چرا آب دماغ بز را دوست داریم

در حد پرستش و برای داشتن ذره ای از آن از  از ما گاه حتی جنایت هم سر میزند شما یک نگاه به دنیای اطرافمان بیندازید خون ها برایش ریخته می شود دولت ها و ملت می خواهند تمام آن را خودشان داشته باشند و جالبتر اینکه این چیز چندش آور را هر کس بیشتر داشته باشد عزیزتر و با شرافت تر است .

باز هم اعتراض دارید می دانم اما این حرف من نیست سخن والای امیر المؤمنین علی علیه السلام است که می فرماید:« دنیاى شما نزد من خوارتر است از عطسه (آب بینى) بز ماده.»

بله برای ایشان چنین است نه برای من و شما اما وقتی ما دم از عاشقی مولایمان می زنیم و خود را پیرو ایشان می دانیم این دنیا باید به همین میزان برای ما هم چندش آور و بی ارزش باشد .

چرا اینقدر دنیا را دوست داریم؟

«دنیا، دنیا نامیده شد چون که پست‏تر از هر چیزى است.[1] دنیا انسان را خوار مى‏کند”‌.[2]«براى نزدیک شدن به حق و رفعت به سوى درجات معنوى… اگر دست از اموال و فرزندان بکشید سزاوار است”‌.[3] «از لغزش جوانمردان درگذرید؛ زیرا جوانمردى نمى‏لغزد جز آن که دست خدا او را بلند مرتبه مى‏سازد”‌.[4]بنابراین، چون گرایش به سوى امور معنوى و آخرت، حرکت به سمت فطرت الهی و گرایش به دنیا و مظاهر مادى، حرکت بر اساس طبیعت مادى و ابتدایى انسان است، و انسان اُنس بیشترى با ظواهر و عالم ماده دارد و مشغول به آن است:«از زندگى دنیا، ظاهرى را مى‏شناسند و حال آن که از آخرت غافلند.»[5] و نیز هرآن چه که منافع و ثمرات آن زودرس و نقد باشد، مراد و مطلوب انسان‏ها است:”‌‌کلّا بل تحبون العاجلة، و تذرون الآخرة”‌‌؛ یعنى ولى نه، (شما دنیاى) زودگذر را دوست دارید و آخرت را وا مى‏گذارید.[6] که بر همین اساس، امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى‏فرماید:”‌‌آثروا عاجلاً و آخّروا آجلاً”‌‌،[7]]اهل ضلال[ دنیا و زودگذرها را مقدم نموده و آخرت و زمان‏دارها را مؤخر کردند. در نتیجه، گرایش انسان به مادیات و دنیا، آسان تر به نظر مى‏رسد.

ارزش دنیا در نظر امیر امؤمنین علیه السلام

در نهج البلاغه به همین شیوه از دنیا مذمت شده و بى ارزشى و بى اعتبارى آن ضمن مثل هاى جالبى تبیین گردیده است، فرموده:

مثل الدنیا کمثل الحیه لین مسها، و السم النافع فى جوفها، یهوى الیها الغر الجاهل و یحذرها ذو اللب العاقل

(نهج البلاغه، حکمت 114) ؛ مثل دنیا همچون مار است، پوست آن نرم و درونش زهر مرگبار است، فریفته نادان به آن عشق مى‏ورزد (به آن مى‏گراید) و خردمند دانا از آن برحذر مى‏باشد (از آن دورى گزیند)

و نیز فرموده: ...

«دنیاکم هذه ازهد عندى من عفطه عنز»  (نهج البلاغه، خطبه 3، ص 270) ؛ دنیاى شما نزد من خوارتر است از عطسه (آب بینى) بز ماده.

و نیز فرموده:

«والله لدنیاکم هذه اهون فى عینى من عراق خنزیر فى ید مجذوم» (نهج البلاغه ، حکمت 234 ) ؛ به خدا سوگند این دنیاى شما در چشم من خوارتر (و بى ارزش‏تر) از استخوان بى گوشت خوکى است که در دست بیمارى جذامى باشد.

و نیز فرموده: ...

«و ان دنیاکم عندى لاهون من ورقه فى فم جواده تغضمها ...» ( نهج البلاغه ، خطبه 224 ) ؛ ... و همانا این دنیاى شما نزد من خوارتر و پست‏تر است از برگى که در دهان ملخى باشد که آن را مى‏جود ... .

* و نیز فرموده: الاحر یدع هذه اللماظه لاهلها ... : (نهج البلاغه، حکمت 454) ؛ آیا آزاد مردى نیست که این خرده طعام باقى مانده در میان دندان (دنیاى پست) را براى اهلش واگذارد؟ (از آن اجتناب و دورى کند).

* و نیز فرموده:

اهل الدنیا کرکب یسار بهم و هم نیام ( نهج البلاغه، حکمت 64) ؛ اهل دنیا مانند کاروانى هستند که ایشان را مى‏برند در حالى که آنان خوابند (و آگاه نیستند که ناگهان راه طى شده به جایگاه ابدى مى‏رسند).

* و نیز فرموده:

«فانها الدنیا عند ذوى العقول کفى الظل بینا تراه شابغا حتى قلص و زائدا حتى نقص» ( نهج البلاغه ، خطبه 63) ؛ دنیا در نظر خردمندان مانند برگشتن سایه است که تا آن را گسترش یافته ببینى، کوتاه مى‏گردد و از بین مى‏رود و تا آن را زیاد ببینى کاهش یابد (دنیا همچون سایه زودگذر است و براى اهلش باقى نمى‏ماند).

‏پی نوشت ها :

[1]. رى شهرى، محمد، منتخب میزان الحکمه، حسینى، سید حمید، روایت شماره 2171، امام(علیه السلام).

[2]. همان مصدر، روایت شماره 2192، امام(علیه السلام).

[3]. نهج البلاغه، خطبه 52

[4]. نهج البلاغه، حکمت 20

[5]. روم، 7

[6]. قیامت، 20 و 21سهولت گرایش به دنیا نسبت به آخرت

[7]. نهج البلاغه، خطبه‏ 144

فرآوری : محمدی

بخش نهج البلاغه تبیان

منابع : اسلام پدیا

سایت فطرت