گفت و گو با بازیگر سیب وسلما

پایگاه خبری ـ تحلیلی سوره سینما، هادی دیباجی بازیگری است که چند سال است با حضور در فیلم‌های متفاوت سینمای ایران، تعلق خاطرش را به بازیگری نشان داده است، او که با بازی در فیلم‌های سینمایی « جایی در دوردست» و «گلوگاه» شناخته شد، در «سیب و سلما» که این روزها روی پرده سینماها است، نقش یک طلبه جوان را بازی کرده است.

بازی در نقش طلبه در فیلم سینمایی «سیب و سلما» چطور بود؟

هادی دیباجی: من نقش طلبه در «سیب و سلما» را خیلی دوست داشتم و سعی كردم مطابق با واقعیت آن را اجرا كنم. در این مسیر آقای بهمنی كمك زیادی به من كرد، آقای سلیمان تاش به عنوان بازیگردان در كنار من بود و از راهنمایی ایشان استفاده کردم.

بازی در نقش یک نیاز به مطالعه و تحقیق دارد، چطور به نقش نزدیك شدید؟

ـ عده ای این نقد را به بازی من داشتند كه شخصیت طلبه اغراق آمیز به نظر می‌رسد. اما من كاملا با این حرف مخالفم. در اقوام و آشنایان نزدیكم با افراد روحانی بسیار مراوده داشته ام و از نزدیك با این شخصیت‌ها حتی از زمان كودكی برخورد کرده‌ام. بنابراین در اجرای این كاراكتر با اطلاعات مستندی كه از كودكی تا حالا از این شخصیت‌ها در ذهن داشتم پیش رفتم.

چرا بیشتر نقش‌های مثبت بازی می‌كنید؟

ـ من اتفاقا با بازی كردن نقش مثبت به صورت مكرر مشكل دارم. فكر می‌كنم نقش‌های مثبت جای بازی ندارند.اما به دلیل حس چهره‌ و ویژگی های ظاهری‌ام معمولا نقش‌های مثبت به من پیشنهاد می شود. مطمئنا بعد از «سیب و سلما» نقش طلبه بازی نمی‌كنم تا در ورطه خطرناك تكرار گرفتار نشوم.

برای فرار از تكرار چه روندی را در پیش می‌گیرید؟

ـ قطعا همه بازیگران سعی می‌كنند نقش‌های پركنتراست را در كارنامه بازیگری خود به ثبت برسانند، ولی در این مسیر باید رنج بیكاری را نیز با جان و دل بپذیرند. من همه تلاشم را می‌كنم كه كاراكتر مشابه با كارهای قبلی بازی نكنم. بعد از كار با آقای افخمی در مجموعه «عملیات 125» خیلی بیشتر برای پذیرفتن نقش‌هایم حساس شده ام.

تولید انبوه فیلم‌های 90 دقیقه‌ای باعث شده بسیاری از بازیگران معمولا مقابل دوربین باشند، اما برای شما این اتفاق نیفتاده، تمایلی به حضور در این فیلم‌ها ندارید؟

ـ من اساسا با روند تولید تله فیلم در وضعیت كنونی مشكل دارم. همه چیز در چشم به هم زدنی به مرحله تولید می‌رسد و این روند غیرحرفه ای در كیفیت اثر به شدت قابل مشاهده است. سعی می‌كنم حتی الامكان در تله فیلم بازی نكنم البته تجربه بسیار خوبی كه با آقای خسرو معصومی در تله فیلم «نقش لیلی» داشتم كاملا استثناست. این تله فیلم، در حد و اندازه یك فیلم سینمایی بود. یك مشكل دیگر كه با تله فیلم و سریال دارم این است كه بازیگری در این آثار همراه با محدودیت است و من این محدودیت بازی را دوست ندارم.

برای شما پیش از بازی در فیلم سینمایی «جایی در دوردست» بازیگری جدی بود، یا اتفاقی وارد این حرفه شدید؟

ـ برخلاف نظر دوستانی كه به من برای بازی در فیلم آقای معصومی لقب نابازیگر دادند، من اصلا نابازیگر نبودم، دانشجوی رشته بازیگری بودم و فعالیت تئاتری داشتم. من لیسانس بازیگری دارم و تحصیل در بازیگری را مفیدتر از هر راه دیگری می‌بینم.اما خیلی‌ها بازیگری نخوانده‌اند و بازی می كنند. به قول خانم آدینه بازیگری یك شانس است اگر برای هر كس اتفاق افتاد خودش مسئول است كه از آن بهترین استفاده را بكند. تداوم پیشرفت در بازیگری به تنها عاملی كه بستگی دارد،استعداد است و نه چیز دیگر.

پس شما برای آینده برنامه دارید؟

ـ از این به بعد باید با گزینش صحیح و دوری از تكرار در موقعیتم تثبیت شوم و مواظب باشم كه مثل سال گذشته به اشتباه در فیلمی بازی نكنم. درعرصه بازیگری یك رقابت سنگین وجود دارد كه با یك اشتباه ممكن است چندین پله عقب رانده شوی.

به جز بازیگری، در سینما به بخش دیگری هم علاقه دارید؟

ـ فیلمنامه‌نویسی را هم دوست دارم، با همكاری دوستانم مشغول نوشتن یك فیلمنامه هستم، اما فعلا برنامه خاصی برای تولید آن ندارم.

منبع:پایگاه خبری تحلیلی سوره سینما ، گفت وگو از زینب عسگری