به طور کلی دلایل استرس های كاری عباتند از:

شیفت های كار

یكی از عوامل عصبی بودن و اضطراب در محیط كار، افزایش شیفت های كاری است . شیفت های كاری باعث بر هم خوردن ساعت بیولوژیك كاركنان شده كه پیامد آن بروز خستگی ، كج خلقی ، بی خوابی ، بی اشتهایی ، عدم تمركز و ضعف حافظه است . كاركنانی كه به شكلی كم خوابی دارند و تولید هورمون سروتونین بدنشان به میزان 20 درصد كاهش پیدا می كند دچار افسردگی می شوند.

ساعات كار زیاد

مطالعات نشان داده كه شرایط كاری در اكثر كارخانجات نسبت به گذشته مضرتر شده است . فشار به کارکنان جهت كار بیشتر و اضافه كار برای كسب بهره وری بالاتر باعث شده كه كاركنان كمتر به مسایل خانوادگی بپردازند و احساس می كنند بین كار و روابط خانوادگی می بایست یكی را انتخاب كنند كه این مسئله باعث عدم رضایت آن ها می شود.

اذیت و آزارهای شغلی

عدم رسیدگی به شكایات و پرداخت غرامت به كاركنان ، كارهای تكراری ، رقابت غیر معمول بین پرسنل و نادیده گرفتن خواسته ها باعث كاهش روحیه پرسنل ، افزایش حملات روانی و خشونت های شغلی می شود.

حقوق كم

عدم پرداخت حقوق و امكانات مناسب و اختلافات بین نتایج كار و ارزیابی عملكرد انجام گرفته، خصوصاً هنگامی كه این اختلافات ناشی از تعصبات نژادی و مسایل جنسیتی باشد باعث ناامیدی در پرسنل می شود.

كوچك شدن سازمان ها

عدم امنیت شغلی به دلیل كوچك شدن سازمان ها در اثر تجدید ساختار و مهندسی مجدد كه راه كارهایی برای مقابله با كم شدن حاشیه سود و سهم بازار و بهره وری است ،عاملی برای بروز پرخاشگری می باشد.

کار کردن در جایی که رئیس تان به شما احترام چندانی نمی گذارد بسیار ناراحت کننده خواهد بود. اکثر مردم بیشتر عمر خود را در محل کارشان می گذرانند بهمین علت پیدا کردن کاری که دوستش داشته باشید و داشتن رئیسی که رفتار درستی با شما داشته باشد بسیار حائز اهمیت است. کار کردن زیر دست کسی که خیلی برای شما احترام قائل نیست مهمتر از آن چیزی است که در نگاه اول به نظر می رسد. در ادامه برخی دلایل این اهمیت گفته می شود:

** وقتی رئیس تان به شما احترام نمی گذارد فضا و محیط کار تان ناشاد و منزجر کننده خواهد شد. حس می کنید که درون یک پوسته تخم مرغ و یا یک قوطی در بسته محبوس و محصور شده اید. مرتب منتظر هستید که به شما پرخاش کنند و یا بطور غیر محترمانه با شما صحبت نمایند. حس می کنید رئیس تان قصد پیچاندن و گیج کردن شما را دارد و هزاران احساس ناراحت کننده دیگر که تمام این احساسات سبب کاهش بازده کاری شما خواهد شد که این خود به افزایش استرس و مشاجره و درگیری در محیط کار ختم می شود.

** وقتی رئیس تان به شما احترام نمی گذارد معمولا شما نیز برای خودتان احترامی قایل نمی شوید و به خودتان احترام نمی گذارید. به تدریج این فکر که شما کارآمد نیستید و دارای نقص و کمبودهایی هستید به سراغتان می آید. به عبارت بهتر اعتماد بنفس تان را از دست می دهید. نتیجه نهایی این امر کاهش بازده کاری تان خواهد بود. به این ترتیب نه تنها شرایط بهتر نمی شود بلکه رئیس تان بهانه لازم برای بی احترامی و انتقاد بیشتر از شما را بدست می آورد. یعنی علیرغم صلاحیت و کارایی که دارید موفق می شود شما را فردی نامناسب جلوه دهد.

** وقتی رئیس تان به شما احترام نمی گذارد مفهومش مواجه شدن با تنش و استرس بیشتر در محیط کار است. هر چند استرس می تواند به عنوان یک مشوق و یا یک عامل محرک برای انجام کارها به بهترین شکل ممکن باشد اما استرس پیوسته و مداوم و طولانی مدت باعث کاهش کارکرد و ختی توقف و شکست کاری می گردد.

واقعیت این است که وظیفه اصلی شما در چنین شرایطی تلاش برای تغییر دادن شرایط و جو حاکم است که این خود مستلزم انجام یکسری کارها  و فراهم آوردن مقدماتی توسط شما می باشد که در ادامه به چند مورد اشاره می شود:

سوال اول- آیا مقام مسئول و بالاتری از رئیس تان هست که بتوانید با او صحبت کنید؟ اگر واقعا احساس می کنید که این بی احترامی شایسته شما نیست و کاری غیر منصفانه است صحبت کردن با شخصی که مافوق رئیس تان است کاری عاقلانه خواهد بود.

بیشتر اوقات وقتی که شخصی به فرد دیگری بی احترامی می کند به نوعی می خواهد او را تحقیر نماید. از این به بعد شخص تحقیر شده از مواجه شدن مستقیم با آن فرد اجتناب خواهد کرد زیرا از این کار احساس ناخوشایندی در خود حس می کند و لذا سعی می کند تا حد امکان بطور مستقیم با او دهن به دهن نشود. اما این چاره کار نیست. لازم است شما ابتدا با او صحبت کنید و چنانچه شرایط به نفع شما تغییر نکرد با مقام مسئول بالاتر مشکل خود را مطرح نمایید. گاهی اوقات این مقام خبر دقیق و موثقی از افراد تحت نظر خود ندارد.