مرغابی ها
به طور کلی مرغابی ها پرندگان زیبایی هستند که پروازشان در آسمان و شنای آن ها روی آب جالب و دیدنی است.
این پرندگان زیبا مرز و بوم نمی شناسند و به دنبال آب و غذا از قاره ای به قاره ی دیگر مهاجرت می کنند. 
این پرندگان عموما دو لایه نوک پهن دارند که کناره هایش دندانه دار بوده و به این ترتیب می توانند آب را غربال کنند و مواد غذایی را از آن بگیرند.
روی نوک مرغابی ها روپوست حساسی وجود دارد که دارای جوانه های حسی است.
در بعضی از گونه ها مانند غواصان ماهیخوار Mergansers نوک، باریک و ظریف و گاهی بلند است و کناره های آن بریدگی های زیادی دارد. این قبیل نوک را اره ای می نامند.
در نوع سیاهه Melanita نوک پهن بوده و در ابتدای بخش بالایی آن برجستگی کوهان مانندی وجود دارد.
این گونه نوک را قوز دار می گویند. در بعضی از مرغابی ها نوک چمچمه ای (چمچمه در لغت به معنای قاشق و کف گیر کوچک است) شکل است.
در اغلب مرغابی ها دو شکل جنسی وجود دارد. فقط به طور استثنا در بعضی از گونه ها نر و ماده به هم شبیه اند.
معمولا جلای فلزی رنگ، بیشتر در ناحیه ی سر و گردن و شاه پرهای پرنده است.
روی دومین شاه پر های بعضی از مرغابی ها یک لکه ی سه گوش شکل با جلای فلزی بسیار زیبا وجود دارد که به نام رنگ پاره Speculum نامیده می شود.
گاهی رنگ پاره سفید است.
بعضی از گونه ها از روی رنگ این ناحیه تشخیص داده می شوند.
به طور کلی مرغابی های ماده دارای رنگ قهوه ای و کرم و یا دودی و خاکستری هستند.
روی دمگاه مرغابی ها (همانند سایر غاز شکلان) غده ای وجود دارد.
این غده که وظیفه ی ترشح چربی است غده پر آرایی Uropigial gland نام دارد.
مرغابی ها در هنگام استراحت با نوک خود ماده ی چربی را روی پرو بالشان می مالند و در برابر آب پر ها را غیر قابل نفوذ می کنند.
این غده عمل ضد نرمی استخوان (راشی تیسم) را نیز به عهده دارد.
مرغابی ها به جز ایام جفت گیری در بقیه سال به حالت گروهی به سر می برند. و پرندگانی مهاجرند.
عده ای از مرغابی ها به منظور تغذیه در آب فرو می روند و از ژرفای آن مواد غذایی را به روی آب می آورند.
این گونه ها را غوطه خوران یا مرغابی های غواص Plonger می نامند.
عده ای سر خود را در آب فرو می برند، دم را بالا قرار داده و با پاها آب را پارو می زنند.
این مرغابی ها را شناگران یا پهنه چینان Face – feeders می نامند.
مرکز یادگیری سایت تبیان تنظیم: یگانه داودی
