گزیده هایی از صحبتهای مرحوم تختی
من كسی نیستم كه قهرمان شدن و مدال آوردن را به هر قیمتی كه شده است بخرم.
•ورزش ابتدا برای من نوعی سرگرمی و تفنن بود . مدتی خیال قهرمان شدن مرا به وسوسه انداخت ، اما همیشه معتقد بودم كه ورزش برای تندرستی و سلامتی جان و تن با هم لازم است . با آنكه علاقه فراوانی به ورزش داشتم ، ولی محبور بودم كه در جستجوی كار برآیم . زندگی نان و آب لازم داشت.
•به نظر من تاریخ تولد و مرگ یك انسان ، همه زندگی او را تشكیل نمی دهد ، آنچه كه زندگی یك مرد را از نقطه آغاز ، از روز تولد تا لحظه مرگ می سازد شخصیت ، روحیه جوانمردی ، صفا ، انسانیت و اخلاقیات اوست.
•من شخصا تجربه دارم كه هر وقت حریفان خود را قوی و بزرگ حساب كرده ام ، برد و پیروزی را آسانتر به چنگ آورده ام . من از كبر و غرور بیزارم و از پیروزی بی جهت ، مغرور و گمراه نمی شوم . همیشه ده درصد خود را از حریفان ، ضعیف تر حساب می كنم.
•من اگر در میدان كشتی سردار نباشم ، سرباز هم نخواهم بود.
•آینده متعلق به كسانی است كه بیشتر رنج می برند .
•هدف یك ورزشكار ، قهرمانی نیست . هر مردی با كم و بیش تمرین كردن میتواند قهرمان كشور شود ، ام قهرمانی به گردن خویش و گردن ملت مدال طلا می آویزد كه وجودش سرشار از جوانمردی و خدمت به همنوع باشد.
•من فرزند درد و رنج بودم و با این درد خو گرفتم . من همیشه مردمی را كه مرا دوست می داشتند ، دوست داشتم و امروز به دوستی با آنها افتخار می كنم . اما در همین زمان یك حرف ، یك كنایه در لفافه گفته می شد ، ولی مرا شكنجه نمی داد ، چون راه خود را روشن می دیدم و می شنیدم "رضا ؛ تو كاری به این حرفها نداشته باش . راه خود را بگیر و برو ، آینده مال توست.
•من هرگز پسر خوبی نبودم ، نه برای مردم و نه برای خانواده ام . دوست داشتم مهندس یا پزشك می شدم تا می توانستم از درآمد مشروع آن به همه كمك كنم . اما حالا می بینید كه دستم خالی است . چه كنم ، مردم خیال می كنند من همه چیز دارم ، در حالیكه اینطور نیست . من پسر بد این مردم هستم كه قادر نیستم كمكشان كنم .
