تبیان، دستیار زندگی
استاد غلامحسین امیرخانی گفت كه رساله‌ی تحلیل مسائل فنی و خوشنویسی ایران را تا پایان پاییز سال جاری منتشر می‌كند. این استاد خوش‌نویس كه از گذشته تدوین این رساله را آغاز كرده است، با برخوردی تازه نسبت به خوش‌نویسی، به تحلیل...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

تدوین رساله‌ی خوش‌نویسی ایران تا پاییز سال‌جاری به سرانجام می‌رسد

استاد غلامحسین امیرخانی گفت كه رساله‌ی تحلیل مسائل فنی و خوشنویسی ایران را تا پایان پاییز سال جاری منتشر می‌كند.

به گزارش خبرنگار بخش هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) این استاد خوش‌نویس كه از گذشته تدوین این رساله را آغاز كرده است، با برخوردی تازه نسبت به خوش‌نویسی، به تحلیل فنی و تاریخی و سیر تطور و تحول خوش‌نویسی از موقعیت تاریخی عمدتا سه استاد تراز اول، عمادالكتاب - میرعماد حسنی -، میرزارضا اصفهانی و میرزا رضا كلهر، از ابتدای كار تا كمال بلوغ هنری آنان پرداخته است.

به گفته‌ی امیرخانی، تدوین این كتاب تا برپایی همایش بین‌المللی مكتب اصفهان، به سرانجام می‌سد.

این همایش با دبیری علمی غلامحسین امیرخانی به "خوش‌نویسی مكتب اصفهان" - بررسی سال‌های 1000 تا 1135 هجری قمری - اختصاص یافته است.

به گزارش ایسنا، هدف اصلی امیرخانی در تالیف و تدوین این رساله، در اختیار گذاردن این اطلاعات برای هنرمندان و هنرجویان شهرستانی بوده است. ملاحظه و مشاهده این دوره تطور و تحول كه از حالت جوانی تا حد پختگی و كمال می‌رسد، در ذهن امیرخانی بوده و در كنار هم آمده است.

بخشی از این رساله به یكی از ریشه‌ها و پایه‌های هنر خوشنویسی مربوط است كه به شكل چلیپا در تاریخ خوش‌نویسی مطرح شده و عمدتا در این سبك تولید اثر میرعماد حسنی مقام عالی دارد.

او برای آموزش نسبتن موثرتر برای هنرمندان شهرستانی حدود 30 تا 35 چلیپای میرعماد را با زمینه و كرسی جدیدی تركیب بندی كرده است. حالتی پیش‌نهادی برای كسانی كه 400 سال چلیپا‌های میرعماد حسنی را دیده‌اند؛ این آثار هم خاطره تاریخی فرهنگی را برای بیننده زنده می‌كند و هم تذكری نسبت به بیننده است.

امیرخانی می‌گوید: موضوعی كارهای كه میرعماد انتخاب كرده به صورت موضوعی نیز برای علاقه‌مندان خوشنویسی جذابیت تمام نشدنی دارد و مفاهیم آن نیز تعالی بخش است، بنابراین تازگی خود را از دست نمی‌دهد و كسانی كه به هنر نقشی به خصوص خوشنویسی علاقه‌مندند، این قطعات یادمان و توجه به دوران گذشته و پند و عبرت تراویده می‌شود و طراوت و زیبایی از این بابت هم تجدید نوعی حیات معنوی است.