نظر صريح شما در مورد كُتب ملاقات با امام زمان(عج)، جزيره خضراء و ساير تأليفات آقاى حسن ابطحى چيست؟ - پرسش هایی راجع به امام زمان نسخه متنی

نظر صريح شما در مورد كُتب ملاقات با امام زمان(عج)، جزيره خضراء و ساير تأليفات آقاى حسن ابطحى چيست؟

اشخاصى كه اهل تحقيق و مطالعه هستند، اكتفا كردن به اين كتاب‏ها را شايسته
مباحث مهدويت نمى‏دانند.

در درستى كتاب‏هايى كه در قالب تشرفات، قصد مطرح كردن افراد را دارند، بايد شك
كرد و وظيفه ما تكذيب آن‏ها و كارهاى آنان است.

كتاب جزيره خضرا متعلق به آقاى ابطحى نيست و ما نيز تمام آن‏چه را كه در اين
كتاب آمده، تأييد نمى‏كنيم. براى پى بردن به درستى و نادرستى جزيره خضراء،
مى‏توانيد به كتاب آقاى جعفر مرتضى عاملى مراجعه كنيد؛

نكته ديگر: تأكيد زياد بر ملاقات و اصرار بر اين كه حتما بايستى خدمت امام
زمان(عج) رسيد، باعث مى‏شود كه افراد فكر كنند وظيفه، فقط ديدن حضرت است و از وظايف
ديگر غافل شوند يا اگر موفق به ديدار حضرت نشدند (چون دوران غيبت است و قرار نيست
همه خدمت امام(عج) برسند) نااميد گردند.

آيا ادعاى رؤيت ارتباط با امام زمان(عج) صحيح است؟ و تحقيق در مورد صحت و سقم ادعاى اين‏ها چگونه است؟

براى پاسخ به اين پرسش، بيان يك مقدمه ضرورى است: امام زمان(عج) يك موجود
مجرّد يا يك موجود موهوم و خيالى نيست؛ بلكه همانند همه انسان‏ها داراى جسم و روح
است و در بدنى همانند همه انسان‏ها زندگى مى‏كند، بنابراين، ديدن آن حضرت و ارتباط
و مراوده با آن حضرت يك امر محال و غير قابل تحقّق نخواهد بود.

مطلب ديگر اين‏كه: اگرچه در دوران غيبت كبرى، اصل بر آن است كه آن حضرت به
صورت ناشناس در بين مردم زندگى كنند و اصطلاحا غايبند، امّا امكان زيارت آن حضرت و
ارتباط با ايشان، محال نيست؛ هم‏چنان كه منابع موثّق آن را تأييد كرده‏اند.

اگر عده‏اى در ردّ امكان ارتباط و مشاهده، به توقيع آن حضرت به على بن محمد
سمرى استناد كنند كه فرمود: هر كس قبل از سفيانى و صيحه ادّعاى مشاهد كند، پس او
كذّاب است. [بحارالانوار، ج 51، ص  361 ]در جواب مى‏گوييم:

1. شايد منظور، ادّعاى مشاهده ظهور آن حضرت باشد قبل از صيحه آسمانى و خروج
سفيانى كه البته چنين ادعايى باطل است؛ چون قبل از اين علائم، ظهور صورت نمى‏پذيرد.

2. شايد منظور آن حضرت اين بوده كه بعد از اين، هر كس كه ادّعاى مشاهده آن
حضرت را تحت عنوان نايب خاص داشته باشد، دروغ‏گوست (چون على بن محمد سمرى آخرين
نايب خاص آن حضرت بود و اين توقيع هم آخرين نامه‏اى بوده كه آن حضرت به على بن محمد
سمرى نوشته است)

با اين مقدمه نسبتا طولانى، متوجه مى‏شويم كه امكان رؤيت و ارتباط با آن حضرت
وجود دارد، امّا هر كارى در عالم، تحت ضابطه و قاعده خاصّى است. به ويژه، مسايل
مربوط به ولى عصر(عج) نيز از اين قاعده جدا نيست؛ به ويژه مبحث مربوط به رؤيت و
ارتباط با آن حضرت؛ يعنى نمى‏شود به صرف ادّعا، رؤيت و نيابت آن حضرت را از هر كسى
پذيرفت. هم‏چنان‏كه، با كمال تأسّف، شيادان و راهزنان عقايد پاك مردم، از اين موضوع
بيش‏ترين سوء استفاده‏ها را كرده‏اند.

در طول تاريخ تشيّع، افراد بسيارى بوده‏اند كه از روى جهل يا قصد و غرض و
اميال شيطانى ادّعاى رؤيت و سپس نيابت آن حضرت را داشته‏اند، اين افراد اگر از شأن
والاى امامت و ولايت در نظام هستى، آگاه بودند، نسبت به آن حضرت اين‏گونه مرتكب خطا
و جفا نمى‏شدند.

انسان‏هاى پاك دامن و پاك سرشت و نيكو عمل كه توفيق زيارت آن حضرت را يافتند،
هرگز بر سر كوى و برزن، ندا سر ندادند؛ بلكه جز در مواردى استثنايى كه منجر به
تقويت و تبليغ دين و مذهب گرديده ـ و نه خود شخص ـ اين مطلب را افشاء نكرده‏اند؛