کاشت ژن دروغگویی

اگر کودکی در موقع بازی شیشه درب اطاق را بشکند واز این عمل دچار خوف و هراس نشود، وقتی از او بپرسند: که شیشه را شما شکستی؟ در کمال آرامش و اطمینان خاطر، بدون کمترین اضطراب و نگرانی جریان را نقل می کند و به سوالات پاسخ می گوید و شرح می دهد که چگونه در موقع بازی شیشه شکست. ولی در آن جای که کودک دچار ترس گردد ناچار برای اثبات بی گناهی خود به دروغ متوسل می شود. در این موقع وضع غیر عادی کودک به خوبی مشهود است. حرکات ناموزون چشم، ناراحتی اندام، خشکیدن دهان، ضربان شدید قلب و سخنان بریده و غیر مربوط.

دروغگویی آدمی را به سایر گناهان نیز آلوده می کند. وقتی از او می پرسند در کمال وقاحت تکذیب می کند و خویشتن را پاک منزه معرفی می نماید. در واقع دروغگویی و دروغ سازی را به منزله پناهگاهی برای نجات از جرایم خویش می داند. امام حسن عسگری (ع) فرمودند: تمام ناپاکی ها و گناهان در خانه ای جمع شده و کلید آن دروغگویی است.( بحارالانوار)

دروغگویی یکی از اقسام ظلم است واز نظر روانی، ظلم ناشی از ضعف ظالم است. اولین راه مبارزه با ناخوشی دروغ، شناختن ریشه مرض است. بدون تردید یک حالت روانی در باطن دروغگو وجود دارد که باعث دروغ گفتن او می شود و تا زمانی که آن علت برطرف نشود دروغ علاج نخواهد شد.

ترس، ضعف، عجز، احساس حقارت، یا بعضی از حالات نفسانی نظیر اینها می تواند بشر را از راه مستقیم راستگویی منحرف کند و به دروغگویی وادارش نماید.

در واقع دروغگویی و دروغ سازی را به منزله پناهگاهی برای نجات از جرایم خویش می داند.

برای اینکه والدین در تربیت فرزندان خویش به این امر مهم متوجه شوند و کودکان را با فطرت راستی  پرورش دهند، پاره ای از علل دروغگوی اطفال را که ناشی از روشهای ناپسند پدران و مادران می باشد خدمتتان معرفی می نماییم:

** یکی از علل دروغگویی فرزندان، تکالیف سنگین برآنها تحمیل نمودن و توقع بیش از طاقت، از آنان داشتن است. سختگیری والدین و توقعات نادرست که فوق طاقت کودک است. آنان را به دروغگویی می کشاند.

** یکی دیگر از عوامل روانی که باعث دروغ گفتن کودک می شود احساس تحقیر است.به موجب تعالیم مذهبی و علمی، پدران و مادران موظفند به شخصیت کودکان احترام کنند و این خود یکی از مسائل مهم تربیتی می باشد. کودکی که مورد توجه نباشد. از سوی خانواده مورد احترام واقع نشود و یا مورد تمسخر آنان واقع شود و بی جهت مورد سرزنش قرار گیرد و خلاصه طوری رفتار کنند که کودک در خود احساس حقارت کند و بفهمد که اعضای خانواده او را ناچیز و پست می شمارند ناراحت می شود به فکر انتقام گرفتن می افتد، رفته رفته صفات ناپسندی در او بروز می کند و به کارهای ناشایستی دست می زند.

** یکی از علل دروغگویی کودکان ترس از مجازات است. موقعی که به کودک بگوییم: شیشه اطاق را تو شکسته ای؟ اگر کودک بداند که اعتراف او، مستلزم مجازات سخت پدر و مادر خواهد شد، غریزه صیانت ذات او را وامی دارد که به دروغ بگوید: من نشکسته ام. بدیهی است هر قدر مجازات خشن تر باشد، ترس زیادتر و اصرار کودک در دروغ بیشتر خواهد بود.

** یکی از مهمترین عوامل پرورش دروغگویی در کودکان، مبادرت پدر و مادر به این عمل قبیح در زندگی می باشد. در خانواده ای که به این خلق ناپسند معتاد هستند قطعاً طفل با خلق ناپسند دروغگویی رشد می کند. در چنین خانواده ای ایجاد شرایط روانی برای جلوگیری از دروغگویی کودک بی اثر است. محیط زندگی مهمترین قدرت و بزرگترین عامل سازنده کودک است و با هیچ یک از عوامل روانی قابل مقایسه نیست. طفل بدون توجه و اراده با محیطی که در آن زندگی می کند منطبق می شود و آنچه می بیند و می شنود در فکر او نقش می بندد.

منبع: کودک از نظر وراثت و تربیت . گفتار فلسفی ج2

مطالب مرتبط :

باجگیران کوچک

تربیت منهای عقده حقارت

حذف موانع بی علت در تربیت

خلاق ، اما منزوی

لذت شکستن قاعده ها