانی در اختیار ما نیست؛ ولی شرایط و مقدّماتی كه سبب تحقّق آن امر غیر اختیاری است، تحت اراده ماست اگر ما واقعاً در حقّ امام معرفت پیدا كنیم و ارزش راستین وی را درك كنیم، قطعاً دوستدار وی خواهیم شد و نمیتوانیم نسبت به او كه در سعادت ابدی ما سهیم بوده است، بیتفاوت باشیم.
محمّد بن فضیل میگوید: از امام رضا علیه السلام معنای آیه زیر را پرسیدم:
«قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْیَفْرَحُواْ هُوَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُونَ؛(1) بگو به فضل و رحمت خداست كه [مؤمنان] باید شاد شوند و این از هر چه گرد مىآورند، بهتر است.»
حضرت فرمود: «به دوستی پیامبر و خاندان او باید شادمان باشند كه آن بهتر است از دنیایی كه آنها جمع كنند».(2) همچنین فرمود: «كه جدّم رسول خدا فرموده است:
«هر كس دوست میدارد به دین من دست یازیده، پس از من بر كشتی نجات سوار بشود، باید كه به حضرت علی علیه السلام اقتدا كند و با دشمنش، دشمنی نماید و با دوست او، پیوند دوستانه برقرار كند، زیرا كه او وصیّ من و جانشینم بر امّتم در زندگانیام و پس از وفاتم است و اوست امیر (امام) هر مسلمان و امیر هر مؤمن بعد از من، گفتهاش گفته من و امرش، امر من و نهی او، نهی من است و پیرو او، پیرو من و یاری كنندهاش، یاور من و خوار كنندهاش، خوار كننده من است.»
سپس رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «هر كس بعد از من از حضرت علی علیه السلام جدا شود، روز قیامت مرا نخواهد دید، من نیز او را نخواهم دید و هركه با حضرت علی علیه السلام مخالفت كند، خداوند بهشت را بر وی حرام نماید و عاقبتش را جهنّم قرار دهد ، و چه بد جایگاهی است؛ و هر آنكه حضرت علی علیه السلام را خوار نماید، خداوند او را خوار نماید، روزی كه او بر خداوند عرضه شود و هركس حضرت علی علیه السلام را نصرت دهد، خداوند او را نصرت نماید، روزی كه او را ملاقات كند و به هنگام سؤال و جواب، دلیلش را به وی تلقین كند.»
آنگاه آن حضرت فرمود: «امام حسن و امام حسین دو امام امّت من، بعد از پدرشانند. دو سیّد جوانان اهل بهشت و مادرشان، بهترین زنان عالمیان، نهمینشان، قائم (عج) از فرزندان من است. اطاعتشان، اطاعت از من است و معصیتشان، معصیّت من است، به خداوند شكوه میكنم از منكران فضیلت ایشان و تضییع كنندگان حقّ [حرمت] آنان پس از من و خداوند بس است كه ولی و یاور عترت من و امامان امّتم باشد و از منكران حقّ ایشان انتقام كشد».(3)
امام رضا علیه السلام از جدّ بزرگوارش، علی علیه السلام نقل كرده كه فرمود:
«هر كه دوست دارد، خدای را ملاقات كند در حالی كه ایمانش كامل و اسلامش نیكو باشد، محبّت حجّت صاحب الزّمان را پیشه خود قرار دهد كه او و دیگر پیشوایان، چراغهای روشن در تاریكیهای زندگی و امامان هدایت و نشانههای تقوایند. هر كس آنان را دوست بدارد، ولایتشان را دارا شود، برای او از خدای تعالی ضمانت بهشت میكنم» .(4)
بیزاری جستن از دشمنان امام
امام رضا علیه السلام فرموده است: «پیروان ما به امر ما گردن مینهند و به گفتار ما عمل میكنند و با دشمنان ما مخالفت میورزند و هر كه چنین نباشد، از ما نیست»(5)
یكی از اهالی «كرمند»، شتربان حضرت امام رضا علیه السلام بود، زمانی كه آن حضرت عازم خراسان بودند و این مرد ساربان كه از عامّه [اهل سنّت] بوده، چون میخواست از خراسان برگردد، به حضرت عرض میكند: ای پسر رسول خدا! مرا به مقداری مختصر از خطّ مباركت مشرّف گردان تا به آن تبرّك جویم! و حضرت این عبارت را برای او مرقوم فرمودند:
«دوستدار آل محمّد باش اگر چه فاسق باشی! و دوستدار دوستان ایشان باش، اگر چه آنها فاسق باشند».(6)
همچنین امام رضا علیه السلام در روایتی فرموده است: «وارد شدن به دستگاه دشمنان و كمك به آنها و كوشش در تأمین نیازهایشان معادل كفر است و توجّه (روی آوردن) عمدی به ایشان، در زمره گناهان بزرگی است كه آتش دوزخ سزای آن است».(7)
پینوشتها:
1) سوره یونس (10)، آیه 58.
2) اصول كافی، كتاب الحجّه، ح 55؛ تفسیر نورالثّقلین، ج2، ص 307.
3) كمال الدّین و تمام النّعمه، ج 1، ص 260.
4) بحار الانوار، ج 36، ص 296.
5) همان، ج 65، ص 167؛ جامع الاحادیث الشّیعه، ج 1، ص 310.
6) بحارالانوار، ج 15، ص 284.
7) همان، ج 75، ص 374؛ وسائل الشّیعه، ج 12، ص 138.
بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
منبع: ماهنامه موعود، شماره 122.