گهواره كوچك

عالم متقى و پرهیزگار حضرت حجة الاسلام و المسلمین جناب آقاى سید مرتضى مجتهدى سیستانى از مدرسین حوزه علمیه قم نقل كردند:

شش سال از ازدواج دخترم گذشت و در این مدت داراى فرزند نشده بود، مراجعه به دكترهاى متعدد و عمل به نسخه هاى زیاد، سودى نبخشیده بود. تا اینكه در ماه صفر سال 1417 هجرى قمرى عازم سوریه شدم . قبل از حركت من ، مادرش گهواره كوچكى درست كرد و به من گفت : آن را به ضریح مطهر حضرت رقیه علیهاالسلام ببند، تا از نگاه لطف آمیز آن بزرگوار بهره مند شویم و حاجتمان روا شود.

من گهواره كوچك را با خود به شام بردم . در شام به زیارت حضرت رقیه علیهاالسلام دختر سه ساله امام حسین علیه السلام رفتم و وارد دربار با عظمت و غم انگیز آن حضرت شدم . حرم آن مظلومه طورى است كه همه زیارت كنندگان را تحت تاثیر قرار میدهد.  گهواره را نزدیك ضریح بردم ، و با توجه و امید، آن را به ضریح نورانى حضرت بستم

شخصى كه آنجا ایستاده و نظاره گر كارهاى من بود، گفت : شما دیگر چرا به این گونه كارها اعتقاد دارید؟ گفتم : اعتقاد من به شخص حضرت رقیه علیه السلام است ، نه گهواره ، و این گهواره را وسیله اظهار اعتقاد و عقیده به خود آن بزرگوار قرار داده ام ، تا از طریق آن ، توجه حضرت رقیه علیه السلام را به خود جلب كنم . هر كسى به قدر معرفت خود كار مى كند و معرفت من در این حد است ، نه عظمت آن بزرگوار.

پس از زیارت مراقد اهل بیت علیهم السلام در شام ، به ایران بازگشتم . هنوز چند روز بیشتر نگذشته بود كه مادرش گفت : باید دخترمان به آزمایشگاه برود، تایقین كنیم كه آیا حضرت رقیه علیهاالسلام حاجت ما را از درگاه الهى گرفته است یا نه ؟

پس از آزمایش جواب مثبت بود، معلوم شد با یك گهواره كوچك ، امید و اعتقاد خود را به آن بزرگوار نشان داده و نظر لطف آن حضرت را به سوى خود جلب كرده ایم . اینك ، دخترم كودكى در گهواره دارد.

منبع: ستاره درخشان شام حضرت رقیه دختر امام حسین علیه السلام، بخش سیزدهم.