ماه ريزش گناهان آمد - ماه ریزش گناهان آمد نسخه متنی

ماه ريزش گناهان آمد

گردش روزها ما را در آستانه حلول ماه رحمت ومغفرت الهي قرار داد. ماهي كه سالكان و عاشقان كوي دوست آداب و مناسك ماههاي رجب و شعبان را به اميد و هدف ورود به ماه رمضان آن هم با پاكيزگي روح و روان به جا آورده اند ونفس و جان و روح خود را براي ضيافتي مهيا ساختند كه در آن ميهماني به جاي طعام چرب و شيرين و نوشيدني هاي گوارا از وارد شوندگان با غفران و رحمت و ديدار وجه يار پذيرايي مي كنند.

آنان اندرون را از طعام و شراب تهي داشتند تا در آن ،نور خيره كننده وجه ميزبان را مشاهده كنند و با دوست فارغ از قيل و قال عالم ملك و زدوبندهاي حيواني خلوت كنند و از خرمن معرفت الهي خوشه هايي را بر گرفته و توشه و آذوقه بقيه سال خود قرار دهند.

در قديم آنگاه كه عرب نام ماههاي خود را تعيين مي كرده ، دقت داشت كه آن ماه با چه زماني مقارن است و به آن مناسبت نامگذاري مي كرد.آنان زماني ماه رمضان را نام نهادند كه اوج گرماي تابستان مستقيم شعاع خورشيد بر زمين بود. به اين دليل آن را رمضان خواندند چون رمض يعني تابش شديد خورشيد بر زمين و صلاه الرمضان يعني نماز ظهر.

ماه رمضان با مسمايي است زيرا محور نامگذاري اين ماه توسط عرب ، با توجه به شدن گرما و سوختن و داغي زمين بوده است.در ماه رمضان هم سوختن هست ، سوختن گناه و پاك شدن انسان از آن.از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله پرسيدند:

چرا به ماه رمضان ،ماه رمضان گفته اند ؟ فرمود :

زيرا امرض الله فيه ذنوب العباد يعني خدا در آن ماه گناهان بندگانش را مي سوزاند و مي ريزد. به طوري كه بنده با خروج از ماه مبارك رمضان آنگونه پاك مي شود كه گويا تازه از مادر متولد شدهاست. ماه رمضان ماه صبر خوانده شدهاست زيرا مسلمانان با روزه داري صبر و استقامت خود را د راين ماه به نمايش مي گذارند و يكي از مصاديق صبر در قرآن كريم روزه است.

رمضان يكي از اسماء الهي نيز مي باشد عليهذا در آداب خواندن اين ماه تأكيد شدهاست كه به ماه رمضان نگوييد رمضان چون نام خدا را در اذهان تداعي مي كند ؛ بلكه بگوييد ماه رمضان .

ازميان ماههاي الهي كه در ميان عر و غير عرب نامگذاري شده ، تنهانام ماه رمضان دركتاب الهي مذكور شده است. ذكر اين ماه با تجليل فراوان در قرآن و به يادآوردن عبادت و اهميت خاص آن نشانه عظمت اين ماه ميباشد . اهميت اين ماه از جنبه هاي مختلف مورد توجه خداوند است كه پرداختن به آنها مجالي مستقل مي طلبد. محمد ناصر حسيني علايي مهر ماه ـ 1381

چرا حكمت ؟

براي هر دردي دارويي است براي هر مقصدي وسيله اي خاص .

نه قرص پا درد را براي سرماخوردگي ميتوان استفاده كرد و نه هواپيما را براي رفتن به كره ماه.

تنها كساني ميتوانند ما را براي تذكارها رهنمون شوند كه اشراف كامل به قضايا داشته باشند. بشر هر چقدر هم از جهت دانش روز پيشرفت كند بايد در مقابل آن كس كه به معرج رفته و نسخه پيچ هدايت او است ، زانو بزند.

آن كس كه به مسائل دنيا و آخرت اشراف كامل دارد رسول خداست. هيچكس در مقام اول شخص خلقت نيست. مدال لولاك لما خلقت الافلاك فقط و فقط به ايشان عطا شده و بس.

تنها او است كه از سرچشمه وحي بهره برده و آنچه مي داند ، خداوند به وي آموخته است مگر بالاتر از خداوند مقامي هست ؟! مگر بالاتر از دانش الهي دانشي هست ؟!

البته حق نداريم كه با اتمام عصر مبارك رسول خدا ، به عقب برگرديم ، به دوران جاهليت ، بهه دوران گمراهي و ضلالت ، بلكه بايد دنباله رو كسي باشيم كه رسول خداوي را مستعد فراگيري آن علوم ماكان و مايكون دانسته است ، علم اولين و آخرين را به او سپرده است ، او را باب علم خود معرفي كرده است ؛ او كه خزانه دار علم نبوي است ، خليفه رسول است جاي نشين به معناي واقعي است.

او نيز به كل خلقت و به دنيا و آخرت ، اشراف دارد. علمش در مقابل علم كساني كه فقط بهره اي از كتاب برده اند به سان دريايي است در مقابل مقدار آبي كه به بال مگسي چسبيده باشد.

پس حالا كه يافتيم براي هدايت خود نزد چه كسي برويم ، همه با هم كتابي مقدس را پيش روي خود باز مي كنيم و از آن بهره مي گيريم.

در اين كتاب مي خوانيم كه آن مام عزيز ، هشدار داده است.

اين دلها نيز ملول ميشوند همچنان كه بدن ها سير و ملول مي شوند .

سپس امام براي حل مشكل مي فرمايند :

فابتغوا لها طرائف الحكم

پس براي دلهايتان ، به دنبال كسب نكته هاي دقيق حكمت باشيد. (1)

واينك در فرصت پيش آمده ، به فضل الهي ، نكته هايي از اين حكمت ها را از باب علم نبوي فرا مي گيريم.

هشدار !

گاهي بين دو راهي قرار مي گيريم و چنان در تصصميم گيري كلافه مي شويم كه راه انتخاب را بر خود سد مي كنيم. آنچه كه مي تواند سرعت تصميم گيري ما را در چنين مواقعي افزايش دهد تسلط كامل به معيار است. اگر ميزان در دسامان باشد معطل نمي شويم و يكي از دو كار را انتخاب كرده ديگري را رها مي كنيم.

بسياري از تصميم گيري هاي متفاوت مردم ، ريشه در تفاوت معيارها و ملاك ها دارد.

آنانكه معيارهاي الهي را در دست دارند كمتر دچار سر درگمي مي شوند. بيان كننده آن معيارها پيامبران الهي وافضل آنها رسول خدا و جانشينان ايشان است.

اول جانشين ايشان كه باب علم نبوي است و خزانه دار آن همه علومي كه از طريق وحي به نبي اكرم رسيده ، امير المؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام معياري روشن در دست ما داده و بن دو امر دنيوي و ديني ،دين را به دنيا ترجيح ميدهد.

ايشان مي فرمايند :

مردم به جهت مصالح دنيوي ، چيزي را از دينشان كم نمي كنند مگر آنكه خداوند چيزي را كه ضرر رساننده تر از آن است براي آنها قرار مي دهد (2)

اين كلام به ما هشدار مي دهد كه امري را هر چند به ظاهر مفيد براي ما باشد اما از جهت دين مضر است به جهت ترجيح دين بردنيا ، ترك كنيم و آنچه را كه به ظاهر مشكل است و در ديدگاه

مردم چندان خوشايند نيست اما خداوند آن را دوست دارد رها نكنيم ودر عمل به آن بكوشيم.

1) نهج البلاغه حكمت 84

2) نهج البلاغه حكمت 98 حسن طالعي

فرصت حضور

پيامبر اكرم (ص) فرمود :

روزه سپر آتش است و همچنين فرمود :

روزه دار تا زماني كه غيبت مسلماني را نكند در عبادت است ، حتي اگر در رختخوابش خوابيده باشد.

خداوند مي فرمايد :

روزه براي من است و من در مقابل آن پاداش مي دهم ، شخص روزه دار را دو شادي است ، يكي هنگامي كه افطار ميكند و ديگر هنگامي كه پروردگارش را ملاقات مي كند.

روزه از آن جهت سپر آتش است كه آتش غضب و شهوت را كه آتش جهنم رادر زندگي دنيا شعله ور مي كند و در قيامت بروز ميدهند دفع مي كند و از اين جهت روزه دار به مجرد غيبت مسلمانان از جرگه عبادت كنندگان خارج مي شود كه ـ همچنان كه در قرآن نيز آمده ـ غيبت به منزله خوردن گوشت مردار شخصي است كه غيبتش را مي كنند واين خود نوعي خوردن است و اينكه خداوند از ميان تمام عبادات روزه را به خود اختصاص داه به اين دليل است كه قوام روزه بر ترك و خودداري است واين عملي نيست كه همچون ساير عبادات در معرض ديد باشد پس جز خدا كسي از روزه خبر ندارد ، پس فرمود :

روزه براي من است .

از امام صادق (ع) روايت شده كه رسول اكرم (ص) فرمود :

روزه سپر است ، يعني پرده اي در مقابل آفات دنيا و حجابي در برابر عذاب آخرت است پس چون روزه گرفتي بهاين نيت بگير كه از شهوات خودداري كني وخود را زا شهوات حيواني حفظ كني ، پس خود را به منزله مريض بدان كه اشتها به خوردن و نوشيدن ندارد ، در هر لحظه منتظر شفا از مرض گناهان باش و باطنت را از هر كدورت و غفلت و ظلمتي كه از اخلاص دورت مي كند تطهير كن.