فرهنگ در قاب سینما
1- سازمان فرهنگى - هنرى شهردارى تهران دست به ابتكار جالبى زده است. قرار است كارگردانان سینماى ایران دست به تولید مجموعه فیلم هایى درباره نویسندگان، هنرمندان، علما و مفاخر فرهنگى امروز جامعه ایرانى بزنند.
بدین ترتیب که:
سیف الله داد درباره حسن حبیبى و سیمین دانشور
محمدرضا هنرمند درباره محمدرضا شجریان
منوچهر مشیرى درباره عنایت الله رضا و سیدجعفر شهیدى و كاظمى آشتیانى
بهرام توكلى درباره بهاءالدین خرمشاهى
منوچهر طیاب درباره على اكبر صنعتى
محمد داوودى درباره آیت الله جوادى آملى و آیت الله حسن زاده آملى
حسن برزیده درباره محمدرضا حكیمى
مجید مجیدى درباره فرشچیان
على وزیریان درباره على معلم دامغانى
بهنام بهزادى درباره حسین علیزاده
فرشاد فرشته حكمت درباره طاهره صفارزاده
محسن عبدالوهاب درباره سمندریان
ناهید رضایى درباره سیدمحمد احصایى
رزاق كریمى مؤتمن و بهروز افخمى نیز درباره مرتضى ممیز، باستانى پاریزى و داورى اردكانى.
2- سازمان فرهنگى - هنرى هنوز برنامه هایش را درباره چگونگى انجام این پروژه، ساختار فیلم ها، نویسندگان فیلمنامه و روش هاى تحقیق اعلام نكرده است، اما شاید بتوان به مصداق مارگزیده هراسان از ریسمان نكاتى را متذكر شد.
چنین اقداماتى در سرزمین مسبوق به سابقه اى اندك و در فرنگستان متكى به تجربه اى طولانى است. نگاهى كوتاه به تلاش هاى صدا و سیما براى ساخت برنامه هایى از این دست، هراس دلمشغولان این عرصه را بیشتر و توجه دقیق تر به چگونگى انجام این طرح را ضرورى تر مى كند.
3- جامع نگرى سازمان در انتخاب این مفاخر، برخلاف تجربه هاى مشابه پیشین شایسته تقدیر است. نام هاى آشناى حوزه كارگردانى نیز باعث مى شود نگرانى موجود در عرصه تكنیك ساخت این آثار تا حدودى برطرف شود. اما براى محتواى این برنامه ها چه تداركى دیده شده است؟ آیا قرار است دوباره بپرسیم :
«استاد كودكى خود را چگونه سركردید و چگونه تبدیل به ستاره اى درخشان در كهكشان فرهنگ شدید؟»
عدم تسلط پرسشگران و یا سردستى بودن تحقیق هاى انجام شده در این حوزه، پروژه هاى قبلى را صرفاً به دفترچه خاطراتى بدل كرده است كه استاد مربوطه در آن صرفاً هرچه دلش خواسته را گفته. به همین خاطر هم مخاطبى كه به دنبال پرسش هاى دیگر بوده، تن به این برنامه ها نداده. اضافه كنید به این موضوع، خودباختگى مصاحبه كننده را در برابر جلال و شوكت استاد و تبعات احتمالى اش.
4- هنگام مواجهه با این اساتید مى توان اطلاعات و پرسش و پاسخ ها را در دو جهت پیش برد. یكى اینكه سیر خطى تاریخى در زندگى آنها را معیار قرار دهیم و بخواهیم اطلاعاتشان را ارائه كنند. دیگر اینكه آنها را به مثابه اعضایى از یك جامعه تو در تو بنگریم و با ایجاد برش هاى عرضى در مقاطع تاریخى وضعیت، نقش و جایگاه آنان را در خلال وقایع تاریخى، اجتماعى و سیاسى تحلیل كنیم. تاكنون تقریباً هر چه پدید آمده از نوع اول بوده است، اما شاید تنها در پرتو روش دوم است كه مى توان این بزرگواران را در جایگاه تاریخى واقعى شان درك كرد. آن گاه شاید آیندگان بهتر بتوانند قضاوت كنند كه فرهیختگان این سرزمین چگونه و در كجا آویخته اند قباى ژنده خود را در شب دیجور تاریخ.
نویسنده:حمیدرضا ابک
لینک:
ادبی ، هنری » مشاهیر ادب و هنر
پانزده فیلم‌ساز، پانزده فیلم ، فرش ایرانی
