تبیان، دستیار زندگی
به بعضی از واقعیات مربوط به تحصیلات تكمیلی باید توجه بیشتری شود اما متأسفانه بسیار نادیده گرفته می‌شوند. دو سه سالی است كه هجوم به مقاطع تحصیلات تكمیلی بالا رفته است و هر چه می‌گذرد از كیفیت و چگونگی تدریس و امكانات در این مقاطع كاسته می‌شود و بیشتر پول م
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : فاطمه رئیسی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دکتر می شیم چون پول داریم


به بعضی از واقعیات مربوط به تحصیلات تكمیلی باید توجه بیشتری شود اما متأسفانه بسیار نادیده گرفته می‌شوند. دو سه سالی است كه هجوم به مقاطع تحصیلات تكمیلی بالا رفته است و هر چه می‌گذرد از كیفیت و چگونگی تدریس و امكانات در این مقاطع كاسته می‌شود و بیشتر پول محور گردیده است، غافل از این كه تحصیلات در این مقطع احتیاج به كار و فعالیت علمی بیشتری دارد.
تحصیل-دانشگاه-نوشتن

یكی از علت‌های اصلی روی آوردن به این مقاطع، مسئله بیكاری و یا كمبود امنیت شغلی است. بنابراین بیشتر افراد تحصیل كرده در مقاطع پایین‌تر، به امید كار و شغل بهتر روی به مقاطع بالاتر می‌آورند. بدون آن كه تخصص یا میزان علمی فردی كه با هزاران زحمت این دوره را طی كرده است، تغییر كرده باشد. قطعاً با افزایش نرخ تحصیل کرده‌های بیكار و اغلب بی تخصص مشكلات جامعه تحصیل كرده بیشتر و بیشتر می‌شود. از طرف دیگر، به مدرك محور بودن افراد جامعه بیشتر دامن زده می‌شود و جامعه ما مملو از مدرك دارانی خواهد شد كه فقط مدرك گرفته‌اند و هیچ هنر دیگری ندارند.

یكی از این مشكلات عمده، این است كه فرد در همان زمان گذران دوره تحصیلات تكمیلی از عهده نوشتن پایان نامه خود بر نمی‌آید. این مشكل در بعضی از جاها بیشتر نمود دارد. مثلاً فردی كارشناسی خود را در رشته‌ای گذرانده كه کاملاً با رشته ارشد یا دكترایش هماهنگی ندارد. دوره لیسانس یا كارشناسی در حكم دبستان هر رشته‌ای حساب می‌شود و اگر دبستان را فرد نگذراند و بخواهد كه به اصطلاح به رشته دیگری بپردازد، قطعاً پایه علمی رشته مورد نظر را نخواهد داشت؛ و شاید در مقطع بالاتر وارد شود، اما مشكل اساسی او در زمان نوشتن پایان نامه خود را نشان می‌دهد. البته مشكل داشتن در نوشتن پایان نامه به اینجا ختم نمی‌شود. علت اصلی دیگر  این است كه متأسفانه اغلب استادان راهنما و مشاور دانشجویان كمكی به آن‌ها در نوشتن پایان نامه نمی‌کنند؛ و در این دوره‌های تحصیل تكمیلی واحدهای آموزشی  خاصی برای نوشتن پایان نامه نیز گذرانده نمی‌شود.  بنابراین می‌توانیم بگوییم كه در دانشگاه‌ها این دوره‌ها بسیار بی كیفیت شده است و در دانشگاه‌هایی كه با هزینه خود افراد مدیریت می‌شوند این واقعیت تلخ بیشتر مشهود است.

قطعاً با افزایش نرخ تحصیل کرده‌های بیكار و اغلب بی تخصص مشكلات جامعه تحصیل كرده بیشتر و بیشتر می‌شود.  از طرف دیگر، به مدرك محور بودن افراد جامعه بیشتر دامن زده می‌شود و جامعه ما مملو از مدرك دارانی خواهد شد كه فقط مدرك گرفته‌اند و هیچ هنر دیگری ندارند.

بنابراین پایان نامه، كه در واقع نشان دهنده یك نوع تخصص یا دلیل اصلی گذراندن یك مرحله علمی است به دیگران، خصوصاً به مؤسساتی سپرده می‌شود كه  امروزه به طور قارچ وار در حال شكل گیری هستند،  بدون این كه نظارت قانونی بر آن‌ها صورت گیرد. این مؤسسات ادعا دارند كه پایان نامه و طرح تحقیق آماده در همه رشته دارند و با قیمت‌های گزافی آن‌ها را بفروش می‌رسانند و به صورت غیر قانونی پول به جیب می‌زنند. اغلب این مؤسسات برای بعضی از رشته‌ها از بین كارشناسی ارشد و دكترا افرادی را استخدام می‌کنند و با پرداخت اندك به آنان از ایشان می‌خواهند كه پایان نامه‌های سفارش گرفته شده را بنویسند. در حقیقت این مؤسسات نوعی دلالان علمی هستند.

تحصیل-دانشگاه

اغلب مقر و محل استقرار این مؤسسات در خیابان دانشگاه و اطراف آن می‌باشد؛ و بیشتر اوقات آن‌ها با دیگر فروشندگان و كپی كنندگان دیگر مغازه‌ها در ارتباط هستند و از آن‌ها می‌خواهند در صورت داشتن پایان نامه خاصی، با گرفتن هزینه‌ای در اختیار هم قرار دهند و یا از تایپیست ها و كپی كنندگان جلوی دانشگاه می‌خواهند هر كس كه برای كپی پایان نامه و صحافی آن به ایشان مراجعه كرد، یك كپی هم جدا و بدون خبر فرد از آن گرفته و در اختیار این مؤسسات قرار دهد.

دوستی نقل می‌کرد كه برای تحقیق از این مؤسسات، به یكی از این مؤسسات مراجعه كرده و خواستار موضوع پایان نامه‌ای شده است. بعد از چندی پایان نامه كارشناسی ارشد خودش را جلویش گذاشته بودند. بعد از پیگیری موضوع متوجه شده بود كه این موسسه با مركزی كه پایان نامه‌اش را تایپ کرده‌اند ارتباط دارند و در پوشش مركز تایپ از این دسته فعالیت‌ها نیز دارند. پس می‌بینیم كه این مؤسسات غیر قانونی، به صورت باندی عمل می‌کنند و متأسفانه بدون هیچ نوع نظارتی، اهداف خود را پیش می‌برند.

چندی پیش، در برنامه بیست و سی تلویزیون به این موضوع پرداخته شد. اما هیچ نوع نتیجه‌ای نداشت و صرفاً با گفتن و نشان ندادن پیگیری موضوع، می‌توان گفت نوعی تبلیغ برای این مؤسسات به طور مجانی صورت گرفت. اگر تا این زمان كسی نمی‌دانست چنین مراكزی وجود دارد، حالا کاملاً واقف به حضور چنین مؤسساتی می‌باشد؛ بنابراین هیچ  بررسی قانونی صورت نگرفته است و هیچ مرجع قانونی هم متكلف به رسیدگی این مسئله مهم تا كنون  نشده است   و هر روز تعداد و تبلیغ این مؤسسات بیشتر و بیشتر می‌شود.

از تایپیست ها و كپی كنندگان جلوی دانشگاه می‌خواهند هر كس كه برای كپی پایان نامه و صحافی آن به ایشان مراجعه كرد، یك كپی هم جدا و بدون خبر فرد از آن گرفته و در اختیار این مؤسسات قرار دهد

این جریان ضایع كردن حقوق دانشجویانی است كه با زحمت و مشقت مقاطع تحصیلی را طی كرده و پایان نامه‌های خود را بدون داده سازی و با تلاش شخصی می‌نویسند؛ و نمرات آن‌ها در پایان نامه هم ردیف كسانی می‌شود كه هیچ زحمتی برای پایان نامه خود نمی‌کشند و صرفاً به خاطر داشتن پول مدرك خود را دریافت می‌کنند. متأسفانه اساتید هم می‌دانند كه بعضی از دانشجویان پایان نامه‌های خود را به بیرون سفارش داده‌اند و از همه بدتر این كه آن‌ها خودشان به دانشجویان پیشنهاد و سفارش بعضی از آن‌ها را می‌کنند.

در این جا باید پرسید چه كسی این حق را زنده می‌کند؟ و چه مرجع دولتی داد خواه این ناحقی است؟

فاطمه رئیسی

بخش اجتماعی تبیان