تبیان، دستیار زندگی

ازش پرسیدن :
برای چی میری مسجد ؟
حتما" توی این محله آشنا هستی،برای همین میری مسجد. درسته ؟
جواب داد :نه ،
اتفاقا" من اینجا غریبه هستم ، کسی رو نمیشناسم.
دوباره پرسیدن :
پس حتما" شام خوبی میدن که میری مسجد، درسته ؟
جواب داد : نه ، چرا برای شام برم ،
غذا توی خونه آماده هست ، ولی باز هم میام مسجد.
این بار پرسیدن ؛
پس برای چی میای مسجد ؟
تو که وضع ظاهریت نشون میده ، اهل مسجد نیستی.
لبخندی زد و جواب داد :
توی صحرای کربلا ، خیلی از اونهایی که اومدن و جزء سپاه عمر سعد شدن،
حتی سلاحشون رو بیرون نیاوردن،
یک نیزه پرتاب نکردن،
حتی یک سنگ ریزه هم سمت امام و یارانش ننداختن.
ولی با این حال بچه هایی که همراه امام اومده بودن،
وقتی این همه آدم رو میدیدن که برای جنگ با اونها آماده شدن ،
مضطرب میشدن و می ترسیدن.
من اومدم اینجا، توی مسجد بشینم ،
تا بگم اگه توی کربلا نبودم ،
الان که هستم ،
حداقل من جزء سیاهی لشگر سپاه امام به حساب بیام.
تا این بچه ها کمتر بترسن و ببینن که امام خیلی هم تنها نیست .
اینجوری شاید به خاطر سیاهی لشگر بودن ، سیاهی کارنامه من هم پاک بشه.
من ،
برای این میام مسجد ...

*****************************************************
دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید، با دعای خیری یادم کنید

خیلی خیلی زیبا بود . خدا این نیات و اعمال زیبا رو قبول کنه و همه ما رو در مسیر آقا اباعبدالله قرار بده انشالله .ممنون از شما

یا لیتنا کنا معکم فافوز فوزا عظیما

خیلی زیبا بود ممنون. کاش ایشون به این هم توجه داشتند که اعمال و افکار ما رو شهدا و صدیقین می دونند (از جمله اون بچه های شهید شده ی کربلا) و از گناهان ما آزرده می شن همونطور که از نیت و کار خیر ما خوشحال می شن