زندگی خانواده شهید کنار بزرگ‌راه

گزارشی تکان دهنده از محرومیت یک خانواده در کرمانشاه:

شاید این روزها صحبت بسیاری از رسانه ها و مردم بر سر دستمزد های نجومی فلان مجری ورزشی یا فلان بازیگر سینما و فلان بازیکن و فلان وزیر و وکیل است . اما خبر شدیم که خانواده ای در حاشیه یکی از خیابان های شهر کرمانشاه در بدترین حالت در حال زندگی هستند. جای بسی تأمل و تاسف است که این خانواده در جلوی چشم بسیاری از مسئولان و مردم آن شهر در کیوسک های خالی میوه فروشی میدان شهداء کرمانشاه زندگی می کنند و هنوز کسی به داد آنان نرسیده است.

چندی پیش دکتر کرمی راد نماینده مردم کرمانشاه طی مطلبی در وب سایت خود به بیان گوشه ای از فقر موجود در استان کرمانشاه پرداخته که به نمونه ای از این موارد نیز اشاره نموده بود.

پس از مراجعه به محل مذکور، با خانواده ای روبه رو شدیم که در کلان شهر کرمانشاه درکنار بزرگراه و با چادر زندگی می کردند.

در گفتگو با مادر پیر و خسته آن زاغه از سخنان او متوجه شدیم که ایشان همسر شهید (محمود حسن آبادی قالوق) بوده که به دلیل عدم تامین منابع مالی در پرداخت اجاره بهای مسکن دچار بی خانمانی و خیابان نشینی شده اند و به همراه پسر و عروس (خواهر شهید رضا هرمزی) و نوه های خود در این مکان زندگی می کنند.

جای بسی تأمل و تاسف است که این خانواده در جلوی چشم بسیاری از مسئولان استانی کرمانشاه و مردمان آن شهر در کیوسک های خالی میوه فروشی میدان شهداء کرمانشاه زندگی می کنند و هنوز کسی به داد آنان نرسیده است.

لازم است که مسئولان محترم وظیفه خود را به عنوان والی هر منطقه فراموش نکنند تا که خدای ناکرده رفتار و اعمالشان، تبدیل به اهانت به مردم رنج دیده و به خصوص خانواده های معظم شهدا نگردد.

تصاویر خود گویا می باشند.

متن انتقادی دکتر کرمی راد نماینده مردم کرمانشاه که در وب سایت ایشان منتشر گردیده است به شرح ذیل می باشد.

خانواده ی بیچاره ای از مدت ها در حاشیه جاده کمربندی میدان شهداء در محل سابق کیوسک های میوه فروشی به‌طرف فرودگاه که در حال حاضر فاقد میوه فروشی است زیر یکی از آن اتاقک های بدون حفاظ از جنس ورق فلزی زندگی می کنند .

این در حالی است که در این فصل از گرمای شدید زیر ورق های فلزی ، فاقد برق ، آب و هر نوع وسیله خنک کننده ای هستند . و برای استفاده از آب آشامیدنی تا مزار شهداء می روند و آب آشامیدنی و مصرفی خود را می آورند .

آیا کسی حال و روز این خانواده ای که چندی است به علت عدم پرداخت اجاره مسکن ، صاحب خانه اسباب و اثاثیه آنها را بیرون انداخته و آنها مجبور شده اند زیر کیوسک های خالی میوه فروشی سابق میدان شهداء (مزار شهداء) بطرف فرودگاه زندگی می کنند ، را پرسیده است؟

آیا کسی از مسئولین و دارای بودجه های هنگفت، هست که به این خانواده کمک نماید؟

در این مدت سه چهار هفته آیا تا بحال چند گروه از سوی مسئولین ادارات و یا استانداری و فرمانداری و سایر جاهای مختلف و مرتبط به این خانواده سرکشی کرده اند؟

آیا این خانواده هم مثل بعضی نورچشمی ها مستحق دریافت هدیه از سوی ... تا از این بیچارگی خلاصی پیدا کنند؟

آیا نمی شود از کادوهایی که از قبیل سکه های بهار آزادی ، فرش نفیس ابریشم ، تابلو فرش ، گلیم ، جاجم ، گیوه ، نان برنجی و روغن کرمانشاهی که به گروه ها و آدم های جورواجور تقدیم می شد و فاکتور آن از چلوکباب نخورده گرفته می شود به اینها داد !!؟

آیا گوشه ای از بذل و بخشش هایی که رنگ ریا دارد نمی تواند حداقل پول پیش مورد نیازشان را و یا یک باب از مسکن مهر ساخته شده توسط شرکت نور چشمی (یعنی کیسون) را تامین کند؟

آیا نمی توان بخشی از دلارهایی که در زمانی که در مرز پرویزخان در هنگامی که افتتاح پلی که در نوار مرز ساختند ، به این خانواده تقدیم شود!!؟

و یا از آن بسته های پولی که به جای پول ایرانی دلار آمریکایی به خبرنگاران تقدیم می کنند و دلار آمریکایی خرج می کردند تا اخبار موفقیت ایشان را برجسته کنند؟ شاید به دروغ یکبار دیگر نمونه ی صادرات و تجارتی که هم اینک مدیرانش در زندان بسر می برند ، شناخته شوند؟!!

ای کاش رسانه ها و خبرنگاران خبری از وضعیت این خانواده محکوم به فقر تهیه و برای تنویر افکار عمومی منعکس نمایند .

البته بعد از رسانه ای شدن این مطلب روابط عمومی بنیاد شهید و امور ایثارگران در تماس با پایگاه 598 ضمن ارائه توضیحاتی پیرامون مشکلات این خانواده شهید، اعلام نمود که بررسی این مورد در اسرع وقت صورت خواهد گرفت.

همچنین با پیگیری خبرنگار این پایگاه در کرمانشاه، مطلع گشتیم که مقامات بنیاد شهید استان بعد از انتشار خبر ذیل در این پایگاه با حضور در محل اقامت این خانواده، در حال بررسی اقدامات لازم برای محل سکونت مناسب برای این خانواده می باشند.

ضمن تشکر از بنیاد شهید و امور ایثارگران، تذکر این نکته ضروری است که پاسداشت مقام شهداء گرانقدر انقلاب اسلامی  با تکریم خانواده های شهداء و ایثارگران، موجبات خرسندی آن ارواح مطهر می باشد و همچنین  نظارت بیشتر بر ادارات استان ها و پیشگیری و تدارک تمهیدات لازم، از بروز این گونه اتفاقات ناگوار، ضروری و اجتناب ناپذیر می باشد.