التباس تشبيه بليغ با استعاره - جلوه های بلاغت در نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

جلوه های بلاغت در نهج البلاغه - نسخه متنی

محمد خاقانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

التباس تشبيه بليغ با استعاره

در وصف "قرآن":

جعله الله ريا لعطش العلماء... و مطيه لمن اعمله. [ نهج البلاغه خطبه 189. ]

خدايش مايه سيرابى دانشمندان كرده است... و راهبر آنكه، آن را بكار دارد.

اعمال قرآن، به معنى تبعيت از قوانين آن و توقف در حدود آن است و در اين صورت، صاحب خويش را چون حيوانى سوارى بر پشت خويش حمل مى كند و او را از خطرات نجات خواهد داد. "ابن ابى الحديد"، مطيه را استعاره ناميده است كه با توجه به ذكر مشبه و مشبه به از نوع تشبيه بليغ است. [ شرح ابن ابى الحديد ج 10 ص 200. ]

همچنين است موارد ذيل:من احد سنان الغضب لله قوى على قتل اشداء الباطل. [ نهج البلاغه، حكمت 165. ]

هر كه براى خدا خشم كرد، باطل را هر چند سخت بود، از پا درآورد.

اضافه شدن "سنان" به "غضب" از باب اضافه ى مشبه به، به مشبه مى باشد و تشبيه بليغ است نه استعاره. [ شرح ابن ابى الحديد ج 18 ص 400. ]

/ 225