İMAM HÜSEYİN (A.S)-İN KERBELA MACERASINA YENIDEN BAKALIM(2)
Yezid Velid'e Mektub Gönderiyor
Yezid hicrî altmışıncı yılda hükümete ulaştı. O tarihte Velid b. Utbe b. Ebu Süfyan Medine valisi, Amr b. Said b As Mekke valisi, Numan b. Beşir el-Ensarî Küfe valisi idi ve
Basra'nın yönetimi ise Ubeydullah b. Ziyad'ın elinde idi.
Yezid'in tüm çabası; babasının onca çabalarına rağmen kendisine biat etmeyen kimselerden biat almaktı.
Bundan dolayı Yezid, Medine valisi Velid b. Utbe b. Ebu Süfyan'a mektup yazarak şöyle dedi:
"Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla.
Müminlerin Emiri Yezid'den Velid b. Utbe'ye... Muaviye, Allah'ın yücelttiği kullarından bir kuldu. Onu yeryüzünde kendi halifesi kıldı ve hilafeti ona bahşetti. Ona yeryüzünde güç bağışladı. O, ilâhî takdirle yaşadı ve kendi eceliyle öldü. Allah ona rahmet etsin. Yaşarken halkın övgüsünü kazandı. İyi ve takvalı bir hâlde öldü. Vesselam."
Bu mektupla birlikte ona bir farenin kulağı büyüklüğünde bir mektup daha yazarak şöyle dedi:
"Hüseyin'i, Abdullah b. Ömer'i ve Abdullah b. Zübeyir'i biat için tutukla ve biat edinceye kadar şiddetli bir şekilde baskı altında tut. Bu konuda hiçbir ruhsat yoktur. Vesselam."
Muaviye'nin ölüm haberi Velid'e ulaştığında, çok üzüldü ve etkilendi. Bu yüzden Mervan'ı çağırması için birisini yolladı.
Velid'in Mervan'la Meşvereti
Velid Mervan'a Yezid'in mektubunu okutunca Mervan, "İnna lillah ve inna ileyhi raciun" dedi ve Muaviye için Allah'tan mağfiret diledi. Daha sonra Velid bu konu hakkında Mervan'la meşveret etti.
Velid şöyle dedi: "Sizin görüşünüze göre ne yapmalıyım?"
Mervan şöyle dedi: "Benim görüşüme göre bu adamların peşine birilerini gönder ve onları Yezid'e biat ve itaat etmeye davet et. Eğer biat ederlerse, biatlerini kabul et ve onları kendi hâllerine bırak. Ama eğer biat etmekten sakınırlarsa, onları yanına çağır ve Muaviye'nin ölümünden haberleri olmadan başlarını vur. Çünkü onlar Muaviye'nin ölüm haberini aldıklarında her biri İslâm beldelerinden birisine gider, orada mu¬halefet ve direniş gösterip halkı kendilerine davet ederler."
Biat Elçisi
Velid, çok genç olan Abdullah b. Amr b. Osman'ı,1 Hüseyin b. Ali (a.s) ile Abdullah b. Zübeyir'in peşine yolladı. Abdullah b. Amr onları camide oturmuş hâlde buldu. Öyle bir vakitte onların yanına gelmişti ki ne Velid o vakitte halkla görüşme yapardı ve ne de o ikisi öyle bir vakitte Velid'in yanına giderlerdi. Abdullah b. Amr onlara şöyle dedi: "Emîriniz sizi yanına istedi." Hüseyin b. Ali (a.s) ve Ibn Zübeyir şöyle dediler: "Sen git, biz birazdan geliriz."
Daha sonra birbirlerine baktılar. Abdullah b. Zübeyir şöyle dedi: "Sizce Velid'in halkla bu saatte görüşmesi olmadığı hâlde bizi neden çağırtabilir?"
Hüseyin (a.s) şöyle dedi: "Zannedersem onların zorbaları helak olmuştur. İşte bu yüzden bizi çağırttı ki, bu haber halkın içinde yayılmadan önce (Yezid için) bizden biat alsın."
İbn Zübeyir şöyle dedi: "Ben de bunun dışında bir şey olacağını zannetmiyorum. Şimdi sen bu durumda ne yapmayı düşünüyorsun?"
Hüseyin (a.s) şöyle buyurdu: "Önce gençlerimi toplayaca¬ğım, sonra da onun yanına gideceğim. Kapıya ulaştığımda, gençleri orada bırakıp kendim içeri gireceğim."
İbn Zübeyir şöyle dedi: "Fakat onun yanına gittiğinde se¬nin güvende olmayacağından korkuyorum."
Hüseyin (a.s) şöyle buyurdu: "Doğru, ama karşısında dura¬bileceğim bür güçle yanına gideceğim."
Bu konuşmadan sonra Hüseyin (a.s) yerinden kalktı. Dostlarını ve ailesini etrafına toplayıp, yürüyerek hükümet konağına doğru yola koyuldu. Velid'in bulunduğu hükümet konağının kapısına ulaştığında, Hüseyin (a.s) eshabına şöyle buyurdu:
"Ben içeri giriyorum. Eğer sizi çağırırsam veya Velid'in sesinin yükseldiğini duyarsanız, hep birlikte içeri girin ve etrafımı sarın. Aksi hâlde, ben dışarı çıkıncaya kadar burada bekleyin."
İMAM HÜSEYİN (A.S)-İN KERBELA MACERASI 1
İMAM HÜSEYİN (A.S)
İLAHİ NUR
İmam Hüseyin (as) ve Fakir
Kerbelada İmam Hüseyin (as)
